Zaburzenia mowy i języka

obowiązkowe

w sali

1. Zaburzenia mowy w świetle wybranych klasyfikacji.

2. Poznanie definicji, podstawowych objawów, przyczyn oraz obrazu sprawności językowych i komunikacyjnych w poszczególnych jednostkach zaburzeń mowy.

3. Procedury postępowania logopedycznego: diagnozowanie, programowanie terapii, prowadzenie terapii.

Celem zajęć jest zapoznanie studenta z tematyką szeroko pojmowanych zaburzeń mowy. Oprócz wprowadzenia do dyslalii czy opóźnionego rozwoju mowy, omówione zostaną także te zaburzenia, które nie stanowią przedmiotu odrębnych zajęć na studiach I stopnia (są natomiast objęte programem studiów II stopnia): afazja, dyzartria, zaburzenia mowy u dzieci z wadą rozszczepową, niepłynność mówienia, zaburzenia mowy w autyzmie. Podczas wykładu student pozna również podstawy diagnozy i terapii logopedycznej. Uczestnicząc w wykładzie, student przygotowuje się do kolejnych zajęć poświęconych poszczególnym typom zaburzeń mowy, a także do aktywnego odbywania praktyk logopedycznych.

Literatura obowiązkowa:

Czaplewska E., Milewski S. (red.) 2012, Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Domagała A., Mirecka U. (red.) 2018, Metody terapii logopedycznej. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Grabias S., Kurkowski M. (red.) 2014, Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.), 2015, Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya E. (red.), 2021, Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy, Warszawa: Wydawnictwo APS.

Porayski-Pomsta J. (red.), 2008, Diagnoza i terapia w logopedii, Warszawa: Wydawnictwo Elipsa.

Literatura uzupełniająca:

Wskazana przez prowadzącego w zależności od wybranego zaburzenia mowy.

WIEDZA

Student:

Ma podstawową uporządkowaną wiedzę dotyczącą zaburzeń i opóźnień w rozwoju systemu językowego i mowy, zna podstawowe klasyfikacje zaburzeń mowy i opóźnień jej rozwoju.

Ma podstawową uporządkowaną wiedzę o zaburzeniach mowy tj.: afazja, dyzartria, niedokształcenie mowy – uwarunkowane: niedosłuchem, anatomicznym uszkodzeniem i/lub mózgową dysfunkcją, upośledzeniem umysłowym, autyzmem.

Zna podstawową terminologię logopedyczną, ma wiedzę ojej pochodzeniu, uwarunkowaniach historycznych oraz metodologicznych.

UMIEJĘTNOŚCI

Student

Umie wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu językoznawstwa, psycholingwistyki, psychologii, pedagogiki i logopedii oraz medycyny do formułowania ocen i sądów dotyczących mowy, poziomu jej rozwoju i zaburzeń, programowania postępowania terapeutycznego itp.; umie samodzielnie zdobywać informacje i rozwijać umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku polskim i językach obcych) oraz nowoczesnych technologii

Dostrzega, poprawnie rozpoznaje i rozstrzyga problemy związane z lingwistycznymi aspektami zaburzeń mowy.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Student:

Dostrzega, poprawnie rozpoznaje i rozstrzyga problemy związane z lingwistycznymi aspektami zaburzeń mowy.

Ma świadomość złożoności problemów związanych z funkcjonowaniem języka jako środka komunikacji

obecność na zajęciach (dopuszczone 2 nieobecności: 1 na wykładzie, 1 na ćwiczeniach)

aktywne uczestnictwo w zajęciach

bieżące przygotowywanie się do zajęć

Zaliczenie na ocenę – pisemne, składające się z testu wyboru.

2,0 (ndst) więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające średnio poniżej 50% wymaganych treści

3,0 (dost) Nie więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające od 51 do 60% wymaganych treści

3,5 (ddb) Nie więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające od 61 do 70% wymaganych treści

4,0 (db) Nie więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające od 71% do 80% wymaganych treści

4,5 (pdb) Nie więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające od 81% do 90% wymaganych treści

5,0 (bdb) Nie więcej niż 2 dopuszczalne nieobecności, odpowiedzi zawierające od 91% do 100% wymaganych treści