Ancient GreekTheatre

Kurs będzie miał formułę kompleksowego wprowadzenia do problematyki starożytnego dramatu i teatru greckiego: narodzin dramatu, rozwoju techniki scenicznej i konwencji scenicznych, charakterystyki gatunków tragedii, komedii staroattyckiej, komedii nowej i dramatu satyrowego, kontekstu przedstawień teatralnych w starożytnych Atenach, problemów rekonstrukcji niezachowanych sztuk.

To starożytnym Grekom kultura europejska zawdzięcza wynalezienie teatru – dramat narodził się wraz z końcem epoki archaicznej, jako element kultu Dionizosa. Wyewoluował z improwizowanych pieśni kultowych, więc wymyślić od początku trzeba było wszystko: jeden aktor, dwóch, czy czterech? Czy tragedia musi być o Dionizosie? Jak pokazać ducha? Jak usunąć zwłoki ze sceny? Co zrobić, żeby publiczność w ostatnich rzędach wszystko widziała i słyszała? W czasie kursu prześledzimy historię dramatu greckiego od narodzin do epoki hellenistycznej – narodziny i rozwój gatunków dramatycznych, rozwój techniki scenicznej i najważniejszych konwencji teatralnych, zapoznamy się z kontekstem przedstawień teatralnych w starożytnej Grecji. Wśród poruszonych zagadnień znajdą się:

- „Nic wspólnego z Dionizosem”? – o powstaniu tragedii i komedii greckiej;

- Jak pokazać zbrodnię i karę? - o rozwoju techniki scenicznej w V w. p.n.e.;

- Czy dramaturg grecki znał zasadę trzech jedności? – o rozwoju konwencji scenicznych;

- Czy Sofokles miał poczucie humoru? O dramacie satyrowym;

- Czy tragedia może dobrze się skończyć?

- Obecność i rola kobiet w teatrze greckim - czy Atenki oglądały Medeę i Sejm kobiet?

- Jak zostać bohaterem komediowym? O Arystofanesie i jego słynnych „ofiarach”;

- Jak wygrać agon teatralny? I jak przejść do historii? O zmaganiach Arystofanesa z publicznością i o tym, skąd znamy wyniki starożytnych konkursów dramatycznych.

- Prometeusz w okowach i Rezos – o słynnych dramaturgicznych fałszerstwach (?);

- Odkrywanie dramatu greckiego – o słynnych znaleziskach papirusowych i rekonstruowaniu sztuk;

- O masce teatralnej, jej funkcjach i hellenistycznej „komedii masek”;

- Starożytne plakaty teatralne? O przedstawieniach inspirowanych dramatem w greckim malarstwie wazowym.

Tłumaczenia tekstów greckich będą dostarczane sukcesywnie w trakcie zajęć.

M. Kocur, Teatr antycznej Grecji, Wrocław 2001;

O. Taplin, Tragedia grecka w działaniu, Kraków 2004;

E. Csapo, W.J. Slater, The Context of Ancient Drama, Michigan 1995,

A.W. Pickard-Cambridge, The Dramatic Festivals of Athens, Oxford 1953;

A. W. Pickard-Cambridge, Dythyramb, Tragedy, and Comedy, Oxford 1927,

R. Garland, Surviving Greek Tragedy, London 2004;

J. Rusten, The Birth of Comedy: Texts, Documents, and Art from Athenian Comic Competitions, 486-280, Baltimore 2011

Kurs będzie miał formułę kompleksowego wprowadzenia do problematyki starożytnego dramatu i teatru greckiego: narodzin dramatu, rozwoju techniki scenicznej i konwencji scenicznych, charakterystyki gatunków tragedii, komedii staroattyckiej, komedii nowej i dramatu satyrowego, kontekstu przedstawień teatralnych w starożytnych Atenach, problemów rekonstrukcji niezachowanych sztuk.

To starożytnym Grekom kultura europejska zawdzięcza wynalezienie teatru – dramat narodził się wraz z końcem epoki archaicznej, jako element kultu Dionizosa. Wyewoluował z improwizowanych pieśni kultowych, więc wymyślić od początku trzeba było wszystko: jeden aktor, dwóch, czy czterech? Czy tragedia musi być o Dionizosie? Jak pokazać ducha? Jak usunąć zwłoki ze sceny? Co zrobić, żeby publiczność w ostatnich rzędach wszystko widziała i słyszała? W czasie kursu prześledzimy historię dramatu greckiego od narodzin do epoki hellenistycznej – narodziny i rozwój gatunków dramatycznych, rozwój techniki scenicznej i najważniejszych konwencji teatralnych, zapoznamy się z kontekstem przedstawień teatralnych w starożytnej Grecji. Wśród poruszonych zagadnień znajdą się:

- „Nic wspólnego z Dionizosem”? – o powstaniu tragedii i komedii greckiej;

- Jak pokazać zbrodnię i karę? - o rozwoju techniki scenicznej w V w. p.n.e.;

- Czy dramaturg grecki znał zasadę trzech jedności? – o rozwoju konwencji scenicznych;

- Czy Sofokles miał poczucie humoru? O dramacie satyrowym;

- Czy tragedia może dobrze się skończyć?

- Obecność i rola kobiet w teatrze greckim - czy Atenki oglądały Medeę i Sejm kobiet?

- Jak zostać bohaterem komediowym? O Arystofanesie i jego słynnych „ofiarach”;

- Jak wygrać agon teatralny? I jak przejść do historii? O zmaganiach Arystofanesa z publicznością i o tym, skąd znamy wyniki starożytnych konkursów dramatycznych.

- Prometeusz w okowach i Rezos – o słynnych dramaturgicznych fałszerstwach (?);

- Odkrywanie dramatu greckiego – o słynnych znaleziskach papirusowych i rekonstruowaniu sztuk;

- O masce teatralnej, jej funkcjach i hellenistycznej „komedii masek”;

- Starożytne plakaty teatralne? O przedstawieniach inspirowanych dramatem w greckim malarstwie wazowym.

Tłumaczenia tekstów greckich będą dostarczane sukcesywnie w trakcie zajęć.

M. Kocur, Teatr antycznej Grecji, Wrocław 2001;

O. Taplin, Tragedia grecka w działaniu, Kraków 2004;

E. Csapo, W.J. Slater, The Context of Ancient Drama, Michigan 1995,

A.W. Pickard-Cambridge, The Dramatic Festivals of Athens, Oxford 1953;

A. W. Pickard-Cambridge, Dythyramb, Tragedy, and Comedy, Oxford 1927,

R. Garland, Surviving Greek Tragedy, London 2004;

J. Rusten, The Birth of Comedy: Texts, Documents, and Art from Athenian Comic Competitions, 486-280, Baltimore 2011