MA Proseminar

Proseminarium poświęcone rozmaitym aspektom sztuki i kultury późnonowożytnej i nowoczesnej, przede wszystkim sztuk plastycznych, fotografii i piśmiennictwa o sztuce od początku XVIII w. do połowy XX w.

Proseminarium adresowane do studentów I r. studiów magisterskich. Na zajęciach omawiane są różne założenia metodyczne tekstów naukowych, utrwalane obyczaje i zasady warsztatu pracy humanistycznej, komentowane wybrane opracowania z historii sztuki, o inspirujących koncepcjach metodologicznych. Zakres przyjmowanych referatów wiąże się z polami zainteresowań badawczych prowadzącego i obejmuje sztukę i kulturę europejską XVIII i XIX w., w wyjątkowych wypadkach także wieku XX.

Preferowane obszary tematyczne to: sztuka francuska, szwajcarska, skandynawska; związki plastyki i literatury; teoria procesu twórczego; romantyczna myśl o sztuce; symbolizm europejski; pracownia i dom artysty i pisarza; koncepcje muzeów i kolekcji; pejzaż (nie tylko w malarstwie); podróże artystyczne i odkrycia kulturowe epoki nowoczesnej; grafika i wczesna fotografia jako media oświeceniowej i późniejszej „rewolucji obrazów”. Istnieje także możliwość włączenia się seminarzystów w prowadzony przez kierującego seminarium projekt dokumentacji polskiego dziedzictwa artystycznego wieków XIX i XX za granicą, a także inny, związany z badaniem kultury artystycznej Mazowsza.

Szczegółowy program będzie dostosowany do indywidualnych zainteresowań i oczekiwań studentów.

Literatura dostosowana jest do indywidualnych zainteresowań i potrzeb badawczych uczestników.

Student zna zasady pisania tekstu naukowego, potrafi opracować stan badań, właściwie dobrać literaturę i sporządzić aparat naukowy pracy; samodzielnie kształtuje temat pracy seminaryjnej, wykazując się aktywnością badawczą. Rozwija umiejętności analizy i krytycznego myślenia, nabywanego wraz z kompetencjami społecznymi podczas ustnych prezentacji części pracy na seminariach. Temat i forma prezentacji poddawane są dyskusji, angażującej pozostałych uczestników seminarium.

Zajęcia o charakterze seminaryjnym, w ramach których student doskonali umiejętności samodzielnej pracy naukowej, a także rozwija wiedzę o etosie zawodowym historyka sztuki i różnych sytuacjach profesjonalnych w których może się znaleźć.

Dzięki uczestnictwu w proseminarium student zdobywa uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki, a także z nią powiązanych; wiedza ta pozwala na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych. Uczestnik rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki (K2_W04,

K2_W06, K2_W07).

Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy; wykorzystywać pogłębione umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla historii sztuki; integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych; przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów dzieł sztuki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia historii sztuki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym; stosować umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, samodzielnego formułowania wniosków i krytycznych wypowiedzi oraz tworzenia syntetycznych podsumowań; stosować umiejętność formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętność prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach; potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik informacyjno-komunikacyjnych ze specjalistami z zakresu historii sztuki oraz dziedzin nauki i dyscyplin pokrewnych oraz niespecjalistami, w języku polskim i języku obcym, a także popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach; stosować pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku polskim i języku obcym uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki. Stosuje umiejętność przygotowania wystąpień ustnych, w języku polskim i języku obcym, w zakresie historii sztuki lub w obszarze leżącym na pograniczu pokrewnych dyscyplin naukowych; umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego; umiejętność zróżnicowanego wykorzystywania technologii informacyjnej w nauce i pracy, potrafi rozwijać aktywność poznawczą i umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy z wykorzystaniem technologii informacyjnej. Stosuje też świadomie wiedzę z zakresu historii sztuki i umiejętności warsztatowych oraz rozumie potrzebę pogłębiania ich przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób, potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, planować własne przedsięwzięcia badawcze, jak też czuwać nad realizacją zadań zbiorowych; umie samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą zawodową (K2_U01; K2_U02; K2_U03; K2_U04; K2_U05; K2_U06; K2_U07; K2_U08; K2_U09; K2_U11; K2_U12; K2_U13; K2_U14).

W zakresie kompetencji społecznych proseminarium przyczynia się do odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania; aktywnego uczestniczenia w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy i świata; przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym; prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów związanych z wykonywaniem zawodu. Student rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z zakresu historii sztuki, a także systematycznego uczestnictwa w życiu kulturalnym, interesowania się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, nowymi zjawiskami w sztuce (K2_K01; K2_K02; K2_K03; K2_K04; K2_K05).

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

- złożenie pracy seminaryjnej w formie pisemnej, poprzedzone prezentacją poszczególnych etapów pracy w formie referatów. Udział w dyskusjach na zajęciach. Kryteria oceny pracy określone są w zasadach obowiązujących w IHS: wartość merytoryczna, umiejętność zgromadzenia dotychczasowego stanu wiedzy o danym zagadnieniu i wyciągnięcia zeń wniosków; poprawność formalna i warsztatowa.