Rehabilitative pedagogy

Przedmiot ma zapoznać studenta z interdyscyplinarnym charakterem wiedzy o resocjalizacji, reintegracji i profilaktyce społecznej. Zadanie to będzie zrealizowane przez omówienie podstawowych pojęć i paradygmatów z zakresu pedagogiki resocjalizacyjnej oraz wskazanie aktualnych tendencji w pracy z nieletnimi i z młodzieżą zagrożoną nieprzystosowaniem społecznym.

Wykład ma za zadanie zapoznać studenta z podstawowymi pojęciami i paradygmatami pedagogiki resocjalizacyjnej; wskazać miejsce i zadania pedagogiki resocjalizacyjnej w systemie nauk o wychowaniu; zapoznać studenta z interdyscyplinarnym charakterem resocjalizacji i reintegracji. Ponadto celem zajęć jest zapoznanie studenta z zagadnieniem normy i patologii w zachowaniu człowieka; przedmiotem i zakresem pedagogiki resocjalizacyjnej; zjawiskiem nieprzystosowania społecznego. W ramach wykładu uwzględnione zostaną także: pojęcie resocjalizacji, teoria resocjalizacji w systemie nauk, zasady projektowania systemów resocjalizacji; modele systemu resocjalizacji oraz fazy oddziaływania resocjalizującego.

Ćwiczenia mają za zadanie ćwiczenie i pogłębianie wiedzy oraz umiejętności w dziedzinie teorii wychowania i metodyki wychowania, a w tym: funkcji wychowania resocjalizacyjnego (opieka – wychowanie – terapia) w aspekcie aksjologiczno-teleologicznym, a także: diagnozowania i prognozowania nieprzystosowania społecznego, projektowania i realizacji oraz ewaluacji wychowania resocjalizującego. Zapoznanie studentów z rzeczywistością wychowawczą pedagogiki resocjalizacyjnej: podmiot wychowania, sytuacje (interakcje) wychowawcze, instytucje wychowawcze, systemy wychowawcze oraz innowacyjne metody pracy. Mobilizowanie studentów do systematycznej pracy.

Nakład pracy studenta:

60 – godziny kontaktowe

30 – przygotowanie się do zajęć

10 – przygotowanie prezentacji

20 – przygotowanie do zaliczenia

30 – przygotowanie do egzaminu

150 – liczba ogółem

Pytka, L. (2000). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo APS.

Czapów, C. (1978). Wychowanie resocjalizujące. Elementy metodyki i diagnostyki. Warszawa: PWN.

Urban, B., Stanik, J. (red.) (2007). Resocjalizacja, t.1 i 2, Warszawa: PWN.

Pospiszyl, K. (1998). Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Pytka, L., Zacharuk, T. (2014). Zaburzenia przystosowania społecznego. Elementy pedagogiki reintegracyjnej i edukacji inkluzyjnej. Siedlce : Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego

Banasiak, J. (1998). Reagowanie wychowawcze w wielowymiarowej pedagogice działania. Elementy teorii i metodyki. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego

Węgliński, A. (2000). Mikrosystemy wychowawcze w resocjalizacji nieletnich: analiza pedagogiczna. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej

Urban, B. (red.) (2001). Dewiacje wśród młodzieży. Uwarunkowania i profilaktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Kozaczuk, B., Urban B. (red.) (2001). Profilaktyka i resocjalizacja młodzieży. Rzeszów: Wydawnictwo WSP

Radochoński M. (2000). Osobowość antyspołeczna. Geneza, rozwój i obraz kliniczny. Rzeszów: Wydawnictwo WSP

Po zakończeniu zajęć studenci:

w sferze wiedzy

1. Potrafią wyjaśniać i interpretować podstawowe pojęcia z zakresu resocjalizacji i profilaktyki społecznej (uzasadnienie z interdyscyplinarnej perspektywy);

2. Potrafią analizować i uzasadniać związki między teoretycznymi ujęciami nieprzystosowania społecznego a modelami diagnozy i terapii;

3. Potrafią argumentować cele, zadania i organizację pracy instytucji wychowania resocjalizującego oraz resocjalizacji w środowisku otwartym w Polsce oraz za granicą.

w sferze umiejętności

1. Potrafią interpretować modele diagnozy i terapii pod kątem ich przydatności resocjalizacyjnej;

2. Umieją wybierać adekwatne do indywidualnego przypadku/ grupy podejście profilaktyczne, wychowawcze, resocjalizacyjne,

3. Potrafią krytycznie oceniać pracę korekcyjno – wychowawczą z punktu widzenia celów resocjalizacji oraz wymagań diagnostycznych i metodycznych.

w sferze kompetencji społecznych

1. Umieją postępować zgodnie z zasadami etyki wychowawcy;

2. Potrafią weryfikować działania korekcyjno-wychowawcze w zależności od zmieniających się potrzeb indywidualnych i społecznych;

3. Potrafią doceniać różnorodność i uzasadnienie – nawet sprzecznych – opinii.

Sposób weryfikacji i oceniania:

- egzamin pisemny (warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń)

- aktywny udział w zajęciach (znajomość tekstów naukowych, udział w dyskusjach, ćwiczeniach)

- opracowanie zadań i ćwiczeń

- zaliczenie sprawdzianów pisemnych i kolokwium pisemnego