(Auto)biografia i zdarzenie historyczne. Historie uwewnętrznione i wyrażone w literaturze drugiej połowy XX wieku i w początkach wieku XXI 3001-B9DS-AZH
Seminarium doktoranckie (SEM-DR) Semestr letni 2019/20

- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność) - 25% (udział o ocenie końcowej)

-kontrola obecności - 25% (udział o ocenie końcowej)

- ocena przygotowania kolejnych fragmentów rozprawy doktorskiej - 50% (udział o ocenie końcowej)

M.in.:

- zaburzenia i dysfunkcje tej literatury pracującej jako świadectwo. Chodzi o projekcje, wyparcia, nie(d)opowiedzenia, o „ucieczki” pisarzy od, ale i do rzeczywistości.

- procesualną i czynnościową modalność literatury autobiograficznej. Chodzi o jej walor użyteczności (motywacje pisania autobiografii), o jej funkcje jako nośnika pamięci, ale także jako pisania zorientowanego wobec zagadnień prawdziwości, wyobrażania sobie, wobec performatywności wypowiedzi, praktyki bycia pisarzem i „wynajdowania codzienności”, jak to rozumie Michel de Certeau

- zagadnienia „fakturowania rzeczywistości” (za Ewą Domańską). Rozważamy tu „gęstość i szorstkość” przedstawianych wydarzeń, a więc mikrohistorie, cases studies, dokumentacje, obrachunki, słowem - materialność przedstawienia.

- zagadnienia fikcji jako koniecznego elementu w biografii. Chodzi o modi memorandi, sposoby zapominania, zagadnienia zaufania do tekstu, kwestie asercji i jej odmian.

- nowe typy pisania biografii (parabiografii, polibiografii, biografii zdarzeń, okresów, biografii w funkcji manipulowasnia tożsamością). Wchodzą tu zagadnienia afektów (np.wstyd) uzależnień, fetyszyzacji i mityzacji przedstawienia, a także cielesność, geopoetyka, polityka historyczna (auto)biografii.

Seminarium prowadzone jest w formie dyskusji z uczestnikami