Psychotherapy class

Cel - Zajęcia te mają na celu przygotowanie do funkcjonowania w roli zawodowej przez nabycie podstawowych umiejętności praktycznych w zakresie udzielania pomocy psychologicznej, jak nawiązanie kontaktu z pacjentem, diagnoza jego problemów i planowanie terapii, oraz odpowiedzialność w postępowaniu wobec pacjenta.

Cel - Zajęcia te mają na celu przygotowanie do funkcjonowania w roli zawodowej przez nabycie podstawowych umiejętności praktycznych w zakresie udzielania pomocy psychologicznej, jak nawiązanie kontaktu z pacjentem, diagnoza jego problemów i planowanie terapii, oraz odpowiedzialność w postępowaniu wobec pacjenta.

Metoda uczenia - Studenci uczestniczą w procesie leczenia pacjentów w Akademickim Ośrodku Psychoterapii, pełniąc role obserwatora i koterapeuty. Nabywają umiejętności przez obserwację doświadczonego terapeuty oraz własne doświadczenia w kontakcie z pacjentem. Praktycznie wykorzystują nabytą wiedzę z zakresu koncepcji zaburzeń i terapii oraz umiejętności nawiązywania kontaktu w odniesieniu do konkretnego pacjenta. Poza tym odbywają spotkania superwizyjne; w grupie złożonej z sześciu studentów pod kierunkiem doświadczonego terapeuty wymieniają doświadczenia i obserwacje oraz uzyskują w ten sposób lepsze zrozumienie problemów pacjenta i zjawisk w procesie psychoterapii. Zadania koterapeutów wymagają odpowiedzialności, zaangażowania i poświęcenia na ich realizację więcej czasu niż jest przewidziany w planie studiów (90godz.).

Sposób realizacji - Psychoterapia jest prowadzona przez doświadczonych psychoterapeutów, którzy włączają studentów w proces psychoterapii pacjentów przydzielając im zadania na miarę ich możliwości i dbając przy tym o dobro pacjentów, tak aby uczestnicząc w procesie uczenia się studentów nie odnieśli korzyści mniejszych niż to by było w kontakcie wyłącznie z doświadczonym terapeutą. Są oni odpowiedzialni za wynik i przebieg psychoterapii pacjentów i stwarzanie możliwości uczenia się roli zawodowej studentom. Prowadzący stosują różne podejścia teoretyczne i różne techniki psychoterapeutyczne (psychoterapia psychoanalityczna, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia sytemowa); w związku z czym studenci zapoznają się z odmiennymi podejściami i technikami psychoterapii. Mimo tych różnic studenci uczą się umiejętności wspólnych dla wszystkich podejść, to jest nawiązywania kontaktu z pacjentem, diagnozy psychologicznej i różnicowej, etycznego postępowania wobec pacjentów.

Przeciwwskazania - Jeśli ktoś ze studentów ujawnia trudności osobiste, które wpływają negatywnie na kontakt z pacjentami, wtedy rozwiązaniem jest: (1) pełnienie wyłącznie roli obserwatora (zalecane jest równoczesne poddanie się własnej psychoterapii, np. u psychoterapeuty zatrudnionego w AOP, który zajmuje się bezpłatnie pomocą dla studentów psychologii), albo (2) przełożenie odbywania zajęć na okres późniejszy, np. następny rok, bądź (3) zmiana specjalizacji.

Sposób zaliczenia ? Zajęcia są zaliczane na podstawie opracowania sprawozdania z sesji indywidualnych i grupowych, opracowania studium przypadku jednego pacjenta oraz postawienia diagnozy różnicowej. Wymaga to wykazania się umiejętnością posługiwania się nabytą wiedzą w odniesieniu do konkretnego pacjenta.

literatura obowiązkowa:

Literatura dotycząca wszystkich studentów odbywających ćwiczenia z psychoterapii:

- Grzesiuk L. (red.), (2005). Psychoterapia. Teoria. Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia.

-Szostak M. (1981): ?Kliniczne studia przypadków?, Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego

Literatura krótkoterminowej terapii strategicznej - dr Rakowska

- Rakowska J.,M. (2000). Terapia krótkoterminowa. PWN.

Literapura dotycząca psychoterapii psychodynamicznej - dr Jsiński, mgr Kubiak, mgr łukasiak:

-Bettelheim Bruno (1996): ?Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni?, Warszawa, W.A.R

-Freud Z.(1982): ?Wstęp do psychoanalizy?, Warszawa, PWN

-Freud Z.(1995): ?Wykłady ze wstępu do psychoanalizy:, Warszawa, KR

-Moore E. Burness, Fine D. Bernard (1996): ?Słownik psychoanalizy?, Warszawa, Jacek Santorski&CO

literatura uzupełniająca:

Literatura uzupełniająca

- Sęk H. (red.), (2000). Społeczna psychologia kliniczna. PWN.

- Rosenhan D. i Seligmann M. E. P. (2000). Psychopatologia. PWN.

- Czabała CZ. (1997). Czynniki leczące w psychoterapii. PWN.

- Kratochvil S. ( 2002). Podstawy psychoterapii. Zysk i S-ka Wydawnictwo.

Wiedza. Studet:

- łączy psychologiczne koncepcje zaburzeń z obserwowanymi zjawiskami w terapii

- planuje przebieg terapii

- opisuje zjawiska i funkcjonowanie pacjenta w języku wybranej teorii

Postawy. Studnt:

- odpowiedzialnie i sumiennie traktuje role terapeuty i koterapeuty

- przestrzega kontraktu terapeutycznego

Umiejętności. Student:

- nawiązuje kontakt z pacjentem

- diagnozuje funkcjonowanie pacjenta

- posługuje sie do dagnozy różnicowej klasyfikacjami ICD-10

i DSM- IV-TR

Zaliczenie na ocenę.

Praca pisemna w formie studium przypadku pacjenta.

Brak