Tłumaczenie tekstów z zakresu nauki i techniki jęz. C - niemiecki

obowiązkowe

Założenia (opisowo):

1. Znajomość języka polskiego na poziomie dobrze wykształconych użytkowników rodzimych (C2), bardzo dobra znajomość języka C w zakresie ogólnym (ok. C1), dobra znajomość kultury i historii obszaru danego języka obcego, niezbędne podstawy językoznawcze (gramatyka opisowa jęz. C i kontrastywna pary języków A-C).

2. Znajomość podstawowej terminologii translatologicznej (przekładoznawczej) oraz orientacja w teorii przekładu.

w sali
w terenie

Rozwijanie umiejętności tłumaczenia pisemnego tekstów o tematyce naukowo-technicznej z języka obcego (C) na polski (A) i z polskiego na obcy.

Wymiar: 30 godzin w semestrze.

Punkty ECTS: 2

Warsztaty poświęcone są nauce tłumaczenia pisemnego tekstów specjalistycznych o tematyce naukowo-technicznej z języka obcego (C) na polski (A) i - w mniejszym stopniu - na odwrót.

Nakład pracy studenta:

- udział w zajęciach: 30 godz.

- samodzielne przygotowanie do każdych zajęć:

ok. 1 godz./tydzień = łącznie 15 godz.

- przygotowanie do zaliczenia: 5 godz.

Razem: ok. 50 godz.

Treści kształcenia:

- tłumaczenie pisemne krótkich i dłuższych tekstów specjalistycznych i paraspecjalistycznych (np. prasowych, popularnonaukowych, opinii, łączących język specjalistyczny z kolokwialnym) z języka obcego na ojczysty i w drugą stronę

- analiza istniejących przekładów tekstów z danej dziedziny

- właściwy dobór słowników i innych źródeł leksykograficznych oraz tekstów analogicznych i paralelnych

- sporządzanie glosariuszy z danej dziedziny

- nabycie wiedzy o specyfice tłumaczenia specjalistycznego pisemnego w ogóle i w danej dziedzinie, w tym:

-- za i przeciw różnorakich technik tłumaczeniowych

-- problem dopowiedzeń i parafraz w tekstach specjalistycznych oraz konkurencji zapożyczeń i terminów rodzimych – w ramach dostosowania przekładu do wiedzy i możliwości poznawczych odbiorcy

Tematyka: naukowo-techniczna

Formy pracy: analiza istniejących przekładów, tłumaczenia na zajęciach, analiza tłumaczeń przygotowanych samodzielnie przez studentów, sporządzanie glosariuszy, ćwiczenia z autokorekty, praca w małych grupach (z podziałem na role: tłumacz - redaktor/weryfikator)

Słowniki jedno-, dwu- i wielojęzyczne; ogólnojęzykowe i specjalistyczne; papierowe i elektroniczne (w tym słowniki internetowe, np. Online-Duden, DWDS; Langenscheidt Online, Translatica; SJP PWN); korpusy językowe (pojedyncze i paralelne, np. Leipziger Korpus-Sammlung – corpora.uni-leipzig.de; Linguee, Glosbe); glosariusze i bazy terminologiczne (np. IATE, Electropedia); leksykony i encyklopedie; teksty paralelne i analogiczne.

Słowniki i leksykony:

- Chodera J., Kubica S., Bzdęga A. (2007): Podręczny słownik niemiecko-polski. Wyd. XIX. Warszawa: Wiedza Powszechna.

- Janus D. [et al.] (red.) (2007): Wielki słownik niemiecko-polski PONS. Poznań: Wyd. LektorKlett

- Kilian U. (Hrsg.) (2007): Duden : Wörterbuch medizinischer Fachbegriffe. 8., überarb. und ergänzte Aufl. Mannheim [etc.]: Dudenverlag.

- Kunkel-Razum K., Scholze-Stubenrecht W., Wermke M. (Hrsg.) (2010): Duden. Deutsches Univer-salwörterbuch. 6., überarb. und erw. Aufl. Mannheim [etc.]: Dudenverlag.

- Scholze-Stubenrecht W. [et al.] / Korsak T. (red.) (2005): Słownik obrazkowy niemiecko-polski Duden. Wyd. III. Warszawa: Wyd. „Wiedza Powszechna”.

- Słownik wizualny 5 języków (2010), tłum. Piotr Borman. Warszawa: Reader’s Digest.

- Sokołowska M., Bender A., Żak K. (red.) (2005): Słownik naukowo-techniczny niemiecko-polski. Wyd. XIV. Warszawa: Wyd. Nauk.-Techn.

- Sokołowska M. [et al.] (red.) (2003): Słownik naukowo-techniczny polsko-niemiecki. Wyd. VIII. War-szawa: Wyd. Nauk.-Techn.

- Sokołowska M., Żak K. (2006): Niemiecko-polski słownik budowlany. Warszawa: Wyd. Nauk.-Techn.

- Tafil-Klawe M., Klawe J. (2012): Podręczny słownik medyczny polsko-niemiecki i niemiecko polski. Wyd. II (dodr.). Warszawa: Wyd. Lek. PZWL.

- Wiktorowicz J., Frączek A. (red.) (2010): Wielki słownik niemiecko-polski. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.

Barszcz M., Kurowska-Ciechańska J., Ciechański A. (2008): Technika. Warszawa: carta blanca.

Iwańska J., Martin M. [et al.] (red.) (2001): Leksykon naukowo-techniczny. Wyd. V, popr. i uzup. Warszawa: Wyd. Nauk.-Techn.

Kostrzewski P., Ziółkowski J. (1999) Mała encyklopedia medycyny PWN. Wyd. X. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.

Strackenbrock B. (Hrsg.) (1998): Wie funktioniert das? Technik heute. 4., völlig neu bearbeitete Auflage. Mannheim [etc.]: Meyers Lexikonverlag.

Pozycje translatologiczne:

- Dzierżanowska H. (1977): Tłumaczenie tekstów nieliterackich. Założenia teoretyczne i wskazówki metodyczne. Warszawa: Wyd. UW.

- Hejwowski K. (2004a): Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.

- Hejwowski K. (2004b): Translation: A Cognitive-Communicative Approach. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.

- Hejwowski K. (2015): Iluzja przekładu. Przekładoznawstwo w ujęciu konstruktywnym. Katowice: Śląsk.

- Kautz U. (2002): Handbuch Didaktik des Übersetzens und Dolmetschens. München: Iudicium.

- Kątny A. (red.) (2001): Języki fachowe: problemy dydaktyki i translacji. Olecko: Wyd. Wszechnicy Mazurskiej.

- Kielar B. Z. (1991): „Problemy tłumaczenia tekstów specjalistycznych”. W: Grucza F. (red.): Teore-tyczne podstawy terminologii. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, s. 133-140.

- Kokot U. (2001): Metody przekładu niemieckich nazw medycznych na język polski. Katowice: Wyd. UŚ.

- Lipiński K. (2004): Mity przekładoznawstwa. Kraków: Egis.

- Maliszewski J. (red.) (2003): Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego. Często-chowa: Wyd. Wydz. Zarz. Politechniki Częstochowskiej.

- Olohan M. (2016): Scientific and Technical Translation. London; New York: Routledge.

- Stanaszek M. (2007): „Tłumacz jako kucharz teoretyk, czyli o przekładzie nazw kulinariów austriackich na język polski”. W: Szczęsny A., Hejwowski K. (red.): Językowy obraz świata w oryginale i przekładzie. Siedlce: ZUP Sprint / ILS UW, s. 449-466.

- Voellnagel A. (1998): Jak nie tłumaczyć tekstów technicznych. Wyd. IV, popr. i rozsz. Warszawa: Tepis.

Po zakończeniu warsztatów student nabywa umiejętności:

- właściwie kwalifikuje rodzaj tekstu i dobiera metodę tłumaczenia

- potrafi dobrać specjalistyczne źródła słownikowe, tekstowe i korzystać z nich

- ma zasób słownictwa specjalistycznego pozwalający na prawidłowy przekład tekstu z przedmiotowej dziedziny i właściwie je wykorzystuje

- rozpoznaje idiomatyczność w tekście i potrafi ją przełożyć

- prawidłowo, w sposób zrozumiały i przejrzysty przekłada teksty specjalistyczne i niespecjalistyczne z danej dziedziny.

- posiada umiejętność autokorekty

- potrafi przygotować właściwą formę graficzną tłumaczonego tekstu

- potrafi uzasadnić wybraną przez siebie strategię tłumaczenia

Ocena ciągła na podstawie:

- obecności i przygotowania do zajęć,

- pracy samodzielnej (przygotowanie wymaganej liczby tłumaczeń wraz z autokorektą),

- zadowalającego wykonania innych wskazanych przez prowadzącego zadań (np. analiz, glosariuszy),

- pozytywnej oceny ze wszystkich prac cząstkowych,

- końcowego zaliczenia semestralnego.

Kryteria oceny przekładów:

Przekłady oceniane są pod względem tłumaczeniowym, formalno-językowym i pragmatycznym.

Skala ocen:

99–100% - 5!

98–91% - 5

90–86% - 4,5

85–76% - 4

75–71% - 3,5

70–60% - 3

poniżej - 2 (nzal)

Limit dopuszczalnych nieobecności: 2. W razie przekroczenia tego limitu student powinien zwrócić się do wykładowcy z prośbą o wyznaczenie formy zaliczenia materiału z zajęć (o ile nieobecności jest nie więcej niż 50%).