Descriptive Grammar of the Hungarian Language I

Ćwiczenia dotyczą morfologii języka węgierskiego.

Na zajęciach studenci poznają poszczególne części mowy (czasowniki; imienne części mowy - rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki i zamki; imiesłowy; przysłówki; słowa określające relacje w zdaniu - czasowniki posiłkowe, przedimki, poimki, przedrostki, spójniki, partykuły; wykrzyknienia i wyrazy dźwiękonaśladowcze). Dzielą również wyrazy węgierskie na morfemy i nazywają je, używając terminów "képző" (sufiks słowotwórczy), "jel" (sufiks gramatyczny), "rag" (końcówka gramatyczna: końcówki osobowe czasownika i końcówki przypadków). Przyporządkowują węgierskie wyrazy do poszczególnych części mowy, ze szczególnym uwzględnieniem różnic między węgierską a polską tradycją gramatyczną.

Podręczniki:

1. Hegedűs Rita, 2004, Magyar nyelvtan. Formák, funkciók, összefüggések. Budapest: Tinta Könyvkiadó, 7-124.

2. Keszler Borbála, red. 2000, Magyar Grammatika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó. "Alaktan", "Szófajtan", 35-304.

Literatura zalecana:

3. É. Kiss K., Kiefer F., Siptár P., 1998, Új magyar nyelvtan, Budapest: Osiris. Rozdz. "Alaktan" - 2. A ragozás, 187-221.

4. Bencédy J., Fabián P., Rácz E., Velcsov M., 1988, A mai magyar nyelv, Budapest. (wskazane fragmenty)

5. A mai magyar nyelv rendszere I, 1960-1962, Tompa J. szerk., Budapest: Akadémiai Kiadó. (wskazane fragmenty)

Artykuły:

6. Antal L., 1989, "Képző, rag, jel", [w:] A mai magyar nyelv I. Cikk és tanulmánygyűjtemény, Keszler B. red., Budapest, 80-103.

7. Artowicz E., 2001, "Wpływ gramatyki języków fleksyjnych na model opisu języka węgierskiego. Problemy z interpretacją przypadka". Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego LVII, 77-89.

8. Kiefer F., 1987, "A magyar főnév esetei", Magyar nyelv 83, 481-486.

Po ukończeniu przedmiotu student:

[wiedza]

- zna cały system morfologiczny języka węgierskiego;

- zna i rozumie elementarne zjawiska zachodzące w obszarach języka oraz elementarną terminologię używaną w opisie języka oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania (K_W01)

- ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa ogólnego oraz gramatyki, stylistyki, historii języka kierunkowego/węgierskiego (K_W02)

- ma elementarną wiedzę o metodologii badań nad językiem i kierunkach badań w językoznawstwie (K_W03)

[umiejętności]

- rozróżnia wszelkie paradygmaty czasowników, rozpoznaje wyjątki,

- umie poprawnie koniugować i deklinować,

- umie wyrażać się czasownikami posiłkowymi, spójnikami, partykułami, wykrzyknikami, wyrazami modyfikującymi,

- umie dokonać analizy morfologicznej wyrazów,

- potrafi rozpoznać przynależność wyrazów do części mowy,

- potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa (K_U01)

- potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje kompetencje badawcze kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (K_U13)

[postawy]

- rozumie aglutynacyjny charakter języka węgierskiego,

- dostrzega różnice morfologiczne między językiem węgierskim a polskim,

- wykorzystuje zdobytą wiedzę w posługiwaniu się językiem węgierskim,

- jest gotów do samodzielnego podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka węgierskiego rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia, śledzi procesy zachodzące w języku (K_K01)

Zaliczenie na podstawie testów śródsemestralnych.

Forma i kryteria zaliczenia przedmiotu mogą ulec zmianie w zależności od aktualnej sytuacji epidemicznej. Równoważne warunki zaliczenia zostaną ustalone zgodnie z wytycznymi obowiązującymi na Uniwersytecie Warszawskim.