Historia starożytna ziem polskich, semestr I, wykład
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3104-LZHSZP1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Historia starożytna ziem polskich, semestr I, wykład |
Jednostka: | Wydział Historii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
Na zajęciach przedstawiony zostanie zarys pradziejów ziem polskich od czasów prahistorycznych po wczesne średniowiecze. Omówione zostaną także podstawowe metody badań archeologicznych oraz możliwości ich wykorzystania w pracy historyka. |
Pełny opis: |
Zajęcia obejmują trzy główne grupy zagadnień. 1. Wprowadzenie do metodologii oraz metodyki badań archeologicznych ze szczególnym uwzględnieniem kwestii dotyczących pozyskiwania, podziału i sposobów analizy źródeł kopalnych, a także możliwości wykorzystania ich w pracy historyka. 2. Prezentację podstawowych metody datowania zabytków oraz ustalania chronologii zjawisk i wydarzeń dla czasów prahistorycznych. 3. Charakterystykę systemów oraz kryteriów periodyzacji pradziejów. 4. Zarys historii starożytnej ziem polskich, w tym: -charakterystykę najważniejszych zjawisk i wydarzeń składających się na definicje poszczególnych epok oraz okresów; -charakterystykę głównych jednostek taksonomicznych (kultur archeologicznych); -prezentację najważniejszych stanowisk archeologicznych i kategorii zabytków z epoki kamienia, brązu oraz żelaza; -omówienie węzłowych kwestii związanych z przemianami społecznymi, gospodarczymi i technologicznymi w pradziejach. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: P. Kaczanowski, J.K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t. 1, Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Kraków 1998. Literatura pomocnicza: Encyklopedia historyczna świata, t. 1, Prehistoria, red. J. K. Kozłowski, 1999 K. Godłowski, K.J. Kozłowski, Historia starożytna ziem polskich, Warszawa 1985. Pradzieje ziem polskich, red. J. Kmieciński, t. 1, cz. 1 i 2, Łódź 1989. A. Kokowski, Starożytna Polska. Od trzeciego stulecia przed narodzeniem Chrystusa do schyłku starożytności., Warszawa 2005 |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu wykładu student posiada: -wiedzę o miejscu i znaczeniu archeologii w systemie nauk historycznych, stosowanej terminologii, rodzajach źródeł archeologicznych - metodach ich pozyskiwania, analizy i interpretacji; -wiedzę o możliwościach wykorzystania źródeł archeologicznych w pracy historyka; -podstawową wiedzę ogólną o biologicznym i kulturowym rozwoju człowieka w pradziejach; -zna główne systemy periodyzacji pradziejów oraz zasady ich konstruowania; -zna podstawowe kultury archeologiczne wydzielane dla obszaru ziem polskich; -potrafi wskazać najważniejsze stanowiska oraz podstawowe typy zabytków charakterystyczne dla poszczególnych kultur archeologicznych. -ma świadomość roli i znaczenia pradziejowego dziedzictwa kulturowego; -ma świadomość roli oraz znaczenia źródeł archeologicznych w odtwarzaniu przeszłości, nie tylko pra- i protohistorycznej, ale także w poszczególnych okresach historycznych (z uwzględnieniem historii najnowszej); Metody dydaktyczne: Zajęcia prowadzone są w formie wykładu. Jego główny element stanowi przygotowana przez prowadzącego prezentacja multimedialna. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny obejmujący kwestionariusz pytań z zakresu historii starożytnej ziem polskich |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.