Podstawy dydaktyki (Specjalizacja Nauczycielska, studia I stopnia, program od 2017)

fakultatywne

Wprowadzenie do przyszłej pracy nauczycielskiej w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Ukazanie współczesnych problemów dydaktycznych związanych z edukacja historyczną i obywatelską. Pokazanie współczesnej sytuacji w świetle wcześniejszych dokonań polskich dydaktyków.

Podczas wykładu studenci poznają aktualnie obowiązujące zasady nauczania przedmiotu „historia” w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych.

Dowiadują się o uwarunkowaniach edukacji historycznej. Poznają krąg uzależnień programów nauczania od czynników politycznych.

Mowa jest o tym, że kultura historyczna i kultura pamięci stanowią obecnie obiekt zainteresowań wielu dyscyplin naukowych.

Wskazywane są uzasadnione zmiany programowe oraz trudna do zrealizowania potrzeba symplifikacji treści nauczania.

Pokazane zostają ambicje reformatorów szkolnictwa powszechnego.

Wykład zmierza do wykazania, że podręczniki to szczególny i wrażliwy rodzaj pisarstwa historycznego. Są to także teksty kultury, w których odbijają się aktualne tendencje. Podręczniki są kompromisem, jaki powstaje na styku autorów i środków organizujących edukację.

Studenci otrzymują informacje o zasadniczych nurtach dydaktyki historii w Europie w powiązaniu z polską myślą dydaktyczną. Poznają dyskusje naukowe z kręgu refleksji o wychowaniu, toczące się wśród polskich dydaktyków.

Pokazane są dzieje polskiej edukacji historycznej w XX i XXI wieku poprzez kolejne zmiany strategii oświatowej. Najczęściej dzieje edukacji i dydaktyki stanowią pierwszą część wykładu, w drugiej części omawiane są kwestie metodyczne i współczesne dyskusje o edukacji.

Wykład ma charakter aktywizujący. Studenci proszeni są o odczytanie, analizę i komentowanie przygotowanych źródeł przygotowanych przez prowadzącego. W zależności od potrzeb otrzymują specjalnie przygotowane materiały do uzupełnienia w wyznaczonym czasie podczas wykładu.

Celem wykładu jest pokazanie, że dydaktyka historii jest metodyką przedmiotową na szkolny użytek, ale posiada także znacznie szersze odniesienia. Konieczna jest refleksja o społecznych, kulturowych i politycznych uwarunkowaniach publicznej edukacji.

– M. Bieniek, Dydaktyka historii. Wybrane zagadnienia, Olsztyn 2007.

– E. Chorąży, D. Konieczka-Śliwińska, S. Roszak, Edukacja historyczna w szkole. Teoria i praktyka, Warszawa 2008.

- R. Kretschmann (i inni), Stres w zawodzie nauczyciela, Gdańsk 2003.

- G. Petty, Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczycieli, wykładowców i szkoleniowców, Gdańsk 2005.

- Myślenie historyczne, cz. II Świadomość i kultura historyczna, (red) R. Traba, H. Thunemann, Poznań 2015.

- Aktualnie obowiązujące podręczniki historii dla szkoły podstawowej.

- Podręczniki historii dla szkoły podstawowej obowiązujące w XX wieku.

- Materiały dydaktyczne (w jęz. polskim i angielskim) także z Internetu.

Po zaliczeniu wykładu student:

- analizuje współczesne programy nauczania historii;

- rozpoznaje wartościowe współczesne podręczniki historii;

- rozpoznaje ważne wątki dotyczące wychowania i edukacji towarzyszące szkole polskiej i europejskiej przez ostatnie 100 lat;

- wyjaśnia przeobrażenia w dydaktyce historii na przestrzeni XX i XXI wieku;

- wyjaśnia poglądy dydaktyki i refleksji o wychowaniu;

- rozpoznaje współczesne newralgiczne kwestie z zakresu edukacji szkolnej;

- rozumie, że każde pokolenie modyfikuje własną kulturę historyczną, a nauczanie historii jest tylko jednym z wielu czynników, oddziałujących na proces modyfikacji;

- uświadamia sobie, że istnieje wielka różnica pomiędzy profesjonalnymi badaniami historycznymi a szkolnym obrazem danego wycinka dziejów.

Zob. "sylabus" w danym cyklu dydaktycznym.