Węzłowe problemy wybranej epoki historycznej w świetle źródeł i monografii - XIX w. (egzamin A)

obowiązkowe

Egzamin typu A obejmuje znajomość 6-8 wybranych opracowań i źródeł, osadzoną w ramach faktograficznych i chronologicznych ze wskazanych podręczników. Egzamin sprawdza znajomość węzłowych problemów epoki, umiejętność ich chronologicznego i tematycznego porządkowania, znajomość złożonych uwarunkowań wydarzeń, zjawisk, struktur i procesów historycznych zachodzących w tej epoce, umiejętność wskazania ich aspektów kulturowych, gospodarczych, politycznych i społecznych.

Student powinien znać treść wybranych źródeł do badania epoki, wykazać się umiejętnością ich krytyki oraz analizy; znać wskazane opracowania naukowe, wskazywać ich bazę źródłową, główne tezy, linie argumentacji, identyfikować i oceniać stosowane w nich metody, lokować je na tle najważniejszych tradycji i nurtów historiografii dla poszczególnych obszarów i kierunków badawczych historii, konstruować złożone wypowiedzi ustne na tematy związane z epoką z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii.

Egzamin typu A ma charakter ustny, powinien trwać nie krócej niż 1,5 h i odbywać się po wcześniejszym ustaleniu terminu i zakresu literatury z wykładowcą.

Egzamin typu A obejmuje znajomość 6-8 wybranych opracowań i źródeł, osadzoną w ramach faktograficznych i chronologicznych ze wskazanych podręczników. Egzamin sprawdza znajomość węzłowych problemów epoki, umiejętność ich chronologicznego i tematycznego porządkowania, znajomość złożonych uwarunkowań wydarzeń, zjawisk, struktur i procesów, umiejętność wskazania ich aspektów kulturowych, gospodarczych, politycznych i społecznych.

Student powinien znać treść wybranych źródeł do badania epoki, wykazać się umiejętnością ich krytyki oraz analizy; znać wskazane opracowania naukowe, wskazywać ich bazę źródłową, główne tezy, linie argumentacji, identyfikować i oceniać stosowane w nich metody, lokować je na tle najważniejszych tradycji i nurtów historiografii dla poszczególnych obszarów i kierunków badawczych historii, konstruować złożone wypowiedzi ustne na tematy związane z epoką z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii.

Student powinien osadzać omawiane teksty i ich problematykę w ramach politycznych, społecznych, gospodarczych oraz kulturowo-religijnych danej epoki na podstawie uzgodnionych podręczników akademickich.

Zakres literatury ustala egzaminator. Powinna uwzględniać podręczniki akademickie oraz od 6 do 8 źródeł i opracowań do danej epoki.

Student zna:

-węzłowe problemy, wydarzenia, zjawiska, struktury, procesy historyczne zachodzących w wybranej epoce oraz ich złożone uwarunkowania

- treść wybranych źródeł do badania epoki,

- treść i główne tezy, a także bazę źródłową wybranych opracowań naukowych,

Student umie:

-porządkować chronologicznie i tematycznie podstawowe wydarzenia, zjawiska, struktury i procesy wybranej epoki,

-wskazywać ich aspekty kulturowe, gospodarcze, polityczne i społeczne,

- wykazać się umiejętnością krytyki oraz analizy wybranych źródeł,

- wskazywać główne tezy, linie argumentacji oraz metody zastosowane w wybranych opracowaniach,

-lokować wybrane opracowania na tle najważniejszych tradycji i nurtów historiografii dla poszczególnych obszarów i kierunków badawczych historii,

-konstruować złożone wypowiedzi ustne na tematy związane z epoką z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii.

Student powinien rozumieć konieczność osadzania omawianych tekstów i ich problematyki w ramach politycznych, społecznych, gospodarczych oraz kulturowo-religijnych danej epoki.

Kryteria oceny wyszczególniono w rubryce „Efekty uczenia się”.