Zarządzanie Ryzykiem w Więzieniach

obowiązkowe

w sali

Przedmiotem zajęć jest przekazanie lub pogłębienie wiedzy na temat funkcjonowania więziennictwa, zwłaszcza w kontekście odpowiedzialności władz i funkcjonariuszy więziennych za bezpieczeństwo osób przebywających w zakładzie karnym lub areszcie śledczym (więźniów, personelu, wizytujących, odwiedzających).

Przedmiotem zajęć jest przekazanie lub pogłębienie wiedzy na temat funkcjonowania więziennictwa, zwłaszcza w kontekście odpowiedzialności władz i funkcjonariuszy więziennych za bezpieczeństwo osób przebywających w zakładzie karnym lub areszcie śledczym (więźniów, personelu, wizytujących, odwiedzających).

Celem kształcenia jest między innymi wskazanie obszarów ryzyka (zagrożeń dla praw i wolności człowieka, zagrożeń naruszenia dóbr osobistych oraz interesu publicznego), którym władze więzienne powinny potrafić zarządzać dzięki przyjętym procedurom i praktykom, a także realizacji standardów postępowania z więźniami.

Przedmiot obejmuje problematykę: właściwej organizacji więzienia, zagadnień ochronnych, budowania atmosfery sprzyjającej bezpieczeństwu i realizacji celu kary, stworzenia gwarancji przeciwko nadużyciom władzy, specjalnych kategorii więźniów (stwarzających problemy, czyli niebezpiecznych, zagrożonych i zagrażających), metod i sposobów identyfikacji ryzyka, postępowania z więźniami niebezpiecznymi, zagrożonymi i zagrażającymi.

Kikta J. Kloc R, Ochrona i bezpieczeństwo zakładów karnych i aresztów śledczych. w: Księga jubileuszowa więziennictwa polskiego 1989-2009. Szymanowski T. (red.). Warszawa 2009 s. 133-140.Kolarczyk T., Wrona S. Samobójstwa tymczasowo aresztowanych i skazanych, PWP 1997, nr 16/17, str. 47.

Kopciuch M. Analiza przyczyn i uwarunkowań samobójstw dokonanych przez osoby pozbawione wolności w zakładach penitencjarnych w Polsce w latach 1995-1997, PWP 2000, nr 28/29, str. 11 .

Kucejko J., Sytuacja prawna i faktyczna skazanych stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego, w: X lat obowiązywania Kodeksu karnego wykonawczego. Lelental S., Szczygieł G. (red.). Białystok 2009.

Młodzikowski M., Samobójstwa w zakładach karnych i aresztach śledczych okręgu poznańskiego, w: Służba więzienna wobec problemów resocjalizacji penitencjarnej. III Krajowe Sympozjum Penitencjarne. Ambrozik W., Stępniak P. (red.). Poznań 2004.

Moczydłowski P., Drugie życie w zakładach karnych, Warszawa 2001.

Musidłowski R., Karanie dyscyplinarne skazanych i tymczasowo aresztowanych, Biuletyn RPO 2000, nr 42

Materiały dotyczące więźniów należących do szczególnych kategorii oraz publikacje o przestępstwach oraz buntach w zakładach karnych.

Nawój J., Niektóre uwarunkowania ucieczek skazanych zatrudnionych na zewnątrz zakładów karnych w świetle wyników badań empirycznych. w: Dwadzieścia lat kodeksu karnego wykonawczego z 1969 r. i perspektywy dalszego rozwoju prawa karnego wykonawczego w Polsce. Lelental S. (red.). Łódź 1990, s. 16.

Pomiankiewicz J., Członkowie zorganizowanych grup przestępczych w aresztach śledczych i zakładach karnych - zagrożenia dla Służby Więziennej i podejmowane przeciwdziałania, w: Praktyczne elementy zwalczania przestępczości zorganizowanej i terroryzmu. nowoczesne technologie i praca operacyjna. Paprzycki L., Rau Z. (red.). Warszawa 2009, s. 695.

System penitencjarny w Polsce, red. Bulenda T., Musiadłowski R., Warszawa 2003.

Wykonywanie kary pozbawienia wolności w Polsce – w poszukiwaniu skuteczności, red. Machel H., Gdańsk 2006.

Studenci:

1. znają i analizują obszary ryzyka związane z wykonaniem kary pozbawienia wolności (zarządzaniem nią), tj. ryzkiem dla bezpieczeństwa i porządku w więzieniu i bezpieczeństwa osób w nim przebywających.

2. wymieniają i opisują więźniów należących do szczególnych kategorii

3. wyjaśniają pojęcie „niebezpieczności” więźniów

4. prezentują metody i sposoby postępowania z więźniami należącymi do więźniów szczególnych kategorii

5. identyfikują i oceniają ryzyko związane z wykonaniem kary pozbawienia wolności w oparciu o przepisy krajowe, międzynarodowe i standardy oraz wiedzę praktyczną

6. opracowują strategię lub model postępowania z więźniami należącymi do grup ryzyka

7. opracowują strategię postępowania w sytuacjach, skutkujących naruszeniami porządku lub bezpieczeństwa zakładu karnego

8. uwzględniają perspektywę prawo człowieczą i wyważają różne interesy

9. umieją zespołowo pracować i podejmować decyzje oraz argumentować je

1. bieżąca ocena pracy z materiałami i problemami na zajęciach; ocena ich aktywności na zajęciach

2. ocena referatu problemowego, formułowania pytań i prowadzenia dyskusji

3. egzamin ustny