Ikony w czasach Antychrysta
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3105-IWCZA-K |
Kod Erasmus / ISCED: |
03.6
|
Nazwa przedmiotu: | Ikony w czasach Antychrysta |
Jednostka: | Instytut Historii Sztuki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | nieobowiązkowe |
Skrócony opis: |
Zajęcia będą dotyczyły malarstwa ikonowego powstającego w środowiskach zorientowanych na eschatologię i oczekujących końca świata. Będą dotyczyły podstaw ikonografii (przede wszystkim apokaliptycznej) oraz technologii malarstwa ikonowego. |
Pełny opis: |
Konwersatorium na temat uformowania się, zmian i funkcjonowania formuł ikonograficznych, a także ikon rozumianych jako obiekty materialne w środowiskach tradycji wschodniochrześcijańskiej, w których panowało przekonanie o zbliżającym się wkrótce końcu świata. W tym kontekście będziemy omawiać zarówno pewne typy ikonograficzne, powstałe w oparciu np. o apokaliptyczne teksty, albo w ten sposób interpretowane. Ale przedmiotem naszego zainteresowania będzie również rola, jaką pełniły ikony w takich społecznościach. Na zajęciach będziemy zastanawiać się nad modelami, na podstawie których kształtowały się wyobrażenia tych grup o śmierci i końcu dziejów, a także nad wzorami, które w oparciu o źródła literackie, były obecne w ikonografii. Punktem wyjścia będą zatem teksty pisane, które pozwolą nam zrozumieć różnorodną i zmieniającą się ikonografię dotyczącą Apokalipsy, a także świata aniołów, Szatana i biesów. Studenci zapoznają się z treścią i ze znaczeniem symboliki obrazów końca świata w sztuce bizantyjskiej, średniowiecznej, a także w sztuce prawosławnej Słowian. Druga część zajęć będzie dotyczyła technologii malarstwa ikonowego, które powstawało we wspólnotach staroobrzędowców - grupy, wyłonionej w tradycji moskiewskiego prawosławia w połowie XVII wieku, która, przekonana o tym, że nastały czasy Antychrysta usiłowała przechować w swoim wnętrzu kulturę i sztukę Świętej Rusi. |
Literatura: |
Apocalisse. L’ultima riverazione, mostra a cura di A. Geretti, Ginevra-Milano 2007. Apokalipsa. Symbolika – tradycja – egzegeza, t. 1, pod red. K. Korotkicha i J. Ławskiego, Białystok 2006. Apokalipsa. Symbolika – tradycja – egzegeza, t. 2, pod red. K. Korotkicha i J. Ławskiego, Białystok 2007. Apokryfy Nowego Testamentu. Listy i apokalipsy chrześcijańskie, pod red. M. Starowieyskiego, Kraków 2001. Apokryfy Starego Testamentu, opr. wst. R. Rubinkiewicz, Warszawa 2000. Czas Apokalipsy. Wizje dni ostatecznych w kulturze europejskiej od starożytności do wieku XVII, red. K. Zalewska-Lorkiewicz, Warszawa 2013. P. S. Johnston, Cienie Szeolu. Śmierć i zaświaty w biblijnej tradycji żydowskiej, przeł. P. Sajdek, Kraków 2010. S. Kobielus, Niebiańska Jerozolima. Od sacrum miejsca do sacrum modelu, Warszawa 1989. Pieśń o niebieskiej księdze. Antologia rosyjskiej ludowej poezji religijnej, przeł. R. Łużny, Warszawa 1990. E. Przybył, W cieniu Antychrysta. Idee staroobrzędowców w XVII w., Kraków 1999. A. Sulikowska, Znaki Antychrysta. Miniatury starowierskiej Komentowanej apokalipsy z kolekcji Biblioteki Narodowej, „Rocznik Biblioteki Narodowej”, nr 45, 2014. |
Efekty uczenia się: |
Student - ma uporządkowaną wiedzę pogłębioną wiedzę obejmującą teorię, terminologię i metodologię historii sztuki w zakresie badań nad kulturą kręgu Kościołów wschodnich i zachodniego średniowiecza - ma pogłębioną wiedzę na temat kompleksowej natury języka oraz jego złożoności i historycznej zmienności jego znaczeń w kontekście badań z zakresu historii sztuki dotyczących tradycji Kościołów wschodnich i zachodniego - potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację obiektów sztuki kręgu Kościoła ortodoksyjnego i zabytków średniowiecznych, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia humanistyki w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie historyczno-kulturowym |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na podstawie trzech krótkich prac pisemnych powstających w semestru zajęć. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.