(in Polish) Podstawy wiedzy o języku polskim

Celem przedmiotu jest podniesienie kompetencji studentów w zakresie właściwego posługiwania się językiem. Uczestnicy zajęć będą mieli okazję przybliżyć sobie zasady poprawności i etykiety językowej, poznać zasady komunikacji inkluzywnej oraz prostego języka. Zapoznają się z zasadami pisania tekstu naukowego. Zostaną wyposażeni w narzędzia umożliwiające samodzielne poszukiwanie wiedzy, jak znajomość słowników, korpusu i narzędzi internetowych.

Przedmiot służy zapoznaniu studentów z podstawowymi pojęciami z dziedziny językoznawstwa oraz kształtowaniu umiejętności właściwego posługiwania się językiem. Teoria będzie dotyczyła głównie podstawowych pojęć związanych z językoznawstwem ogólnym, w tym również normatywnym. Studenci poznają rodzaje błędów oraz mechanizmy ich powstawania, zasady etykiety językowej, komunikacji inkluzywnej oraz prostego języka a także powtórzą reguły interpunkcji. Wiedza teoretyczna zostanie wykorzystana w pracy z różnego rodzaju tekstami współczesnymi. Ponadto uczestnicy zajęć zapoznają się z zasadami tworzenia tekstu naukowego, potrzebnymi przy pisaniu pracy dyplomowej. Poznają też słowniki, poradniki, Narodowy Korpus Języka Polskiego oraz zaawansowane funkcje Google (Google Scholar, Google Trends).

M. Bańko (red.), 2000, Inny słownik języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

S. Dubisz (red.), 2003, Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

M. Hebal-Jezierska, 2019, Wybrane problemy z wprowadzeniem prostego języka, „Oblicza Komunikacji” nr 11, Uniwersytet Wrocławski, 17-26.

T. Karpowicz, 2009, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa.

J. Linde-Usiekniewicz, M. Łaziński, 2022, Język niedyskryminujący, w: red. M. Bańko: Polszczyzna na co dzień, wyd. III, Warszawa, 785-814.

A. Markowski, 2003, Poradnik prof. Andrzeja Markowskiego, Warszawa: Wydawnictwo Wilga.

A. Markowski, 2005, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa.

A. Markowski (red.), 2012, Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa.

A. Małocha-Krupa, 2018, Feminatywum w uwikłaniach językowo-kulturowych, Wrocław.

K. Mosiołek-Kłosińska (red.), 2015, Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa.

T. Piekot, G. Zarzeczny, E. Moroń, 2017, Prosta polszczyzna w praktyce. Standaryzacja języka serwisu Obywatel.gov.pl, (w:) K. Kłosińska, R. Zimny (red.), Przyszłość polszczyzny – polszczyzna przyszłości, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 251-265.

J. Szpyra-Kozłowska, 2021, Nianiek, ministra i japonki. Eseje o języku i płci. Kraków: Univeritas.

A. Walkiewicz, 2022, Językowe wykładniki niebinarności płci w polszczyźnie. Część 1: Wprowadzenie do problematyki i próba semantyzacji, Prace językoznawcze XXIV 1: 85-100.

A. Wrzesień, T. Piekot, W. Wysocki, 2021, Dlaczego artykuły naukowe warto pisać prostym językiem. Biuletyn PTO NOWOTWORY 6: 78–79.

P. Żmigrodzki, Wielki słownik języka polskiego, link: https://wsjp.pl/.

Student:

- definiuje podstawowe terminy z zakresu językoznawstwa i potrafi się nimi posłużyć;

- stara się posługiwać polszczyzną zgodnie z zasadami poprawności, etykiety językowej i szacunku;

- dostosowuje dobór środków języka do wieku, możliwości i funkcji społecznej odbiorcy;

- wypowiada się skutecznie, prosto i przystępnie;

- rozpoznaje typy błędów językowych i mechanizmy ich powstawania;

- potrafi analizować teksty współczesne pod kątem normatywnym;

- zna zasady tworzenia tekstu naukowego;

- zna niektóre słowniki, poradniki oraz funkcje Google (Google Trends i Google Scholar);

- potrafi korzystać z Narodowego Korpusu Języka Polskiego.

1) zaliczenie sprawdzianu z materiału omawianego na zajęciach na min. 60%;

2) obecności (możliwa 1 nieobecność nieusprawiedliwiona);

3) praca na zajęciach.