(Not)Recognized by the Polish Prose of the 20th and the 21st Century

W pomyśle seminarium zaplanowanego na dwa lata chodzi o taką refleksję nad literaturą XX i XXI wieku, która, uwzględniając (konwencjonalną i niekonwencjonalną) wiedzę historyczną na temat realiów okresu (cywilizacyjnych, politycznych, społecznych, kulturowych, obyczajowych etc), a przede wszystkim - stosując podejście antropologizujące - umożliwia podjęcie próby udzielenia odpowiedzi na pytanie, co widziała ta literatura w swoim czasie historycznym (a więc i wiedziała o nim, bowiem, jak wiadomo: widzimy to, co wiemy) i jaki z tego robiła użytek w opowieści. A także, jak antropologizujące podejście do utworu literackiego pozwala dostrzec rozmaite aspekty konkretu egzystencjalnego, z którym bohater literacki styka się w swojej codzienności.

W pomyśle seminarium zaplanowanego na dwa lata chodzi o taką refleksję nad literaturą XX i XXI wieku, która, uwzględniając wiedzę historyczną na temat realiów okresu (cywilizacyjnych, politycznych, społecznych, kulturowych, obyczajowych etc), a przede wszystkim - stosując podejście antropologizujące - umożliwia podjęcie próby udzielenia odpowiedzi na pytanie, co widziała ta literatura w swoim czasie historycznym (a więc i wiedziała o nim, bowiem, jak wiadomo: widzimy to, co wiemy) i jaki z tego robiła użytek w opowieści. Dyskusje seminaryjne drugiego roku będą koncentrowały się na tym, jak konstruowana jest konwencjonalna i niekonwencjonalna wersja historii oraz jakie ślady pozostawia ten proces w tekście literackim. A także, jak w prozie polskiej XX wieku funkcjonuje pamięć doświadczeń ekstremalnych, nieoswojonych - i tych skutkujących traumą, i tych o charakterze zmysłowo-erotycznym.

Szczegółowy terminarz dyskusji nad poszczególnymi utworami zostanie podany na pierwszym spotkaniu seminaryjnym.

Igor Newerly "Zostało z uczty bogów"

Piotr Wojciechowski "Czaszka w czaszce"

Mieczysław Abramowicz "Każdy przyniósł, co miał najlepszego"

Andrzej Kuśniewicz „Lekcja martwego języka”

Piotr Szewc "Zagłada"

Primo Levi "Czy to jest człowiek"

Stanisław Grzesiuk "Pięć lat kacetu"

Leo Lipski „Dzień i noc” [w:] tegoż „Piotruś”

Henryk Grynberg, „Żydowska wojna”

Witold Gombrowicz "Trans-Atlantyk”

Michał Witkowski „Lubiewo”

WIEDZA:

1. Jeśli student przykładał się do zajęć, po ukończeniu seminarium powinien znać terminologię używaną we współczesnym literaturoznawstwie polonistycznym na poziomie rozszerzonym.

2. Mieć pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o kulturowych uwarunkowaniach rozwoju prozy polskiej XX i XXI w. wykorzystującej w przekazie pamięć jednostkową i zbiorową oraz literackich sposobów komunikowania tej problematyki.

3.Wiedzieć, jak nazywać, opisywać, analizować odmiany utworów prozatorskich omawianego okresu oraz rozpoznawać powiązania między nimi w kontekście poetyki kulturowej uwzględniającej ustalenia współczesnej socjologii, nowego historyzmu, studiów nad pamięcią.

UMIEJĘTNOŚCI:

1. Powinien posiąść pogłębione umiejętności wyszukiwania i przetwarzania oraz interpretowania danych bibliograficznych.

2. Umieć wykorzystywać posiadaną wiedzę z zakresu historii współczesnej prozy polskiej do interpretacji złożonych utworów literackich oraz ich oceny.

3. Umieć w sposób spójny i klarowny budować wywód historycznoliteracki w odniesieniu do prozy, dobierać adekwatne metody analizy tekstu literackiego.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

1. Student winien zyskać pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumieć potrzebę ciągłego rozwoju zawodowego.

2. Doceniać znaczenie filologii narodowej dla rozwoju jednostkowego i kształtowania tożsamości zbiorowej Polaków.

3. Poczuwać się do odpowiedzialności za zachowanie i upowszechnianie dziedzictwa literackiego regionu, kraju.