Genealogia stosowana. Rodzina jako wspólnota pamięci historycznej

ogólnouniwersyteckie

Główną ideą wykładów jest przekonanie, że wiedza o minionych wydarzeniach współtworzona w rodzinnych przekazach ma zdecydowany wpływ na socjalizację i kształtowanie tożsamości osoby. Na poziomie rodziny tworzą się zalążki pamięci historycznej i kulturowej. W swoją kolej historia rodziny jest ściśle związana z jej rodowodem. Studenci poznają praktyczne znaczenie genealogii – ona nie tylko nie daję zapomnieć o swych przodkach, ale przez własne historii rodzinne ujawnia sposób rozumienia i interpretowania historii krajów Europy Wschodniej

Celem kursu jest zapoznanie się z różnymi podejściami do genealogii jako specyficznego rodzaju wiedzy o przeszłości. Główna uwaga będzie zwrócona na praktyczne znaczenie

genealogii, jej metody badawcze i osiągnięcia. Wykłady mają wskazać na wagę rodziny i jej więzi genealogicznych w budowaniu jednostkowej i zbiorowej tożsamości.

W trakcie zajęć omawiana będzie kwestia bazy źródłowej dla stworzenia własnej historii rodzinnej. Zajęcia zawierają omówienie problemów teorii i praktyki genealogii oraz jej skuteczności w kształtowaniu pamięci historycznej

obywateli krajów Europy Wschodniej – Białorusi, Polski, Litwy i Ukrainy.

 Genealogia praktyczna a historia rodzinna.

 Rodzina jako wspólnota pamięci historycznej.

 Opracowanie rodzinnej dokumentacji genealogicznej.

 Rodzinne opowieści jako źródło genealogiczne i historyczne.

 Pochodzenie imion i nazwisk – wątek antroponimiczny w badaniach genealogicznych.

 Blog genealogiczny jako sposób prezentacji historii rodzinnej

 Genealogia genetyczna – perspektywy rozwoju

Opracowania:

Biografistyka we współczesnych badaniach historycznych. Teoria i praktyka, red. Jolanta Kołbuszewska, Rafał Stobieński, Łódź, 2017.

Hajduk-Nijakowska Janina, Doświadczenie pamięci. Folklorystyczny kontekst opowieści wspomnieniowych, Opole, 2016, ss. 294.

Jędrzejewski Przemysław, Urbańska Kinga, Szlęzak Karolina, Genealogia. Odkryj historię swoich przodków. Warszawa, 2022, ss. 176.

Gołąb-Malowicka Karolina, W poszukiwaniu przodków. Źródła do badań genealogicznych w Archiwum Państwowym w Krakowie, Kraków, 2008, ss. 96, il.

Laskowicz Paweł, Księga genealogiczna twojej rodziny. Poradnik praktyczny, Warszawa, 2005, ss. 199.

Od genealogii do historii społecznej, red. Aleksandra Jaworska, Barbara Trelińska, Warszawa, Wydawnictwo DIG, 2011, ss. 191.

Prinke Rafał T., Poradnik genealoga amatora, Warszawa, 1992, ss. 211.

Rychlik Grażyna, Genealogia i DNA, Warszawa, 2019, ss.194.

Szymański Józef, Nauki pomocnicze historii, wyd. 6, Warszawa, 2004, ss. 763.

Wiedza

– Student zna podstawową terminologię z zakresu genealogii jako nauki pomocniczej historii.

– Student zna najnowsze osiągnięcia genealogii stosowanej oraz jej znaczenie w budowaniu tożsamości osobowej i zbiorowej.

– Student przez genealogie i historie swojej rodziny przyswaja fakty z historii krajów Europy Wschodniej – Białorusi, Polski, Litwy i Ukrainy.

Umiejętności

– Student ma własny pogląd na genealogie, potrafi wykorzystać

terminologię z jej zakresu.

– Student potrafi uzasadnić własną opinię dotyczącą roli i znaczenia badań genealogicznych w ich relacji z historią i innymi naukami pomocniczymi historii, antropologią, kulturoznawstwem i socjologią.

– Student ma umiejętności interpretowania i prezentowania wyników badań genealogicznych.

Kompetencje

– Student wykazuje samodzielność i niezależność myśli.

– Student kształtuje motywacje do pracy na rzecz zachowania i popularyzacji istotnych wartości historycznego i kulturowego dziedzictwa krajów Europy Wschodniej.

– Student jest przygotowany do dyskusji merytorycznej w ramach działalności zawodowej bądź społecznej w wymiarze

międzynarodowym.

– Student jest przygotowany do kontynuacji studiów nad zagadnieniem przedmiotowym i pokrewnymi.

– obecność na zajęciach

– praca pisemna /esej/ lub prezentacja na zakończenie kursu