Socio-political and literary transition after the year 1989 in the narrative. On the 20th and 21st c. Polish prose

Seminarium poświęcone jest refleksji nad prozą polską proponującą idiomy literackie zjawisk i procesów właściwych dla rzeczywistości III RP; prozą ujmowaną przez pryzmat nowszych podejść badawczych, które pojawiały się w wyniku kolejnych „zwrotów” metodologicznych w literaturoznawstwie.

Seminarium poświęcone jest refleksji nad prozą polską proponującą idiomy literackie zjawisk i procesów właściwych dla rzeczywistości III RP; prozą ujmowaną przez pryzmat nowszych podejść badawczych, które pojawiały się w wyniku kolejnych „zwrotów” metodologicznych w literaturoznawstwie

Po omówieniu najbliższego sąsiedztwa prozatorskiego utworów publikowanych tuż przed i po roku 1989 (sylwa współczesna, fabulacja agitacyjna, powieść postmodernistyczna) przejdziemy do przygód powieści z teorią historiografii, mikrohistorią, krytyką postkolonialną, która w realiach polskich przybrała też formę studiów postzależnościowych; pamięcią i postpamięcią, geopoetyką. Rozważymy przydatność nowego instrumentarium literaturoznawczego, rozpoznań kulturowej teorii literatury do analizy oraz interpretacji utworów opowiadających o polskiej transformacji ustrojowej, związanych z nią przemianach obyczajowości, problemach z tożsamością w sytuacji spotkania (jednostkowego i zbiorowego) podmiotu z Innym, związkach teraźniejszości z przeszłością i roli tzw. postprzeszłości.

Szczegółowy spis lektur pomocniczych oraz terminarz dyskusji nad poszczególnymi tematami zostanie podany na pierwszym spotkaniu seminaryjnym.

- T. Konwicki, Kalendarz i klepsydra,

– M. Nowakowski, Raport o stanie wojennym,

- I. Calvino, Jeśli zimową nocą podróżny,

- O. Tokarczuk, Dom dzienny , dom nocny,

- M. Witkowski, Lubiewo;

- D. Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną,

- D. Bieńkowski, Nic,

- I. Karpowicz, Niehalo,

– Z. Libera, D. Foks, Co robi łączniczka?,

– M. Abramowicz, Każdy przyniósł, to co miał najlepszego,

– B. Umińska-Keff, Utwór o Matce i Ojczyźnie,

- S. Chwin, Krótka historia pewnego żartu,

- M. Wilk, Wilczy notes,

- W. Nowak, Obwód głowy,

- J. Hugo-Bader, Dzienniki kołymskie,

- E. Rylski, Warunek,

- M. Tulli, Tryby;

WIEDZA:

1. Jeśli student przykładał się do zajęć, po ukończeniu seminarium powinien znać terminologię używaną we współczesnym literaturoznawstwie polonistycznym na poziomie rozszerzonym.

2. Mieć pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o uwarunkowaniach rozwoju współczesnej prozy polskiej, opowiadających o transformacji społeczno-politycznej i kulturowej po roku 1989.

3.Wiedzieć, jak nazywać, opisywać, analizować odmiany utworów prozatorskich omawianego okresu oraz rozpoznawać powiązania między nimi w kontekście poetyki kulturowej uwzględniającej rozpoznania współczesnej socjologii, filozofii nowego historyzmu, studiów nad pamięcią i postpamięcią, geopoetyki, krytyki postkolonialnej/postzależnościowej.

UMIEJĘTNOŚCI:

1. Powinien posiąść pogłębione umiejętności wyszukiwania i przetwarzania oraz interpretowania danych bibliograficznych.

2. Umieć wykorzystywać posiadaną wiedzę z zakresu historii współczesnej prozy polskiej do interpretacji złożonych utworów literackich oraz ich oceny.

3. Umieć w sposób spójny i klarowny budować wywód historycznoliteracki w odniesieniu do prozy, dobierać adekwatne metody analizy tekstu literackiego.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

1. Student winien zyskać pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumieć potrzebę ciągłego rozwoju zawodowego.

2. Doceniać znaczenie filologii narodowej dla rozwoju jednostkowego i kształtowania tożsamości zbiorowej Polaków.

3. Poczuwać się do odpowiedzialności za zachowanie i upowszechnianie dziedzictwa literackiego regionu, kraju.

- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność): 25 (Liczba punktów/udział w ocenie końcowej)

- kontrola obecności: 25 (Liczba punktów/udział w ocenie końcowej)

- ocena przygotowania bibliografii i konspektu pracy magisterskiej: 50 (Liczba punktów/udział w ocenie końcowej)