Polish Film Academy– Feature Cinema 1956-1969

II semestr : Kino fabularne lata 1956– 1969 Kino drugiej połowy lat pięćdziesiątych wiązane jest na ogół z przemianami politycznymi, wywołanymi zmianą władzy w Moskwie. Skutki tej zmiany dla krajów zależnych od ZSRR na rozmaite sposoby interpretuje się jako odwilż, czyli pojawienie się nowych tematów, stylów, estetyk i ograniczenie cenzury po okresie stalinowskiego zamrożenia kultury. W odniesieniu do lat sześćdziesiątych najpierw mówi się o kinie „po Październiku″, związanym z nową linią polityki Władysława Gomułki, później o kinie „po Marcu″ 1968 roku. Bez świadomości politycznych determinant peerelowskiego kina musielibyśmy dostrzec jałowe repetytorium modernistycznych mitów z pierwszej połowy XX wieku, jednak w opisie zjawisk należy zachować zrozumiałą ostrożność.

Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest zakup karnetu. Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest kupienie karnetu. Sprzedaż prowadzi kasa kina Iluzjon, ul. Narbutta 50a, tel. 22 848 33 33.

Akademia Polskiego Filmu to czterosemestralny cykl wykładów i projekcji filmowych. Każdy z czterech semestrów zajęć można zaliczać jako odrębny kurs.

Powstała w 2009 r. z inicjatywy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

„Wydaje się, że film polski nie zawsze bywa doceniany. W różnych okresach i z różnych przyczyn bywał on przedmiotem pochopnie uogólniającej krytyki. Bagatelizowano jego popularność, kwestionowano wymiar artystyczny, nie dostrzegano roli najważniejszych naszych filmów w kształtowaniu świadomości zbiorowej. Rytm rozwojowy polskiego filmu, choć nierównomierny i naznaczony przeszkodami (od komercyjnych po polityczne), staje się, zwłaszcza na szczytach, coraz lepiej widoczny. Mieliśmy artystów światowego formatu i prawdziwe filmowe arcydzieła. Niewiele dziedzin rodzimej twórczości artystycznej zdobyło na świecie taki rozgłos jak polska sztuka filmowa.

Program Akademii, składający się z ponad 100 tytułów i rozłożony na cztery semestry, obrazuje dorobek polskiego kina fabularnego w szerokim spektrum nazwisk, gatunków i tematów. Podstawą ich wyboru były dopełniające się kryteria: rangi osiągnięć i poszukiwań artystycznych oraz szczególnie życzliwego przyjęcia przez widownię. Chronologiczna konstrukcja programu ułatwia poznanie tendencji dominujących w danym okresie i kierunków rozwojowych. Pewne ograniczenie liczby utworów wybitnych twórców jest zamysłem świadomym: ma chronić przed ich tzw. nadreprezentacją. Pozwala to na przypomnienie pojedynczych, lecz ważnych dokonań innych reżyserów.

Akademia Polskiego Filmu uzupełnia humanistyczne programy wyższych uczelni. Wykładowcami Akademii są najwybitniejsi filmoznawcy z ośrodków akademickich całego kraju. Zależało nam na takim ich wyborze, który nie byłby czysto formalny. Najlepiej, gdy ogólna wiedza łączy się z przywiązaniem narratora do konkretnego przedmiotu: twórcy, dzieła, okresu czy stylu.” [dr Rafał Marszałek]

Kontakt do koordynatorki zajęć:

Maria Maciąg

apfwarszawa@fina.gov.pl

tel. 22 182 47 66 (od poniedziałku do piątku w godzinach 8-16)

Tadeusz Lubelski, „Historia kina polskiego 1895–2014”, Universitas: Kraków 2015;

Cykl wykładów na podstawie książki Tadeusza Lubelskiego „Historia kina polskiego”, wykłady i artykuły ze strony www.akademiapolskiegofilmu.pl przyporządkowane do tematów zajęć.

Wiedza: rozumie odniesienia do klasyki kina polskiego, jest w stanie zrozumieć przekaz filmowy w kontekście danej epoki kina.

Umiejętności: Zdobywa umiejętności upowszechniania kultury.

Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do zwiększenia swojej kreatywności, komunikacji interpersonalnej, zwiększenia empatii.

zaliczenie pisemne w formie testu (pytania do testu są ułożone na podstawie zagadnień i pytań od wykładowców prowadzących zajęcia z danego bloku tematycznego) oraz kontrola obecności (zaliczenie 75% obecności na zajęciach)

Warunkiem przystąpienia do testu końcowego jest obecność na zajęciach. Sprawdzana jest lista obecności. Dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.

zaliczenie pisemne w formie testu – 1h Kilkanaście pytań otwartych, wymagających krótkich odpowiedzi, np. podania nazwiska reżysera lub aktora, opisania zakończenia danej sceny (przewidujemy pokaz fotosów i fragmentów filmów podczas egzaminu), a także nieco dłuższych, np. scharakteryzowania nurtu czy zjawiska w historii filmu. Pytania będą punktowane