Nauki pomocnicze historii nowożytnej

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	3104-L3NPHNW
Kod Erasmus / ISCED:	08.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0222) Historia i archeologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Nauki pomocnicze historii nowożytnej
Jednostka:	Wydział Historii
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	obowiązkowe
Skrócony opis:	Celem ćwiczeń jest zapoznanie studentów z naukami pomocniczymi historii nowożytnej. Przedmiot kierunkowy, studia stacjonarne, III rok. 4 ECTS (bilans pracy studenta: 30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie do kolokwium).
Pełny opis:	Podczas ćwiczeń studenci poznają rodzaje, metody, i narzędzia nauk pomocniczych historii nowożytnej oraz ich praktyczne zastosowanie w krytyce zewnętrznej i wewnętrznej różnych typów źródeł nowożytnych, specyfikę wybranych typów źródeł do badania epoki nowożytnej i przyczyny ich zmienności w czasie; związki nauk pomocniczych historii nowożytnej z innymi naukami; wybrane instytucje kultury i ochrony dziedzictwa zajmujące się zabezpieczaniem i udostępnianiem źródeł służących do badania historii nowożytnej oraz wybrane kolekcje i zbiory źródeł nowożytnych; specjalistyczną terminologię nauk pomocniczych historii nowożytnej; rozpoznają i klasyfikują różne typy źródeł historycznych właściwe do badania dziejów nowożytnych.
Literatura:	Literatura znajduje się w sylabusach poszczególnych zajęć prowadzonych w ramach przedmiotu.
Efekty uczenia się:	Po zaliczeniu zajęć studenci znają nauki pomocnicze historii nowożytnej i ich narzędzia oraz potrafią je zastosować w praktyce badawczej do przeprowadzenia krytyki zewnętrznej i wewnętrznej źródeł, znają typologię źródeł do dziejów nowożytnych Polski i powszechnych i potrafią samodzielnie rozpoznawać przynależność gatunkową źródeł; znają geografię źródeł do dziejów epoki nowożytnej, w tym wybrane instytucje zajmujące się ich zabezpieczaniem i udostępnianiem oraz wybrane zasoby źródeł nowożytnych, w tym udostępnianych w formie cyfrowej, znają i posługują się terminologią specjalistyczną właściwą dla nauk pomocniczych historii nowożytnej.
Metody i kryteria oceniania:	Ocena ciągła aktywności, kolokwium.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.