Fonologia z patofonetyką 3007-L1B1FP
Konwersatorium (KON) Semestr zimowy 2018/19

Dukiewicz L., 1978, Intonacja wypowiedzi polskich, Wrocław.

Dukiewicz L, Sawicka I., Fonetyka i fonologia, [w:] Gramatyka współczesnego języka polskiego, red. H. Wróbel, Kraków 1995.

IPA (International Phonetic Association), 1999, Handbook of the International Phonetic Association. A Guide to the Use of the International Phonetic Alphabet, Cambridge: Cambridge University Press.

Jassem W., 2003, Ilustration of the IPA: Polish, „Journal of the International Phonetic Association”, 33(1), s. 103–107.

Klebanowska B., Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim, Warszawa 2007, WUW.

Konopska L., 2007, Wymowa osób z wadą zgryzu, Szczecin: Wydawnictwo Media Druk.

Konopska L., 2015, Desonoryzacja w dyslalii. Analiza artykulacyjna, akustyczna i audytywna, Szczecin: Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego.

Krajna E., 2008, 100-wyrazowy Test Artykulacyjny, Gliwice: Komlogo.

Laskowski R., System fonologiczny języka polskiego [w:] Encyklopedia języka polskiego, Wrocław 1999.

Lorenc A., 2015, Wymowa dzieci niesłyszących [w:] Muzyka-Furtak E. (red.), Surdologopedia. Podręcznik akademicki, Gdańsk: Harmonia Universalis, s. 193–211.

Lorenc A., 2016, Transkrypcja wymowy w normie i w przypadkach jej zaburzeń. Próba ujednolicenia i obiektywizacji [w:] Kamińska B., Milewski S. (red.) Logopedia artystyczna, Gdańsk: Harmonia Universalis, s. 107–143.

Lorenc A., 2016, Kryteria diagnostyczne normy wymawianiowej [w:] Kamińska B., Milewski S. (red.) Logopedia artystyczna, Gdańsk: Harmonia Universalis, s. 107–143.

Łobacz P., Polska fonologia dziecięca, Warszawa 1996, Wyd. Energeia. Ostapiuk B., 2013a, Dyslalia. O badaniu jakości wymowy w logopedii, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.

Ostapiuk B., 2013b, Dyslalia ankyloglosyjna. O krótkim wędzidełku języka, wadliwej wymowie i skuteczności terapii. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.

Pluta-Wojciechowska D., 2010, Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, Bytom: Wydawnictwo Ergo-Sum.

Pluta-Wojciechowska D., 2013, Zaburzenia czynności prymarnych i artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego, Bytom: Wydawnictwo Ergo-Sum.

Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] Wróbel H. (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Kraków: Wydawnictwo IJP PAN, s. 105–191.

Szpyra-Kozłowska J., Wprowadzenie do współczesnej filologii, 2001.

Wierzchowska B., Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław 1980.

WIEDZA

- świadomość różnic wynikających z interpretacji systemu fonologicznego polszczyzny,

- znajomość modeli percepcji mowy,

- znajomość międzynarodowej klasyfikacji artykulacyjnej samogłosek i spółgłosek oraz symboli IPA, ExtIPA i VoQS.

UMIEJĘTNOŚCI

- wykonanie nagrania sygnału mowy,

- interpretacja słuchowa nagrań sygnału mowy z użyciem symboli transkrypcji międzynarodowej IPA, ExtIPA, VoQS,

- wskazanie przyczyn zaburzeń segmentalnych i suprasegmentalnych,

- opracowanie strategii terapeutycznych w odniesieniu do analizowanych zaburzeń.

- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

- zaliczenie ustne - prezentacja podczas zajęć własnego nagrania audio i/lub wideo osoby z zaburzeniami wymowy i/lub głosu i/lub cech prozodycznych mowy wraz z jego interpretacją fonetyczną

- zaliczenie pisemne - diagnoza osoby z wybranym zaburzeniem wymowy i/lub głosu i/lub cech prozodycznych mowy wraz z transkrypcją nagrania audio i/lub wideo oraz propozycją terapii

Podczas konwersatorium realizowane są następujące zagadnienia:

1. Inwentarze fonologiczne języka polskiego i ich konsekwencje.

2. Artykulacyjna, akustyczna, audytywna i wizualna klasyfikacja dźwięków języka polskiego i zachodzące pomiędzy nimi relacje.

3. Współczesne modele percepcji mowy.

4. Znaki międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA (International Phonetic Alphabet), jej rozszerzenia ExtIPA (Extensions to the International Phonetic Alphabet) przeznaczone do zapisu realizacji zaburzonych i nietypowych dla systemów fonetycznych rozmaitych języków świata oraz symbole VoQS (Voice Quality Symbols) wykorzystywane w opisie cech głosu.

5. Charakterystyka poszczególnych znaków i ich zastosowań w powiązaniu z nagraniami odpowiadających im dźwięków.

6. Program intensywnego treningu słuchowego powiązanego z transkrypcją odbieranego sygnału mowy za pomocą omówionych wcześniej symboli.

7. Analiza nagrań realizacji zaburzonych w powiązaniu z diagnozą i terapią logopedyczną.

-indywidualna, samodzielna praca studenta

- prezentacja opracowanego materiału: zapis fonetyczny, analiza zaburzeń, diagnoza

- dyskusja