(in Polish) Białoruski teatr: walka o tożsamość i narodziny narodu

Celem konwersatorium jest zaznajomienie studentów z rozwojem kultury oraz teatru białoruskiego w XIX-na początku XX wieku, ze specyfiką sztuki teatru, pokazanie jego rozwoju i ewolucji. Rola teatru w kształtowaniu tożsamości i języka białoruskiego. Uwaga zostanie skupiana na najważniejszych zjawiska oraz postaciach.

Celem konwersatorium jest zapoznanie studentów ze specyfiką białoruskiego teatru (z uwzględnieniem tła historycznego i społeczno-politycznego) w kontekście rozwoju teatru europejskiego.

W ramach zajęć omawiane są następujące zagadnienia:

1. Batlejka, teatr szkolny, teatr dworski.

2. Teatr amatorski.

3. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz jako dramaturg.

4. Teatr miejski w Mińsku.

5. Ihnat Bujnicki jako reformator teatru.

6. Teatralny ruch amatorski na ziemiach białoruskich końca 19-początku 20 ww.

7. Kształtowanie się profesjonalnego teatru białoruskiego.

8. Białoruski Teatr Narodowy (1920-1930).

9. Uładzisłau Hałubok jako dramaturg i reżyser.

10. Franciszek Alachnowicz: kształtowanie się „nowego” teatru.

• Balme Christopher, Wprowadzenie do nauki o teatrze, Warszawa 2002.

• Braun K., Wielka Reforma Teatru w Europie: ludzie, idee, zdarzenia, Wrocław 1984.

• Hìstoryâ belaruskaga tèatra u troh tamah. T. 1, Belaruskì tèatr ad vytokaŭ da Kastryčnìka 1917 g. Mìnsk 1983.

• Historia teatru (red. John Russel Brown), Warszawa 1999: 13-48; 107-141; 220-254; 341-379.

• Hrèstamatyâ pa gìstoryì belaruskaga tèatra ì dramaturgìì : u troch tamach. T. 1, Ad vytokaǔ - da pačatku XX stagoddzja Mìnsk 1997

• Kudliński Tadeusz, Vademecum teatromana, Warszawa 1976.

• Moskwin Andriej, Ihnat Bujnicki jako jeden z pierwszych twórców teatru białoruskiego, [w:] "Studia Teatralne Europy Środkowo-Wschodniej”, t. 1 (2020): 27-49.

Moskwin Andriej, Teatr białoruski 1920-1930: odrodzenie i zagłada. Warszawa: Bel Studio, 2013.

• Pavis Patrice, Słownik terminów teatralnych, Wrocław 2002.

• Popiel Jacek, Historia dramatu. Antyk – średniowiecze, Kraków 2000.

• Raszewski Zbigniew, Krótka historia teatru polskiego, Warszawa 1990.

• Słownik wiedzy o kulturze, Warszawa 2009.

• Słownik wiedzy o teatrze (red. D. Kosiński), Bielsko-Biała 2005, s. 7-174.

• Wiedza o kulturze. Podręcznik (red. R. Chymkowski, W. Dudzik, M. Wójtowski), Warszawa 2003: 125-148.

• Wiedza o kulturze. Część III. Teatr w kulturze. Zagadnienia i wybór tekstów. Warszawa 1991.

Student zna i rozumie:

- w zaawansowanym stopniu specyfikę przedmiotową i metodologiczną badań kulturoznawczych (K1_W02),

- zaawansowanym stopniu terminologię kulturoznawczą (K1_W04)

-w zaawansowanym stopniu proces historycznoliteracki oraz rozumie wpływ przemian historyczno-kulturowych na jego rozwój (K1_W07)

- w zaawansowanym stopniu główne kierunki rozwoju badań kulturoznawczych i najważniejsze współczesne nurty(K1_W10)

Student potrafi:

- wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem źródeł różnojęzycznych, w tym źródeł internetowych (K1_U01)

- formułować i analizować problemy badawcze z zakresu kulturoznawstwa, dobierać metody i narzędzia badawcze (K1_U03)

- posługiwać się ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla kulturoturoznawstwa w czasie komunikowania się z otoczeniem oraz w czasie debat i dyskusji(K1_U05)

- rozpoznać różne rodzaje wytworów kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację w szerszym kontekście(K1_U06)

- merytorycznie argumentować oraz formułować wnioski z wykorzystaniem poglądów innych autorów w języku polskim i obcym(K1_U08)

- planować i organizować pracę indywidualną oraz współdziałać w zespole (także w ramach zadań o charakterze interdyscyplinarnym) (K1_U14)

- samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie (K1_U15)

Student jest gotów do:

-krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści (K1_K01)

- uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych oraz sięgania po opinie ekspertów (K1_K02)

- prawidłowej identyfikacji i rozstrzygania dylematów zawodowych zgodnie z tradycjami i zasadami etyki zawodowej (K1_K04)

Przy ocenie końcowej pod uwagę brana będzie aktywność studenta na zajęciach, prezentacje indywidualne, obecność na zajęciach oraz na koniec egzamin ustny z omówionego podczas zajęć materiału.

Zaliczenie w formie ustnej.

W czasie zaliczenia zadawane są pytania obejmujące zagadnienia prezentowane w trakcie konwersatorium.

I. Liczba pytań: 3.

II. Punktacja pytań: od 3 do 0.

III. Przelicznik punktów na oceny:

4,5-5 pkt. – dst (3,0)

5,5-6 pkt. – dst+ (3,5)

6,5-7 pkt. – db (4,0)

7,5-8 pkt. – db+ (4,5)

8,5-9 pkt. – bdb (5,0)

9+ pkt. – bdb! (5!)