(Auto)biografia i zdarzenie historyczne. Historie uwewnętrznione i wyrażone w literaturze drugiej połowy XX wieku i w początkach wieku XXI

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	3001-B9DS-AZH
Kod Erasmus / ISCED:	(brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu:	(Auto)biografia i zdarzenie historyczne. Historie uwewnętrznione i wyrażone w literaturze drugiej połowy XX wieku i w początkach wieku XXI
Jednostka:	Instytut Literatury Polskiej
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	seminaria doktoranckie
Założenia (opisowo):	Wymagania formalne By uczestniczyć w seminarium, należy przejść pomyślnie kwalifikację na studia doktoranckie prowadzone na Wydziale Polonistyki UW.
Tryb prowadzenia:	w sali
Skrócony opis:	W pracy na seminarium zajmujemy się badaniem literatury autobiograficznej i literatury autobiografizmu (w jego rozumieniu: Lejeune, Nycz, Czermińska, Zieniewicz) zarówno ze względu na jej wartość świadectwa, jak na komplikację referencjalną, analizujemy problemy literackiego przedstawienia na pograniczu fikcji i nie fikcji, oraz na pograniczu literatury i dokumentu, ale także dzieła i czynności pisania (wytwarzania: tekstu, przedstawienia, aktu komunikacji literackiej).
Pełny opis:	W pracy na seminarium zajmujemy się badaniem literatury autobiograficznej i literatury autobiografizmu (w jego rozumieniu: Lejeune, Nycz, Czermińska, Zieniewicz) zarówno ze względu na jej wartość świadectwa, jak na komplikację referencjalną, analizujemy problemy literackiego przedstawienia na pograniczu fikcji i nie fikcji, oraz na pograniczu literatury i dokumentu, ale także dzieła i czynności pisania (wytwarzania: tekstu, przedstawienia, aktu komunikacji literackiej). Badanie literatury autobiograficznej i autobiografizmu realizujemy na pięciu zasadniczych ścieżkach postępowań metodologicznych, wskazując na: - zaburzenia i dysfunkcje tej literatury pracującej jako świadectwo. Chodzi o projekcje, wyparcia, nie(d)opowiedzenia, o „ucieczki” pisarzy od, ale i do rzeczywistości. - procesualną i czynnościową modalność literatury autobiograficznej. Chodzi o jej walor użyteczności (motywacje pisania autobiografii), o jej funkcje jako nośnika pamięci, ale także jako pisania zorientowanego wobec zagadnień prawdziwości, wyobrażania sobie, wobec performatywności wypowiedzi, praktyki bycia pisarzem i „wynajdowania codzienności”, jak to rozumie Michel de Certeau - zagadnienia „fakturowania rzeczywistości” (za Ewą Domańską). Rozważamy tu „gęstość i szorstkość” przedstawianych wydarzeń, a więc mikrohistorie, cases studies, dokumentacje, obrachunki, słowem - materialność przedstawienia. - zagadnienia fikcji jako koniecznego elementu w biografii. Chodzi o modi memorandi, sposoby zapominania, zagadnienia zaufania do tekstu, kwestie asercji i jej odmian. - nowe typy pisania biografii (parabiografii, polibiografii, biografii zdarzeń, okresów, biografii w funkcji manipulowasnia tożsamością). Wchodzą tu zagadnienia afektów (np.wstyd) uzależnień, fetyszyzacji i mityzacji przedstawienia, a także cielesność, geopoetyka, polityka historyczna (auto)biografii. Wszystkie zagadnienia omawiamy wskazując na ich odpowiednie realizacje historycznoliterackie, w postaci już istniejących opracowań polskich i zagranicznych badaczy, a także na możliwości aplikowania wymienionych problemów badawczych do planowanych i realizowanych rozpraw doktorskich seminarzystów.
Literatura:	Po uzgodnieniu z uczestnikami seminarium, zostanie podana podczas pierwszych zajęć.
Efekty uczenia się:	Wiedza Doktorant ma gruntowną wiedzę na temat stanu badań własnej dyscypliny i biegle orientuje się w rozwoju dyscyplin pokrewnych. Jest merytorycznie przygotowany do napisania rozprawy doktorskiej. Ma wiedzę na temat historii rozwoju nauki. Jest merytorycznie przygotowany do udziału w konferencjach naukowych i programach naukowo-badawczych (np.) grantach). Umiejętności Doktorant potrafi profesjonalnie posługiwać się gatunkami wypowiedzi naukowej Ma umiejętność prowadzenia indywidualnej pracy naukowej w celu poszerzania wiedzy w badaniach nad rozległym materiałem. Potrafi pracować w zespole badawczym. Kompetencje społeczne Uczestniczy w życiu środowiska naukowego w kraju i za granicą Upowszechnia zdobycze nauki w świadomości społecznej Rozumie problematykę etyczną związaną z odpowiedzialnością za rzetelne i uczciwe zdobywanie wiedzy i kieruje się nią w rozwoju własnej kariery naukowej
Metody i kryteria oceniania:	- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność) - 25% (udział o ocenie końcowej) -kontrola obecności - 25% (udział o ocenie końcowej) - ocena przygotowania kolejnych fragmentów rozprawy doktorskiej - 50% (udział o ocenie końcowej)

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.