Let's talk about speech (translatorium z języka angielskiego, poziom B2+)

translatoria

w sali

Przedmiotem zajęć jest czytanie ze zrozumieniem tekstów logopedycznych w języku angielskim i dyskusja. Student zapoznaje się z anatomią i fizjologią układów i struktur biorących udział w produkcji mowy, ich zaburzeń i wybranych jednostek chorobowych. Student poznaje również teorie dotyczące nabywania pierwszego i drugiego języka , kompetencji językowych i komunikacyjnych, opóźnień i zaburzeń rozwoju mowy oraz zasady postępowania logopedycznego i rolę dziedzin pokrewnych np neurologii i działań terapeutycznych. Student osiąga poziom językowy na poziomie B2+

Translatorium jest realizowane w trzech blokach tematycznych:

1. Anatomiczno-fizjologicznym układów i narządów zaangażowanych w rozumienie i produkcję mowy (studenci poznają zasady słowotwórstwa z tej dziedziny).

2. Blok teoretyczny poświęcony teoriom nabywania mowy przez dziecko.

3. Wybrane zaburzenia i choroby logopedyczne.

E. Alcamo,1996,Anatomy and Physiology,Barrons’s Educational Series, New York, s.198-232, 250-252, 355-362, 377-382.

A. Benitez-Burracco, 2010, Neurobiology and neurogenetics of dyslexia, Neurology, 25 (9):563-581 Elsevier.

N. Friedmann, N. Kerbel, L. Shvimer,2010, Developmental attention dyslexia, Cortex 46, 1216 1237 Elsevier ( Abstract).

S. Kohnen, L. Nickels, A. Castles, N. Castles, N. Friedman, G. McArtur, 2012, When „slime” becomes „smile”: Developmental position dyslexia in English, Neuropsychology 50, 3681-3692, Elsevier.

B. Miertsch, J. M. Meisel, F. Isel, 2009, Non-treated languages in aphasia therapy of polyglots benefit from improvement in the treated language, Journal of neurolinguistics, 22 (2), 135-150.

I. M. Psarommatis, E. Goritsa, D. Douniadakis, M. Tsakanikos, A. D. Komnotrogianni, N. Apostopoulos, 2001, Hearing loss in speech-language delayed children, International Journal of Otolaryngology 58, 205-210.

1. Posługuje się podstawową terminologią anatomiczną układu oddechowego,

nerwowego, jamy ustnej oraz ucha.

2. Zna słownictwo i struktury gramatyczne pozwalające na komunikację z użytkownikami

języka angielskiego.

3. Umie opisać czynności fizjologiczne powyższych układów i narządów.

4. Posługuje się nazwami i problematyką najczęściej występujących zaburzeń i jednostek

chorobowych w dziedzinie logopedii.

5. Zna podstawowe zasady słowotwórstwa terminów specjalistycznych.

6. Posługuje się zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu

pozyskiwania lub analizy danych.

1. Potrafi przeczytać ze zrozumieniem piśmiennictwo logopedyczne, analizuje je oraz

wyciągnąć z niego wnioski i sparafrazować go.

2. Potrafi przetłumaczyć z języka polskiego na język angielski i odwrotnie słownictwo

wykorzystane w literaturze oraz potrzebne do komunikacji z pacjentem i specjalistami z

zakresu logopedii

3. Potrafi przygotować prezentację na wybrany temat logopedyczny

4. Potrafi wyrazić swoje stanowisko w dyskusji na tematy zawodowe i je uzasadnić

5. Potrafi odróżnić i stosować różne rejestry (styl formalny i nieformalny) języka

6. Potrafi korzystać ze słownika w zakresie terminologii specjalistycznej.

1. Potrafi nawiązać i utrzymać pełen szacunku kontakt z pacjentem

2. Posiada świadomość własnych ograniczeń w dziedzinie języka obcego i

rozumie potrzebę stałego dokształcania się.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest aktywność na zajęciach zaliczenie testu (z elementami

tłumaczenia i pytań do przerobionych zagadnień), oraz przygotowanie krótkiej prezentacji na

wskazany temat; dopuszczalne są tylko dwie nieobecności, pozostałe nieobecności ponad

normę należy odrobić w sposób uzgodniony z prowadzącym. Student, który ma ponad 5 nieobecności na zajęciach (bez względu na powód) nie będzie dopuszczony do zaliczenia i

nie będzie klasyfikowany.