Laboratorium. Kultura ludowa w mieście

monograficzne

W ramach laboratorium „Kultura ludowa w mieście” zajmiemy się właśnie tym miejscem styku, przenikania się tego, co miejskie i tego, co wiejskie. Część naszych badań przeprowadzimy w Warszawie, angażując się czynnie w różnego rodzaju inicjatywy promujące muzykę „in crudo”: a zatem będziemy uczestniczyć w potańcówkach, lekcjach tańców ludowych, będziemy obserwować działania takich organizacji jak Ambasada Muzyki Tradycyjnej, czy Domy Tańca. Nawiążemy również współpracę z Radiowym Centrum Kultury Ludowej, które jest dziś ważną przestrzenią dla promowania muzyki wiejskiej. Będziemy brać udział w organizowanych przez radio koncertach i festiwalach, ale też w innych tego typu wydarzeniach (w Warszawie i okolicy). Ponadto w wakacje po II roku udamy się wspólnie na letni „tabor”, a więc będziemy uczestniczyć w letniej szkole muzyki tradycyjnej.

Wielu badaczy nauk społecznych, etnografów i muzykologów przekonuje, że „kultura ludowa” umarła już dawno, że zniknęła wraz z swoimi nosicielami – z ludem. Nie ma nawet zgody wśród współczesnych naukowców, czy lud ten rzeczywiście istniał kiedykolwiek, czy był jedynie życzeniową projekcją XIX wiecznej i międzywojennej inteligencji. Niewątpliwie jednak począwszy od XIX wieku ludoznawcy, folkloryści, etnografowie i etnomuzykolodzy przemierzali polskie wsie w poszukiwaniu tego, co chcieli nazwać kulturą ludową. Opisywali zwyczaje, obrzędy, gwarę, ale też muzykę, tańce, instrumenty, tworząc obraz polskiej wsi, który na długo zadomowił się w potocznej świadomości, podtrzymywany później przez PRL-owskie zespoły pieśni i tańca. Tak pojętej ludowości na wsi dziś trudno szukać, chyba, że na scenach domów kultury i gminnych świetlic, choć folkloryści ten rodzaj prezentacji tradycji nazywają folkloryzmem, nie mającym wiele wspólnego z „prawdziwą tradycją”.

Tymczasem w miastach – tych wielkich (jak Warszawa, Poznań czy Kraków), ale też mniejszych (Lublin, Olsztyn, Suwałki) obserwujemy współcześnie coraz większe zainteresowanie muzyczną i artystyczną spuścizną wiejską, próbami rekonstruowania nie scenicznego lecz autentycznego folkloru. Ten nurt poszukiwawczy nazywany bywa w literaturze przedmiotu „in crudo”. Co ciekawe, owych prób odtwarzania muzycznego i tanecznego folkloru podejmują się nie bezpośredni spadkobiercy owej ludowej tradycji, lecz ludzie urodzeni i wychowani w miastach. Uczą się grać, tańczyć i śpiewać najpierw od najstarszych wiejskich muzykantów, później sami kształcą swoich liderów, którzy przekazują umiejętności dalej. Urządzają własne potańcówki, festiwale, koncerty, ale też chcą nieść wiejski kaganek oświaty na wsie, wtórnie zaszczepiając wartości tradycyjne wśród lokalnej młodzieży. Choć członkowie owych grup rekonstrukcyjnych kładą nacisk na przekaz bezpośredni, osobiste zaangażowanie, która mają być gwarantem tradycyjnej transmisji określonych treści, korzystają też z nowoczesnych środków przekazu – publikują instruktarze taneczne w internecie, tworzą własne portale, filmy, jednym słowem dbają o to, by ich przekaz dotarł to jak największej grupy odbiorców.

A drugiej zaś strony muzyka wiejska wciąż stanowi ważną inspirację dla twórczości profesjonalnej, przede wszystkim tej związanej ze sceną folkową, która w ostatnich latach bujnie się rozwija. Angażują się w nią z jednej strony wykształceni muzycy z miast, tworząc formacje w różny sposób i w różnym stopniu korzystające z wiejskich tradycji. Z drugiej zaś strony wiejscy muzykanci coraz częściej są zapraszani do współtworzenia projektów łączących różne języki muzyczne, zaczynają funkcjonować w miejskim środowisku muzycznym, stają się ekspertami zapraszanymi na największe festiwale, wykłady, i konferencje dotyczące muzyki „tradycyjnej”.

W ramach laboratorium „Kultura ludowa w mieście” zajmiemy się właśnie tym miejscem styku, przenikania się tego, co miejskie i tego, co wiejskie. Część naszych badań przeprowadzimy w Warszawie, angażując się czynnie w różnego rodzaju inicjatywy promujące muzykę „in crudo”: a zatem będziemy uczestniczyć w potańcówkach, lekcjach tańców ludowych, będziemy obserwować działania takich organizacji jak Ambasada Muzyki Tradycyjnej, czy Domy Tańca. Nawiążemy również współpracę z Radiowym Centrum Kultury Ludowej, które jest dziś ważną przestrzenią dla promowania muzyki wiejskiej. Będziemy brać udział w organizowanych przez radio koncertach i festiwalach, ale też w innych tego typu wydarzeniach (w Warszawie i okolicy). Ponadto w wakacje po II roku udamy się wspólnie na letni „tabor”, a więc będziemy uczestniczyć w letniej szkole muzyki tradycyjnej.

UWAGA: badania terenowe rozpoczniemy już wiosną i latem 2018 r.

Osoby uczestniczące w dwuletnim cyklu badań etnograficznych:

- poznają literaturę związaną z badaną tematyką, z terenem badań; z etnograficznymi metodami badania; stosowanymi pojęciami i założeniami teoretycznymi;

- zdobywają umiejętności akademickie: umieją uporządkować materiały terenowe i je interpretować z użyciem pojęć analitycznych;

- umieją skonstruować pracę w konwencji akademickiej tj: zrelacjonować literaturę przedmiotu oraz założenia i kategorie badawcze,

sformułować pytania badawcze i hipotezy, przedstawić wyniki badań w formie argumentacji na rzecz określonej tezy, podsumować je wnioskami komentującymi wyniki badań z perspektywy wcześniej przyjętych założeń i konfrontacji z literaturą przedmiotu;

- potrafią skutecznie namówić ludzi do rozmowy; przeprowadzić ją w taki sposób, by dotyczyła tematu badań, w czasie rozmowy potrafią akceptować odmienny punkt widzenia i wykazywać zrozumienie dla odmienności światopoglądowej, językowej i obyczajowej;

- potrafią pracować w grupie;

UWAGA: badania terenowe rozpoczniemy już wiosną i latem 2018 r.