Proza XX wieku i jej bohaterowie
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3321-M2S20SM01 |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.0
|
Nazwa przedmiotu: | Proza XX wieku i jej bohaterowie |
Jednostka: | Katedra Italianistyki |
Grupy: |
Seminaria magisterskie na studiach II stopnia dla studentów II roku |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | włoski |
Rodzaj przedmiotu: | seminaria magisterskie |
Skrócony opis: |
Seminarium poświęcone jest przeglądowi zjawisk i motywów obserwowanych w tekstach literatury włoskiej 20go i 21go wieku (z uwzględnieniem zainteresowań uczestników) aż po tzw. „zwrot ku rzeczywistości”, po schyłku postmodernizmu. Motywem przewodnim będzie postać literacka od początku XX wieku do dziś, z równoległą analizą porównawczą ewolucji bohatera kobiecego w omawianym okresie (czy istniej kobiecy Bildungsroman?) oraz bohatera postludzkiego (zwierzęcia, rośliny, rzeczy, maszyny). Od kryzysu bohatera początków XX w. (Svevo, Pirandello), przez kreacje fantastyczne i mityczne (Calvino, Buzzati, Landolfi, Ortese, Morante) po najnowsze realistyczne (re)konstrukcje obejmujące postaci prekariusza, migranta, bezdomnego, bohatera-autora w narracjach autofikcjonalnych i różne figury bohatera zaangażowanego (bohater-świadek, bohater-ofiara). |
Pełny opis: |
Tryb odbywania zajęć: w pierwszym semestrze r.a. 2020/21 zajęcia będą prowadzone zdalnie. kontynuacja Będziemy poszukiwali odmian i śledzili ewolucją postaci literackiej od początku XXw. (D’Annunzio, Palazzeschi, Pirandello, Svevo, Tozzi, Moravia, Calvino, Pasolini, Morante), sięgając do ich 19.wiecznych protoplastów (np. u Manzoniego i Vergi). Wyjdziemy od kryzysu bohatera początków XX w., i jego destytucji ogłoszonej w 1965r. przez Giacoma Debenedettiego w eseju „Commemorazione provvisoria del personaggio-uomo” i prześledzimy odmiany bohatera pojawiające się w tekstach literackich II poł. XXw. Równocześnie zastanawiać się będziemy nad ewolucją bohatera kobiecego, zapytywali czy istnieje kobiecy Bildungsroman itd. A zwłaszcza, czy włoska proza nie zdołała wytworzyć silnego, pozytywnego, wiarygodnego, intrygującego bohatera, jak twierdzi Berardinelli, przez co podobnie jak niegdyś, pisarz zastępuje bohatera (fikcyjny bohater funkcjonuje na zasadzie tożsamości pożyczonej od autora: bohater boccacciowski, makiaweliczny, pirandellowski), dziś w odmianie autofikcyjnej (Siti, Covacich) autor gra własną biografią i tożsamością z bohaterem, a w powieści reportażowej autor uwiarygodnia bohatera, z którym jest wprost tożsamy (Saviano). W najnowszej literaturze żywioł fantastyczny, oniryczność, wyobraźnia schodzą na dalszy plan i nie przesłaniają realistycznej kreacji. Próby restytucji bohatera po 1980r. obejmują konstrukcje realistyczne takie jak bohater prekariusz, imigrant, bezdomny, bezrobotny, chory lub samotny senior, ale także bohater-świadek: dziennikarz, śledczy, nieformalny świadek (superstes, który osobiście uczestniczy w relacjonowanych zdarzeniach, częściej niż testis, czyli kto donosi o rzeczach, w których nie podkreśla własnego udziału); bohater-ofiara traumy. Przeanalizujemy także wybrane przykłady tekstów, w których pojawia się bohater postludzki, maszyna, hybryda, zwierzę, roślina ,rzecz. |
Literatura: |
Wybrane opracowania: Giacomo Debenedetti, Commemorazione provvisoria del personaggio-uomo, w: «Paragone Letteratura» n. 190, dicembre 1965, pp. 3-36 [poi raccolto, insieme ad altri scritti, nel volume Il personaggio-uomo (Il Saggiatore 1970)] Elsa Morante, Sui personaggi w: Eadem, Pro o contro la bomba atomica e altri scritti, 1987 Salvatore Battaglia, La mitografia del personaggio, Liguori editore, 1991 Vittorio Spinazzola, Personaggi e crisi del personaggio w: «Tirature '94», pp. 11-20, Baldini e Castoldi, 1994 AAVV, 1998, Il personaggio romanzesco. Teoria e storia di una categoria letteraria, a c.di F. Fiorentino e L.Carcerieri, Bulzoni, 1998 Giorgio Ficara, Homo fictus w: Il romanzo. Temi luoghi, eroi, vol.IV, a cura di Franco Moretti, Einaudi, 2003 Dizionario dei personaggi letterari, 3 voll., UTET, 2003 Arrigo Stara, L'avventura del personaggio, Le Monnier, 2004 Il personaggio nelle arti della narrazione, a c. di Franco Marenco. Edizioni di Storia e Letteratura, 2007 Enrico Testa, Eroi e figuranti. Il personaggio del romanzo, Einaudi, 2009 L’invenzione delle personagge, a c. di R.Mazzanti, S.Neonato, B.Sarasini, Iacobelli, 2016. Marco Bazzocchi, Personaggio e romanzo nel Novecento italiano, Mondadori, 2009 Alfonso Berardinelli, Il personaggio nella narrativa del Novecento w: Idem, Non incoraggiate il romanzo. Sulla narrativa italiana. Marislio, 2011, pp. 15-26. Wybór reprezentatywnych dla omawianych zagadnień tekstów prymarnych zostanie ustalony wspólnie ze słuchaczami zależnie od zainteresowań. Pozycje niedostępne w bibliotece udostępnia prowądzacy. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza: absolwent zna i rozumie: K_W04 specyfikę przedmiotową i metodologiczną dyscypliny; K_W05 w sposób uporządkowany i pogłębiony zakres tematyczny seminarium; K_W06 zasady z zakresu ochrony własności intelektualnej i prawa autorskiego; Umiejętności: absolwent potrafi: K_U01 przeprowadzić pogłębioną analizę dzieła literackiego z zastosowaniem zróżnicowanych metod K_U02 stosować na poziomie rozszerzonym terminologię i teorie właściwe dla dyscypliny K_U03 formułować i analizować problemy badawcze poprzez właściwy dobór źródeł oraz zastosować metody i narzędzia odpowiednie dla dyscypliny; K_U04 samodzielnie zdobywać wiedzę (wyszukiwać, oceniać i analizować informacje przy użyciu różnych źródeł), wykorzystywać nowoczesne technologie do pracy naukowej, rozwijać umiejętności badawcze w zakresie dyscypliny; K_U05 komunikować się na tematy specjalistyczne, prezentować opinie i argumenty, prowadzić dyskusje w języku włoskim; K_U06 potrafi czytać ze zrozumieniem teksty specjalistyczne i źródłowe w języku włoskim; K_U08 przygotować i redagować prace pisemne, w tym pracę dyplomową w języku włoskim; K_U09 posługiwać się językiem włoskim na poziomie C2 Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego; K_U10 posługiwać się drugim językiem obcym na poziomie B2+ Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego. Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do: K_K01 zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu; K_K02 krytycznej oceny własnych działań i umiejętności; K_K03 przestrzegania zasad etyki zawodowej, i rozwijania dorobku zawodu; K_K04 uczestniczenia w życiu kulturalnym, odpowiedzialnego wypełniania zobowiązań społecznych. |
Metody i kryteria oceniania: |
Udział w zajęciach jest obowiązkowy. Dopuszcza się maksimum dwie nieusprawiedliwione nieobecności w ciągu semestru. Na ocenę końcową składają się: ocena prezentacji własnych badań referowanych w czasie zajęć (40% oceny), aktywny udział w zajęciach (40% oceny), pisemna praca zaliczeniowa na koniec roku, obejmująca wszystkie wymagane elementy argumentacyjnej pracy magisterskiej (20% oceny). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.