Historia dyplomacji Rzeczypospolitej Obojga Narodów

ogólnouniwersyteckie

Historia dyplomacji w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

1. Kongres lubelski 1569 – ustanowienie trwałego systemu geopolitycznego w Europie środkowo-wschodniej w II połowie XVI i I połowie XVII wieku.

2. Jean de Monluc, poseł francuski w Rzeczypospolitej w czasie pierwszego bezkrólewia (1572-1574). Rozważania o skuteczności dyplomaty.

3. Ławryn Piaseczyński (1600) – vademecum ambasadora.

4. Ippolito Aldobrandini, legat papieski w Rzeczypospolitej 1588-1589 – sukces mediatora.

5. Krzysztof Warszewicki i jego dzieło De legato et legatione (1595, 1597). Polski wkład do teorii dyplomacji.

6. Sefer Muratowicz (1601-1602) – popis dyplomacji eksperckiej stolicy Imperium Osmanów.

7. Jerzy Ossoliński i jego poselstwo do Rzymu (1633). Blichtr, jako wartość promocyjna.

8. Mario Filonardi, nuncjusz apostolski w Rzeczypospolitej 1635-1643 – persona non grata.

9. Jurij i Stiepan Puszkinowie (1650) – "dyplomacja" Rosji wobec Rzeczypospoliej.

10. Stanisław Kazimierz Bieniewski wybitny dyplomata w Hadziaczu i Moskwie. Polityka wschodnia Rzeczypospolitej u schyłku jej potęgi.

11. Opizio Pallavicino (1683) – dyplomatyczny ojciec wiedeńskiej wiktorii.

12. Grigorij Fiodorowicz Dołgorukow (1709-1717). Rosyjska dyplomacja i pierwsza próba ustanowienia rosyjskiego protektoratu w Rzeczypospolitej.

13. Angelo Maria Durini (1767-1772) – papiestwo wobec rosyjskiego protektoratu w Rzczypospolitej.

14. Michał Wielhorski (1770-1775) – poseł Konfederacji Barskiej do Francji. Spór o wizerunek Rzeczypospolitej w oświeceniowej Francji.

15. Lorenzo Litta (1794-1797) – ostatni nuncjusz w Rzeczypospolitej. Z Warszawy do Petersburga.

Egzamin pisemny lub ustny