Translatorium łacińskie

obowiązkowe

w sali

Praktyczne warsztaty translatorskie doskonalące umiejętność tłumaczenia łacińskich tekstów literackich.

Program zajęć. Ćwiczenia poświęcone są tłumaczeniu łacińskich tekstów literackich. Po konsultacjach ze uczestnikami zajęć, w zależności od ich doświadczeń i upodobań, wybieramy teksty klasyczne, średniowieczne, renesansowe, barokowe albo tłumaczymy teksty z różnych epok np. według klucza tematycznego. Studenci w grupie, w mniejszych zespołach i indywidualnie przekładają teksty, tworząc warianty tłumaczenia różniące się językiem, stylem, rejestrem, formą metryczną; komentują i oceniają przekłady, dokonują ich redakcji, dążąc do stworzenia najlepszej wersji końcowej. Omawiając przykłady różnych tłumaczeń, poruszamy problemy przekładalności dzieła, idiolektu, wierności i odpowiedniości przekładu, przekładu wolnego, kongenialnego, kwalifikacji i warsztatu pracy tłumacza, dopuszczalnej wolności przekładu, wpływu osobowości i upodobań tłumacza na przekład, roli tłumacza w przyswajaniu dzieła literackiego

Podstawowa:

Teksty łacińskie lub ich fragmenty, materiały przygotowane przez wykładowcę.

Słowniki: K. Kumaniecki, Słownik łacińsko-polski;

M. Plezia, Słownik łacińsko-polski;

J. Mańkowski, Praktyczny słownik łacińsko-polski, wyd. III rozszerzone;

J. Sondel, Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków;

A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski.

Uzupełniająca:

Literatura dotycząca wybranej epoki/autora/ oraz:

E. Balcerzan, Tłumaczenia poetyckie wśród kontekstów literackich, [w:] Prace z poetyki, 1968.

S. Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu, 2004.

H. Lebiedziński, Elementy przekładoznawstwa ogólnego, 1981.

G. Mounin, Les belles infideles, 1955.

G. Mounin, Les problemes theoriques de la traduction, 1963.

J. Newmark, Twenty-Three Restricted Rules of Translation, „The Incorporated Linquist”, January 1973.

E. Nida, C.R. Taber, The Theory and Practice of Translation, 1969.

B. Osuchowska, Poradnik autora, tłumacza i redaktora, 2005.

J. Pieńkos, Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki, 2003.

S. Pollak (red.), O sztuce tłumaczenia, 1975.

R. Queneau, Ćwiczenia stylistyczne, 2005.

M. Rusinek (red.), O sztuce tłumaczenia, 1955.

G. Steiner, After Babel, Aspects of Language and Translation, 1975 (też przekład polski 2000).

Student po ukończeniu zajęć

w zakresie wiedzy

- prezentuje pogłębioną znajomość gramatyki, stylistyki łacińskiej, metryki, historii literatury (K_W01, K_W02, K_W03/P7S_WG).

w zakresie umiejętności

- biegle posługuje się słownikami i innymi pomocami (K_U03, K_U14/P7S_UW_UO),

- tworzy własny warsztat tłumacza i redaktora (K_03, K_U14/P7S_UW_UO),

- prezentuje udoskonaloną umiejętność przekładu i redakcji przekładu tekstu literackiego (K_U04, K_U05),

- podejmuje własne próby translatorskie (K_U06/P7S_UW),

- pracuje w zespole (K_U14/P7S_UW_UK).

w zakresie kompetencji społecznych

- ocenia poziom swojej wiedzy (K_K01/P7S_KK).

Ocena bieżącego przygotowania do zajęć i aktywności 60%;

Prace semestralne polegające na przygotowaniu własnego przekładu i adiustacji cudzego przekładu 40%;

Kontrola obecności: dopuszczalne są 2 nieobecności nieusprawiedliwione w semestrze