(in Polish) Diagnoza w resocjalizacji

Celem zajęć jest wprowadzenie studentów w problematykę diagnozy w procesie resocjalizacji, w tym przekazanie wiedzy na temat specyfiki procesu diagnozowania i interpretacji wyników badań diagnostycznych. Ponadto celem zajęć jest zapoznanie studentów z wybranymi metodami diagnostycznymi.

Zajęcia mają na celu zaznajomienie uczestników ze specyfiką diagnozy resocjalizacyjnej, jej funkcjami, przedmiotem, cechami i kryteriami oceny. Punktem wyjścia jest omówienie zagadnień diagnostycznych związanych z podstawowymi kategoriami zaburzeń, m.in. nieprzystosowaniem społecznym, niedostosowaniem społecznym, wykolejeniem społecznym, zaburzeniami zachowania, osobowością antyspołeczną. Student w trakcie zajęć poznaje modele diagnozy resocjalizacyjnej, zasady etyczne w trakcie procesu diagnozowania, przykładowe metody, techniki i narzędzia diagnostyczne oraz podstawowe wymagania stawiane narzędziom diagnostycznym. Ponadto na zajęciach kładziony jest nacisk na kształtowanie praktycznych umiejętności diagnostycznych, w tym umiejętności posługiwania się narzędziami w praktyce, interpretacji wyników badania diagnostycznego.

Nakład pracy studenta/tki:

- godziny zorganizowane – 20

- przygotowanie do zajęć – 30

- przygotowanie do zaliczenia – 40

- przygotowanie do egzaminu – 30

Razem: 120 godz.

Hornowska, E. (2018). Testy psychologiczne. Teoria i praktyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar

Pytka, L. (2005). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo APS

Stanik, J.M. (2007). Diagnozowanie niedostosowania społecznego i asocjalności [w:] B. Urban, J.M. Stanik (red.). Resocjalizacja. T. I. Warszawa

Wysocka, E. (2015). Diagnoza pozytywna w resocjalizacji. Model teoretyczny i metodologiczny. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego

Wysocka, E. (2019). Diagnoza pozytywna w resocjalizacji: warsztat diagnostyczny pedagoga praktyka. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego

Wysocka, E. (2008). Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa: PWN

Po zakończeniu zajęć student/ka

w sferze wiedzy

• zna podstawowe kategorie społecznych zagrożeń takich, jak: nieprzystosowanie społeczne, zaburzenia przystosowania społecznego, wykolejenie społeczne, niedostosowanie społeczne, zaburzenia zachowania, osobowość antyspołeczna, które są przedmiotem oddziaływań zapobiegawczych i naprawczych

• zna podstawowe metody, techniki i narzędzia diagnostyczne wykorzystywane w procesie resocjalizacji oraz zasady ich konstrukcji

• zna i rozumie dylematy i zasady etyczne w diagnozie resocjalizacyjnej

w sferze umiejętności:

• potrafi wykorzystywać pogłębioną wiedzę diagnostyczną do identyfikowania, interpretowania oraz wyjaśniania złożonych zjawisk i problemów społecznych

• potrafi wykorzystywać zaawansowane metody i narzędzia diagnostyczne do prawidłowego wykonania zadań związanych z diagnozą i prognozą

w sferze kompetencji społecznych:

• jest gotów/gotowa do przestrzegania i rozwijania zasad etyki zawodowej w procesie diagnozy

Sposoby weryfikacji efektów uczenia się:

1. Egzamin pisemny (test)

2. Projekt indywidualny

3. Obecność ćwiczeniach