Ethnographic Laboratory.

Przedmiotem badań laboratoryjnych będą praktyki cielesne o charakterze rekreacyjnym i samorozwojowym, często kojarzone z określonym stylem życia.

Przedmiotem badań laboratoryjnych będą praktyki cielesne o charakterze rekreacyjnym i samorozwojowym, często kojarzone z określonym stylem życia. W czasach współczesnych dostępnych jest ich bezprecedensowo wiele. Różne rodzaje tańca, dyscypliny sportowe, czy też kompleksowe systemy praktyk, które mogą nabierać nachylenia filozoficznego (na przykład joga) praktykowane są w miejscach do specjalnie tego przeznaczonych, ale i w domach. Przestrzeń domowa niekoniecznie jest zamknięta – często otwiera się ku przestrzeniom wirtualnym, skąd czerpać można zarówno ogólne pomysły na wzbogacenie swego życia o nowy rodzaj aktywności, jak i konkretne, metodycznie instrukcje praktykowania.

Ten rodzaj przestrzeni, w której wymiary digitalne i fizyczne są powiązane określa się mianem hybrydycznej. Dostęp do niej i kompetencja w jej użytkowaniu nie równomiernie rozłożone w społeczeństwie – pojawiają się nowe formy wykluczenia i nowe rodzaje marginalizacji.

W sytuacji pandemii Covid-19 wiele rodzajów rekreacji fizycznej, dotychczas związanych z określoną przestrzenią (siłownią, salą taneczną, pomieszczeniem klubowym, a także terenami zielonymi w miastach i poza nimi), realizowanych w formułach kontaktu z innymi osobami, przenosi się do przestrzeni wirtualnej. Jest ona mniej stabilna, ale też bardziej otwarta. Ponadto generuje inny rodzaj relacji międzyludzkich i inaczej pozycjonuje ciało osoby wykonującej daną praktykę. Z drugiej strony, rozwój tego rodzaju przestrzeni sprawia, że dowartościowaniu ulega ruch w przestrzeni fizycznej, zwłaszcza kojarzonej z naturą; przedstawiany bywa jako element tak zwanego dobrego życia.

Powyższe zjawiska stanowią punkt wyjścia do antropologicznego badania różnych rodzajów rekreacji w hybrydyzowanej przestrzeni codzienności.

Jak w przestrzeń rekreacji fizycznej włączane są media? Czy w sytuacji zamknięcia praktyki w domu (ale otwarcia na przestrzeń wirtualną) zmienia się sposób jej doświadczania przez osoby ćwiczące? Jak różne grupy wiekowe odbierają zjawisko mediatyzacji przestrzeni rekreacji? Na czym polega dostosowanie danej formy rekreacji do przeniesienia jej do sieci i co dzieje się z elementami nie poddającymi się tym procedurom? Jak zmieniają się sposoby uprawiania rekreacji fizycznej „w naturze”, „na dworze”? Czy w odczuciu ludzi ją uprawiających zmienia się również ich sens? To tylko niektóre z pytań, które podsuwa antropologom mediatyzowana przestrzeń rekreacji.

Osoby uczestniczące w dwuletnim cyklu badań etnograficznych:

- poznają literaturę związaną z badaną tematyką, z terenem badań; z etnograficznymi metodami badania; stosowanymi pojęciami i założeniami teoretycznymi;

- zdobywają umiejętności akademickie: umieją uporządkować materiały terenowe i je interpretować z użyciem pojęć analitycznych;

- umieją skonstruować pracę w konwencji akademickiej tj: zrelacjonować literaturę przedmiotu oraz założenia i kategorie badawcze,

sformułować pytania badawcze i hipotezy, przedstawić wyniki badań w formie argumentacji na rzecz określonej tezy, podsumować je wnioskami komentującymi wyniki badań z perspektywy wcześniej przyjętych założeń i konfrontacji z literaturą przedmiotu;

- potrafią skutecznie namówić ludzi do rozmowy; przeprowadzić ją w taki sposób, by dotyczyła tematu badań, w czasie rozmowy potrafią akceptować odmienny punkt widzenia i wykazywać zrozumienie dla odmienności światopoglądowej, językowej i obyczajowej;

- potrafią pracować w grupie;