Metaphysical Analyses: Truthmaking

Przedmiotem rekonstrukcji i analiz podczas zajęć będą wybrane zagadnienia metafizyczne dotyczące uprawdziwiania. Wśród omawianych problemów znajdą się: (i) charakter nośników prawdziwości; (ii) status relacji czynienia prawdziwym (ukoniecznianie, pociąganie, gruntowanie, istotowy charakter); (iii) cechy formalne relacji uprawdziwiania; (iv) zagadnienie kategorii ontycznej uprawdziwiaczy (uprawdziwiacze minimalne i maksymalne); (v) necesytaryzm w odniesieniu do uprawdziwiania; (vii) maksymalizm względem relacji czynienia prawdziwym; (viii) sceptycyzm, optymalizm i esencjalizm w stosunku do uprawdziwiania; (ix) fundamentalne zasady metafizyczne rządzące uprawdziwianiem; (x) związek relacji czynienia prawdziwym z prawdziwością oraz superweniencją; (xi) uprawdziwianie sądów negatywnych, sądów modalnych oraz sądów o przeszłości; (xii) zastosowanie uprawdziwiania w uprawianiu metafizyki. Rekonstrukcja i analiza wymienionych zagadnień oraz towarzyszących im stanowisk będzie obejmowała: (a) identyfikację głównych racji przemawiających za poszczególnymi stanowiskami, (b) eksplikację fundamentalnych pojęć wykorzystywanych na ich gruncie, (c) analizę argumentacyjną zasadniczych rozumowań w toczonych dyskusjach; (d) analizę zarzutów i kontrprzykładów; (e) identyfikację i rekonstrukcję logicznych konsekwencji poszczególnych stanowisk.

(1) Assay J. (2020), A Theory of Truthmaking: Metaphysics, Ontology, and Reality, Cambridge: Cambridge University Press. (2) Assay J. (2023), Truthmaking, Cambridge: Cambridge University Press. (3) Armstrong D.M. (2004), Truth and Truthmakers, Cambridge: Cambridge University Press. (4) Beebee H., Dodd J. (eds.) (2005), Truthmakers: The Contemporary Debate, Oxford: Clarendon Press. (5) Bliss R., Miller J.T.M. (eds.) (2021), The Routledge Handbook of Metametaphysics, London/New York: Routledge. (6) Correia F., Schnieder B. (eds.) (2012), Metaphysical Grounding: Understanding the Structure of Reality, Cambridge: Cambridge University Press. (7) Glanzberg M. (ed.) (2018), The Oxford Handbook of Truth, Oxford: Oxford University Press. (8) Jago M. (2018), What Truth Is, Oxford: Oxford University Press. (9) Lowe E.J., Rami A. (eds.) (2009), Truth and Truth-Making, Stocksfield: Acumen. (10) Meinertsen B.R. (2018), Metaphysics of States of Affairs: Truthmaking, Universals, and a Farewell to Bradley’s Regress, Singapore: Springer. (11) Merricks T. (2007), Truth and Ontology, Oxford: Clarendon Press. (12) Monnoyer J.-M. (ed.) (2007), Metaphysics and Truth-makers, Frankfurt: Ontos Verlag. (13) Raven M.J. (2020), The Routledge Handbook of Metaphysical Grounding, New York: Routledge. (14) Tallant J. (2018), Truth and the World: An Explanationist Theory, London: Routledge.

Nabyta wiedza:

Student ma usystematyzowaną wiedzę na temat wybranych zagadnień współczesnej metafizyki analitycznej. Dobrze zna i rozumie pojęcia, strategie argumentacyjne i metody badawcze charakterystyczne dla metafizyki w wydaniu analitycznym.

Nabyte umiejętności:

Student potrafi samodzielnie interpretować, komentować i konfrontować zagadnienia występujące w tekstach metafizycznych. Potrafi trafnie analizować argumentację filozoficzną, identyfikować składające się na nią założenia i wnioski, ustalać formalne relacje między składnikami filozoficznych rozumowań. Umie oceniać teoretyczną wagę konkurujących ze sobą koncepcji. Jest w stanie samodzielnie tworzyć lub dobierać odpowiednie strategie argumentacyjne, konstruować kontrargumenty i odpowiadać na zarzuty.

Nabyte kompetencje społeczne:

Student zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności. Rozwija zdolności jasnego, precyzyjnego myślenia. Jest otwarty na nowe idee i gotów do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów. Potrafi samodzielnie ocenić zarówno rzetelność źródeł informacji, z których korzysta, jak i konkluzywność argumentacji, z którą jest konfrontowany.

Dodatkowe efekty kształcenia dla doktorantów:

Nabyta wiedza:

Doktorant uzupełnia wiedzę na temat metodologii badań naukowych w obrębie metafizyki analitycznej.

Nabyte umiejętności:

Doktorant potrafi uczestniczyć w dyskursie naukowym w obrębie metafizyki oraz samodzielnie inicjować debatę intelektualną.

Nabyte kompetencje społeczne:

Doktorant jest gotów do krytycznej oceny własnego wkładu w rozwój metafizyki oraz prowadzenia dyskusji, formułowania merytorycznych argumentów, wypowiadania swoich racji z zachowaniem szacunku dla innych, prezentuje postawę otwartości na właściwy dla filozofii typ refleksji z poszanowaniem odmiennych poglądów.

Ocena końcowa jest wyznaczona zdobyciem odpowiedniej liczby punktów, które uczestnicy uzyskują na podstawie: (i) zamkniętego, pisemnego TESTU ZALICZENIOWEGO, obejmującego swym zakresem przeczytaną i zanalizowaną literaturę (podejście do testu jest opcjonalne!); (ii) przedstawienia co najmniej jednego referatu lub koreferatu podczas zajęć; (iii) aktywności; (iv) ewentualnego napisania pracy seminaryjnej.

Dodatkowe kryteria oceniania dla doktorantów:

Doktorant, oprócz wyszczególnionych powyżej kryteriów oceniania, powinien być gotów do jednorazowego, samodzielnego przeprowadzenia zajęć seminaryjnych.

Dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności (po ich przekroczeniu student zobowiązany jest do wykonania zleconej pracy pisemnej). Nieobecność w więcej niż 50% spotkań seminaryjnych automatycznie uniemożliwia uzyskanie zaliczenia.