Polityka informacyjna Unii Europejskiej

Celem zajęć jest omówienie i charakterystyka komunikowania publicznego w Unii Europejskiej, które służy wymianie informacji, i jest formą realizacji interesu społecznego i obywatelskiego. Polityka informacyjna UE analizowana jest z uwzględnieniem podmiotów ją kreujących, celów jej prowadzenia oraz narzędzi jej realizacji. Działania UE analizowane są także z uwzględnieniem perspektywy marketingowej.

Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego. Wprowadzenie, Wrocław 2007.

Hudzik J. P., Woźniak W. (red.), Sfera publiczna – Kondycja – przejawy – przemiany, Lublin 2006.

Jakubowicz K., Unia Europejska a media. Między kulturą a gospodarką, Warszawa 2010.

Jas-Koziarkiewicz, M. (2019a). Euranet Plus – europejski głos w Twoim domu. Radio w procesie europeizacji. Warszawa: Dom Wydawniczo-Handlowy Elipsa.

Jas-Koziarkiewicz, M. (2019b). Polish young people about the presence of EU topics in the media. Problemi dell'informazione, 1, s. 175–198.

Jas-Koziarkiewicz, M. (2019c). Polish opinion weeklies about Brexit in 2015 and 2016. On-line Journal Modelling the New Europe, 29, s. 78-107.

Jas-Koziarkiewicz M., Kiedy wydarzenie może stać się newsem? Gatekeeping i selekcja źródeł informacji w komunikowaniu o Unii Europejskiej, „Zeszyty Prasoznawcze” 2 (2017).

Jas-Koziarkiewicz M., Best Practices in Communicating About the European Union, “Przegląd Europejski” 1/(2017).

Jas-Koziarkiewicz M., Europe Direct jako narzędzie strategii informacyjnej Unii Europejskiej w XXI w., (w:) Komunikowanie masowe i polityka medialna w epoce globalizacji i cyfryzacji – aspekty międzynarodowe, J. Adamowski, A. Jaskiernia (red.) Warszawa 2013.

Jas-Koziarkiewicz M., Information on demand. Evaluation of the European Union’s information policy done by journalists, “Przegląd Europejski” nr 4/2015, http://en.przegladeuropejski.wdinp.uw.edu.pl/zasoby/pliki/38/1-Jas.pdf

Jas-Koziarkiewicz M., Polityka informacyjna Unii Europejskiej – strategie, narzędzia i ocena realizacji, (w:) Europa dla młodych – szansa ou d’illusion, Ł. Zamęcki, A. Olejniczak (red.), Warszawa 2013.

Jas-Koziarkiewicz M. Prawne i instytucjonalne podstawy polityki informacyjnej Unii Europejskiej, „Przegląd Europejski” nr 2/2015, http://en.przegladeuropejski.wdinp.uw.edu.pl/zasoby/pliki/36/2-Jas.pdf.

Jurga-Wosik E., Polityka informacyjna i dostęp do dokumentów w instytucjach Unii Europejskiej, „Przegląd Politologiczny” nr 4/2012.

Kamiński I., Swoboda wypowiedzi w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Kraków 2006.

Brzoska P. Unia w sieci, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Shishko B., Unia w sieci – platformy informacyjne UE w praktyce, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Malinowska K., Spotkania z Europą – jak o Parlamencie Europejskim można opowiadać obywatelom?, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Anna Kwiecień, Co Kowalski wie o funduszach europejskich i jaki ma stosunek do Unii Europejskiej?, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Ogonowska A., Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Strony i witryny internetowe sieci informacyjnych.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Europe Direct Networks – Annual Report 2006-2015 (http://europa.eu/europedirect/)

Grabowska M., Informacja Unii Europejskiej, Warszawa 1999.

Itrich-Drabarek J., Polityka dostępu do dokumentów w Unii Europejskiej, (w:) Społeczeństwo obywatelskie w procesie integracji europejskiej, M. Witkowska (red.), Warszawa 2009.

Ociepka B. (red), Kształtowanie wizerunku, Wrocław 2005.

Ogonowska A., Dostęp do dokumentów Unii Europejskiej, (w:) Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Ogonowska A., Narzędzia informacyjne utworzone na mocy unijnych regulacji o dostępie do dokumentów – analiza i ocena wartości informacyjnej. Część I: Rejestry dokumentów. „Studia Europejskie” nr 3/2006.

Ogonowska A., Narzędzia informacyjne utworzone na mocy unijnych regulacji o dostępie do dokumentów – analiza i ocena wartości informacyjnej. Część II. Udostępnianie bezpośrednie dokumentów, „Studia Europejskie” nr 4/2006.

Ogonowska A., Rola służb prasowych i audiowizualnych instytucji unijnych w polityce informacyjnej Unii Europejskiej, „Studia Europejskie” nr 4/2007.

Poźniak W. T., Nieoficjalne, internetowe źródła informacji o Unii Europejskiej. Przegląd najważniejszych agencji informacyjnych, portali i wydawnictw, (w:) Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Samel A., Zaangażowanie organizacji pozarządowych w kampanię profrekwencyjną przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, (w:) Społeczeństwo obywatelskie w procesie integracji europejskiej, M. Witkowska (red.), Warszawa 2009.

Warunkiem wstępnym uzyskania zaliczenia z przedmiotu jest obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności). Osoby, które przekroczą ten limit nie będą klasyfikowane. Nieobecność (w ramach limitu) nie zwalnia z obowiązku dostarczenia na czas prezentacji lub prac zleconych przez prowadzącą! Wszystkie prace przesyłamy za pośrednictwem platformy Kampus.

Ocena uzależniona jest od spełnienia poniższych kryteriów:

1. Bieżące przygotowanie do zajęć, aktywność, realizacja zadań zleconych;

2. Kolokwium – z kolokwium student musi uzyskać co najmniej 60%, by uzyskać zaliczenie z przedmiotu;

3. Przygotowanie prezentacji na jeden z tematów.

W przypadku uzyskania niewystarczającej liczby punktów ze wszystkich ocenianych elementów student otrzymuje ocenę niedostateczną. Student w sesji egzaminacyjnej może przystąpić do zaliczenia poprawkowego w formie testu. Oceny z zajęć zostaną wpisane do USOSA do końca sesji egzaminacyjnej.

UWAGA: Studenci posiadający ITZ lub ITS zobowiązani są do skontaktowania się z prowadzącą zajęcia do końca października w celu określenia indywidualnych zasad zaliczenia przedmiotu. W przypadku niezgłoszenia się we wskazanym terminie, student nie uzyska zaliczenia z przedmiotu.

SKALA OCEN:

Ocena bardzo dobra 87 – 100 pkt

Ocena dobra plus 80 – 86 pkt

Ocena dobra 75 – 79 pkt

Ocena dostateczna plus 70 – 74 pkt

Ocena dostateczna 51 – 69 pkt

Ocena niedostateczna 0 – 50 pkt