Historia sztuki współczesnej polskiej

obowiązkowe

Wykład przedstawia w ujęciu problemowo-

historycznym wybrane zagadnienia sztuki polskiej po

1945 roku.

Wykład przedstawia w ujęciu problemowo-

historycznym wybrane zagadnienia sztuki polskiej po

1945 roku. Koncentruje się na najważniejszych

tendencjach, środowiskach artystycznych oraz twórcach,

z uwzględnieniem kontekstu historycznego, społecznego

i politycznego. Uwaga zwrócona zostanie również na

relacje pomiędzy sztuką światową i polską. Analizie

podlegają także ważne stanowiska badawcze,

pozwalające zrozumieć zmieniające się modele

interpretacji zjawisk artystycznych.

Przewidywane tematy i problemy, m.in.: sztuka polska

wobec doświadczeń wojny i Zagłady; I Wystawa Sztuki

Nowoczesnej; grupy artystyczne okresu „odwilży”; wokół

wystawy w Arsenale; galerie i sympozja lat 60. i 70.;

„nowa figuracja”; fotomedializm; „nowa ekspresja”;

sztuka kobiet; sztuka krytyczna.

Metody prowadzenia zajęć:

wykład z prezentacją multimedialną

I Wystawa Sztuki Nowoczesnej. Pięćdziesiąt lat

później, red. Józef Chrobak, Marek Świca,

Starmach Gallery, Kraków 1998.

• Bogucki Janusz, Sztuka Polski Ludowej,

Warszawa 1983.

• Czerni Krystyna, Nie tylko o sztuce. Rozmowy z

profesorem Mieczysławem Porębskim, Wrocław

1992.

• Taż, Rezerwat sztuki. Tropami artystów polskich

XX wieku, Kraków 2000.

• Dziamski Grzegorz, Awangarda po awangardzie,

Poznań 1995.

• Jakubowska Agata, Na marginesach lustra. Ciało

kobiece w pracach polskich artystek, Kraków

2005.

• Taż, Portret wielokrotny dzieła Aliny

Szapocznikow, Poznań 2008.

• Taż, Sztuka i emancypacja kobiet w

socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-

Bereś, Warszawa 2022.

• Juszkiewicz Piotr, Od rozkoszy historiozofii do

„gry w nic”. Polska krytyka artystyczna czasu

odwilży, Poznań 2005.

• Kowalczyk Izabela, Ciało i władza. Polska sztuka

krytyczna lat 90., Warszawa 2002.

• Taż, Podróż do przeszłości: interpretacje

najnowszej historii w polskiej sztuce krytycznej,

Warszawa 2010.

• Krąg „Arsenału 1955”. Malarstwo, grafika,

rysunek z Muzeum Okręgowego w Gorzowie

Wlkp. [kat. wystawy], Galeria Zachęta,

Warszawa, luty 1992.

• Kowalska Bożena, Polska awangarda malarska

1945-1980, Warszawa 1988 (wyd. 2).

• Lachowski Marcin, Awangarda wobec instytucji.

O sposobach prezentacji sztuki w PRL-u, Lublin

2006.

• Tenże, Nowocześni po katastrofie. Sztuka w

Polsce 1945-1960, Lublin 2013.

• Markowska Anna, Sztuka w Krzysztoforach.

Między stylem a doświadczeniem, Kraków-

Cieszyn 2000.

• Taż, Definiowanie sztuki – objaśnianie świata. O

pojmowaniu sztuki w PRL-u, Katowice 2003.

• Taż, Dwa przełomy. Sztuka polska po 1956 i

1989 roku, Toruń 2012.

• Taż, Sztuka i rewolucja. Wieloperspektywiczne

ujęcie sztuki polskiej zaraz po wojnie, Kraków

2023.

• Majewski Piotr, Malarstwo materii w Polsce jako

formuła „nowoczesności”, Lublin 2006.

• Mazur Adam, Historie fotografii w Polsce 1839-

2009, Kraków 2009.

• Nader Luiza, Konceptualizm w PRL, Warszawa

2009.

• Nowocześni a socrealizm, pod. red. Marka Świcy i

Józefa Chrobaka [kat. wystawy], Fundacja

Nowosielskich, Starmach Gallery, Kraków 2000.

• Odwilż. Sztuka około 1956, pod red. Piotra

Piotrowskiego, Poznań 1996.

• Piotrowski Piotr, Dekada. O syndromie lat

siedemdziesiątych, kulturze artystycznej, krytyce,

sztuce – wybiórczo i subiektywnie, Poznań 1991.

• Tenże, Awangarda w cieniu Jałty. Sztuka Europy

Środkowo-Wschodniej w latach 1945-1989,

Poznań 2005.

• Tenże, Znaczenia modernizmu. W stronę historii

sztuki polskiej po 1945 roku, Poznań 2011 (wyd.

2).

• Tenże, Agorafilia. Sztuka i demokracja w

postkomunistycznej Europie, Poznań 2010.

• Ronduda Łukasz, Sztuka polska lat 70.

Awangarda, Warszawa 2009.

• Rottenberg Anda, Przeciąg. Teksty o sztuce

polskiej lat 80., Warszawa 2009.

• Sztuka polska po 1945 roku. Materiały Sesji

Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa,

listopad 1984, praca zbiorowa, Warszawa 1987.

• Sztuka kobiet, pod red. Jolanty Ciesielskiej i

Agaty Smalcerz, Bielsko Biała 2000.

• Włodarczyk Wojciech, Socrealizm. Sztuka polska

w latach 1950-1954, Kraków 1991.

• Wojciechowski Aleksander, Czas smutku, czas

nadziei. Sztuka niezależna lat 80., Warszawa

1992.

• Współczesność – historia nieznana. Studia z

historii sztuki, red. Wojciech Włodarczyk,

Stowarzyszenie Historyków Sztuki, Warszawa

2013.

Studenci nabędą wiedzę dotyczącą sztuki polskiej po

1945 roku, zarówno w zakresie kierunków i tendencji

artystycznych, jak i niezbędnej terminologii. Zajęcia

powinny także umożliwić słuchaczom samodzielną

interpretację dzieł sztuki współczesnej, uwzględniającą

poznany kontekst kulturowy i filozoficzny analizowanych

zjawisk.

Po ukończeniu kursu student:

K_W02 – zna podstawową terminologię historyczno-

artystyczną dotyczącą dzieł sztuki współczesnej, w

szczególności w zakresie technik, materiałów, funkcji,

datowania

K_W03 – ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu

historii sztuki, obejmującą dzieje, teorię i metodologię

dyscypliny

K_W04 – ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z

zakresu historii sztuki współczesnej polskiej w ujęciu

chronologicznym, tematycznym i problemowym, w

zakresie najważniejszych artystycznych kierunków,

ruchów, tendencji, środowisk

K_W16 – ma podstawową wiedzę o powiązaniach

historii sztuki z innymi dziedzinami nauki, jak historia,

filozofia, antropologia, wiedza o kulturze, religii i

literaturze

Forma zaliczenia:

Egzamin pisemny: pytania testowe oraz otwarte

Kryteria oceniania:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie 60% punktów.