| Literatura: |
1. Błeszyński J., 2011, Autyzm a niepełnosprawność intelektualna i opóźnienie w rozwoju. Skala Oceny Zachowań Autystycznych, Gdańsk.
2. Bobkiewicz – Lewartowska, L.,2005, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków.
3. Cieszyńska, Jagoda, 2011, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Kraków.
4. Komender J., Jagielska G., Bryńska A., Autyzm i Zespół Aspergera, Warszawa 2009.
5. Lipski, W., 2015, Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu, [w:] Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki, Lublin.
6. Pisula, E., 2000, Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa.
7. Pisula, E., 2012, Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk.
8. Pisula, E. 2010, Małe dziecko z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
9. Pisula, E. 2012, Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
10. Pietras T., Witusik A., Gałecki P., 2010, Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław.
11. Piszczek, M., 2013, Autyści. Jak odbierają i rozumieją świat. Kilka uwag o wychowaniu i terapii, Kompendium, Warszawa.
12. Markiewicz, K., 2004, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych, Lublin.
13. Sadowska E., 2011, Zaburzenia komunikacji w autyzmie – podstawowe trudności diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Poradnik Językowy, 9(688).
14. Sadowska E., 2020, Zachowania komunikacyjne dzieci z autyzmem. Wpływ deficytów kompetencji komunikacyjnej na sposób porozumiewania się dzieci z autyzmem, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
15. Suchowierska, M., Ostaszewski P., Bąbel, P., 2012, Terapia behawioralna dzieci z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
16. Winczura, B., 2008, Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Kraków.
Literatura uzupełniająca:
Wskazana przez prowadzącego na zajęciach.
|
| Efekty uczenia się: |
WIEDZA
Student:
- rozpoznaje, definiuje i opisuje normy i standardy językowo-komunikacyjne, a także kulturowe, etyczne i pragmatyczne aspekty komunikacji interpersonalnej
- identyfikuje i opisuje objawy językowe i pozajęzykowe charakterystyczne dla zaburzonego rozwoju mowy i nabytych zaburzeń mowy
- znajduje dla opisu i analizy wybranego zagadnienia badawczego odpowiednią teorię i metodologię badań
- charakteryzuje strukturę i funkcjonowanie placówek sprawujących opiekę logopedyczną – oświatowych i służby zdrowia
- posiada metodyczne, pedagogiczne i logopedyczne przygotowanie do samodzielnego prowadzenia terapii logopedycznej
UMIEJĘTNOŚCI
Student:
- samodzielnie planuje i przeprowadza diagnozę pacjenta z zaburzeniami mowy – rozwojowymi i nabytymi
- opracowuje i realizuje działania usprawniające, uwzględniające możliwości i potrzeby pacjenta; umie ocenia skuteczność stosowanych metod i weryfikować je w zależności od efektów
- prezentuje stan wiedzy na podstawie literatury przedmiotu, opisuje badania własne, formułuje wnioski z badań; zestawia literaturę przedmiotu oraz opracowuje spis treści, odsyłacze, przypisy, aneksy
- przeprowadza wywiad logopedyczny; prowadzi obserwację logopedyczną pacjenta, ocenia stan pacjenta; prowadzi notatki z obserwacji pacjenta
- w sposób zgodny z przyjętymi standardami komunikacyjnymi stosowanymi w opiece logopedycznej i medycznej przekazuje pacjentowi i/lub jego opiekunom informacje o stanie jego mowy, określa zasady i warunki współpracy, przedstawia program postępowania logopedycznego
- potrafi odpowiednio planować i dokumentować zajęcia logopedyczne (umie przygotować konspekty zajęć, ćwiczenia i inne materiały wykorzystane w praktyce logopedycznej)
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student:
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, uzupełnia ją i doskonali, a dążąc do tego, dokonuje samooceny własnych umiejętności i kompetencji
- wykorzystuje różne rozwiązania technologiczne zarówno w postępowaniu badawczym, jak i w opiece logopedycznej i medycznej nad osobami z dysfunkcjami mowy
- nawiązuje empatyczny kontakt z pacjentem, przejawia pozytywną postawę w stosunku do osób przewlekle chorych; dostrzega, poprawnie analizuje i pomaga w skutecznym rozwiązywaniu trudności emocjonalno-społecznych pacjentów z zaburzonym rozwojem mowy lub z nabytymi zaburzeniami mowy; ma umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta i jego rodziny
- ma świadomość odpowiedzialności za podejmowane działania diagnostyczno-terapeutyczne i rozpoznaje zależności między skutecznością działania a wyborem właściwej metody terapii
- rozumie konieczność pogłębiania własnej wiedzy w dziedzinach medycznych i społecznych, potrafi także współpracować ze specjalistami z tych dziedzin
- ma świadomość złożoności problemów wynikających z różnorodności zaburzeń mowy, rozumie konieczność stałego poszerzania wiedzy w tym zakresie oraz stara się praktycznie wykorzystywać zdobytą wiedzę
- umie samodzielnie rozpoznawać, jakiego rodzaju wiedza i umiejętności są niezbędne do jego dalszego rozwoju, akceptuje różnorodność postaw i opinii w kontaktach interpersonalnych
|
