Praktyki zawodowe: nauczanie filozofii w szkole ponadpodstawowej I

uprawnienia pedagogiczne

Praktyki stanowią część bloku przedmiotów przygotowujących do pracy w zawodzie nauczyciela etyki i filozofii. Celem pierwszego etapu praktyk nauczania filozofii w szkole ponadpodstawowej jest zdobycie pierwszych doświadczeń związanych z pracą dydaktyczną nauczyciela filozofii i konfrontowanie nabytej wiedzy z zakresu dydaktyki szczegółowej z działaniem praktycznym. Podczas praktyk student uczy się m.in. poprzez opracowywanie scenariuszy i konspektów zajęć lekcyjnych, kształtowanie umiejętności wyboru i krytycznego opracowania lektur, materiałów medialnych, audiowizualnych, a także dokumentów życia społecznego i aktualnych wydarzeń kulturalnych przydatnych w pracy nauczyciela.

W trakcie praktyk student kształtuje swoje kompetencje dydaktyczne poprzez poznawanie sposobu funkcjonowania szkoły, organizacji pracy w klasie, sposobu prowadzenia dokumentacji i rozwiązywania problemów dydaktycznych i wychowawczych.

Uczy się najpierw przez obserwowanie czynności podejmowanych przez nauczyciela w trakcie prowadzonych przez niego lekcji oraz obserwowanie aktywności uczniów, toku metodycznego lekcji, stosowanych przez nauczyciela metod i form pracy oraz wykorzystywanych pomocy dydaktycznych, sposobu zadawania i kontrolowania pracy domowej, sposobów aktywizowania i oceniania uczniów (z uwzględnieniem uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym uczniów szczególnie uzdolnionych), wreszcie działań podejmowanych przez opiekuna praktyk na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa i dyscypliny w klasie. Student stopniowo podejmuje współdziałanie z opiekunem praktyk w planowaniu i przeprowadzaniu lekcji, organizowaniu pracy w grupach, przygotowywaniu pomocy dydaktycznych, wykorzystywaniu środków multimedialnych i technologii informacyjnej w pracy dydaktycznej, kontrolowaniu i ocenianiu uczniów, podejmowaniu działań na rzecz uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym uczniów szczególnie uzdolnionych. Na pierwszym etapie praktyk student przygotowuje i prowadzi, pod nadzorem nauczyciela, fragmenty lekcji filozofii. W trakcie tego etapu praktyki student analizuje i interpretuje sytuacje zaistniałe podczas lekcji, uczy się prowadzić dokumentację praktyki, konfrontuje wiedzę teoretyczną z praktyką, konsultuje sytuacje lekcyjne z opiekunem praktyk, omawia zgromadzone doświadczenia w grupie studentów na zajęciach i z opiekunem praktyk.

-

Nabyta wiedza:

Po ukończeniu praktyk student dysponuje pogłębioną i sprawdzoną wiedzą na temat:

-organizacji i funkcjonowania szkoły, miejsca filozofii i etyki w strukturach systemu edukacji oraz sposobów prowadzenia wymaganej dokumentacji,

-współczesnych teorii dotyczących nauczania filozofii i etyki oraz różnorodnych uwarunkowań tych procesów oraz prawidłowości i zakłóceń procesów komunikacyjnych zachodzących podczas prowadzenia lekcji z tych przedmiotów,

-zainteresowań i predylekcji uczniów do analizowania określonych zagadnień filozoficznych i dylematów etycznych,

-specyfiki funkcjonowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym uczniów szczególnie uzdolnionych.

Nabyte umiejętności:

Po ukończeniu praktyk student potrafi:

- wykorzystywać wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki, psychologii i dydaktyki filozofii i etyki do analizowania i interpretowania określonego rodzaju sytuacji

i zdarzeń pedagogicznych, a także motywów i wzorów zachowań uczestników tych sytuacji;

-posługiwać się wiedzą teoretyczną do dobierania strategii realizowania działań edukacyjnych;

- rozpoznawać sytuacje uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi;

-dialogowo i spokojnie rozwiązywać konflikty i tworzyć dobrą atmosferę dla komunikacji w grupie uczniów;

-potrafi porozumiewać się z osobami pochodzącymi z różnych środowisk i będącymi w różnej kondycji emocjonalnej.;

-dobierać i wykorzystywać dostępne materiały, środki i metody pracy w celu projektowania i efektywnego realizowania działań pedagogicznych oraz wykorzystywać nowoczesne technologie do pracy dydaktycznej;

-prowadzić pracę grupową oraz zindywidualizowaną, dostosowaną do indywidualnych potrzeb uczniów (np. uczniów z trudnościami czy też uczniów szczególnie uzdolnionych), a także współpracować z innymi nauczycielami, pedagogami i rodzicami uczniów;

-potrafi analizować i korygować własne działania pedagogiczne oraz wdrażać działania innowacyjne.

Nabyte kompetencje społeczne:

-student zyskuje przekonanie o wartości i społecznym znaczeniu nauczania filozofii i etyki oraz świadomość konieczności prowadzenie zindywidualizowanych i zespołowych zadań zawodowych wynikających z roli nauczyciela tych przedmiotów;

-przekazuje uczniom nie tylko wiedzę teoretyczną, ale uczy ich jak ją wykorzystywać w praktyce życiowej i społecznej i kulturowej;

-ma świadomość istnienia etycznego wymiaru oceniania uczniów.

Oceny praktyk dokonuje ich szkolny opiekun, który po ich zakończeniu przygotowuje krótką charakterystykę praktykanta jako potencjalnego nauczyciela przedmiotu i wystawia mu stopień w dzienniku praktyk. Ta ocena wraz z dokumentacją przebiegu praktyk w dzienniczku oraz rozmowami z na ich temat z pełnomocnikiem Dziekana ds. praktyk na WFZ stanowi podstawę ich zaliczenia. Zaliczenia dokonuje pełnomocnik Dziekana ds. praktyk wydając stosowny dokument. Dziennik praktyk prowadzony przez studenta powinien zawierać tematy i terminy lekcji, wyszczególnienie, które z nich były obserwowane, a które prowadzone samodzielnie oraz czas, jaki student poświęcił na przygotowanie się do prowadzenia zajęć ( tj. na przygotowanie konspektów lekcji i materiałów pomocniczych wykorzystywanych podczas ich trwania oraz zebranie i utrwaleni materiału merytorycznego. Istotnym warunkiem zaliczenia praktyk jest, by dokumentacja ich przebiegu w dzienniczku prowadzona byłą systematycznie i skrupulatnie.