Paleozoologia bezkręgowców, część II 1300-WPZBW2-OG
Wykład (WYK) Semestr zimowy 2020/21

Lehmann, U. & Hillmer, G. 1991. Bezkręgowce kopalne. Wydawnictwa Geologiczne. Warszawa.

Radwańska, U. 2007. Podstawy paleontologii. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa.

Moraczewski, J., Riedel, W., Sołtyńska, M. & Umiński, T. 1974. Ćwiczenia z zoologii bezkręgowców. PWN. Warszawa.

Jura, Cz. 1983. Bezkręgowce. PWN. Warszawa.

Po ukończeniu przedmiotu student rozpoznaje najważniejsze grupy kopalnych bezkręgowców. Orientuje się w ich położeniu w systematyce oraz zna szczegóły budowy anatomicznej. Zna także zasięgi stratygraficzne (do szczebla rzędu) i przydatność poszczególnych grup dla celów biostratygrafii oraz rekonstrukcji paleośrodowisk.

Zaliczenie na podstawie pracy zaliczeniowej.

Gąbki, archeocjaty, jamochłony, pierścienice, ramienionogi, mszywioły, stawonogi (trylobitokształtne, skorupiakokształtne, szczękoczułkowce, tchawkodyszne), mięczaki (ślimaki, chitony, łódkonogi, małże, głowonogi: amonitowate, łodzikowate, baktryty, pochewkowce), szkarłupnie (blastoidy, cystoidy, liliowce, rozgwiazdy, wężowidła, jeżowce), graptolity. Wszystkie grupy systematyczne omawiane są według jednego wzoru: budowa ogólna (budowa ciała i szkieletu), sposób rozmnażania, mineralogia szkieletu, systematyka, ekologia, znaczenie stratygrafiaczne i skałotwórcze.

Wykład w sali wykładowej z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej.