Antropologia współczesności: teorie, metody, program badawczy

fakultatywne
nieobowiązkowe
obowiązkowe
ogólnouniwersyteckie

Wykład adresowany jest przede wszystkim do Studentów specjalizacji Antropologia Współczesności w ISNS, ale także do Studentów z innych kierunków, zainteresowanych teoretycznym i praktycznym ujęciem współczesnych zjawisk kulturowych.

w sali

Problematyka wykładu obejmuje zagadnienia związane z antropologią współczesności ze szczególnym naciskiem na stosowane w poszczególnych ośrodkach akademickich założenia i systemy pojęciowe. Podczas wykładu będą także omawiane kwestie praktyczne - jako przykład posłużą badania prowadzone przez zespół Katedry Metod Badania Kultury oraz związaną z nim Fundację Obserwatorium Żywej Kultury - Sieć Badawczą.

Problematyka wykładu obejmuje zagadnienia związane z antropologią współczesności. Na kolejnych wykładach zostaną omówione przyczyny i warunki jej powstania w Polsce. Punkt wyjścia dla rozważań stanowić będzie Teoria Żywej Kultury Barbary Fatygi oraz jej źródła teoretyczne i praktyczne. Następnie rekonstrukcji zostaną poddane teorie kultury funkcjonujące w innych ośrodkach akademickich w Polsce i na świecie. Będą wzięte pod uwagę źródła antropologii współczesności wynikające ze zwrotu postmodernistycznego, nowych przedmiotów zainteresowania badaczy kultury, w tym kulturoznawców i socjologów kultury.

1) Paweł Łuczeczko, Zrozumieć własną kulturę. Antropologia współczesności w Polsce, Kraków 2006.

2) Barbara Fatyga, Dzicy z naszej ulicy. antropologia kultury młodzieżowej, Warszawa 1999.

3) Barbara Fatyga, Słownik Teorii Żywej Kultury, http://ozkultura.pl/slownik-teorii-zywej-kultury

4) Wojciech Burszta, Antropologia kultury, Poznań 1998.

5) Zygmunt Bauman, Globalizacja, Warszawa 2000/

6) Marek Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań 2003.

7) Janusz Mucha (red.), Kultura dominująca jako kultura obca. Mniejszości kulturowe a grupa dominująca w Polsce, Warszawa 1999.

8) Andrzej Tyszka, Uczestnictwo w kulturze. O różnorodności stylów życia, Warszawa 1971, PWN.

9) Andrzej Siciński, Styl życia - problemy podstawowe i teoretyczne, (w:) tegoż (red.), „Styl życia. Koncepcje i propozycje”, Warszawa 1976, PWN.

10) Barbara Fatyga, Magdalena Dudkiewicz, Bogna Kietlińska (red.), Praktyki badawcze, Warszawa 2015.

źródło: http://www.isns.uw.edu.pl/pliki/wydawnictwa/praktyki_badawcze.pdf

11) Anna Wyka, Badacz społeczny wobec doświadczenia, Warszawa 1993, IFiS PAN.

12) Antonina Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1980, PWN.

13) Stanisław Pietraszko, Kultura. Studia teoretyczne i metodologiczne, 2012, Polskie Towarzystwo Kulturoznawcze.

14) Claude Lévi-Strauss, Antropologia strukturalna, Warszawa 1970, PWN.

15) Michel Maffesoli, Czas plemion Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych, Warszawa 2008, PWN.

16) Marek Krajewski, W kierunku relacyjnej koncepcji uczestnictwa w kulturze, w: Kultura i społeczeństwo, 2013, nr 1, ss. 29-67,

źródło: http://kis.czasopisma.pan.pl/images/data/kis/wydania/No_1_2013/kultura-2013-0003.pdf

17) Alfred Kroeber, Istota kultury, Warszawa 1989, PWN

18) Czesław Robotycki, Etnografia wobec kultury współczesnej, Kraków 1992, UJ.

19) Czesław Robotycki, Antropologia kultury w Polsce – projekt urzeczywistniony, w: Lud, t.78, 1995, ss. 227-243.

20) Janusz Barański, Etnologia i okolice. Eseje antyperyferyjne, Kraków 2010, WUJ, ss. 43-67.

21) Marcin Brocki, O problemach z interdyscyplinarnością antropologii, w: Granice dyscyplinarne w humanistyce, red. J. Kowalewski, W. Piasek, M. Śliwa, Olsztyn , s. 77-84.

22) Dariusz Czaja, Sygnatura i fragment: narracje antropologiczne, Kraków 2004, WUJ.

23) Waldemar Kuligowski, Antropologia współczesności, Kraków 2007, Universitas.

24) Waldemar Kuligowski, Defamiliatorzy, Poznań 2016, Wyd. Naukowe UAM.

Uczestnicy zajęć powinni:

- uzyskać podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu antropologii współczesności;

- potrafić posługiwać się teoriami i pojęciami do samodzielnej interpretacji zjawisk kulturowych,

- potrafić łączyć zagadnienia teoretyczne z praktycznymi.

Zaliczenie wykładu odbywa się w formie egzaminu ustnego. Podczas egzaminu oceniane są: wiedza zawarta w materiale wykładowym i w lekturach obowiązkowych; umiejętność krytycznej analizy poznanych pojęć i teorii, umiejętność ich zastosowania do analizy zjawisk kultury współczesnej.

Do tego przedmiotu nie są przewidziane praktyki zawodowe (są one w programie specjalizacji). Istnieje możliwość współpracy z naszym zespołem przy tworzeniu Wieloźródłowego Słownika Kultury oraz w realizowanych przez zespoły Katedry Metod Badania Kultury i Fundacji Obserwatorium Żywej Kultury - Sieć Badawcza projektach badawczych, co pozwala sprawdzić zastosowania nabytej wiedzy w praktyce.