Polsko-białoruska gramatyka konfrontatywna

ogólnouniwersyteckie

Podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu gramatyki opisowej języka białoruskiego i polskiego oraz praktyczna znajomość języków białoruskiego i polskiego na poziomie średniozaawansowanym.

Przedmiot zakłada przedstawienie typologii lingwistycznej języków wschodniosłowiańskich ze szczególnym uwzględnieniem podobieństw i różnic w budowie gramatycznej języków białoruskiego i rosyjskiego. W trakcie realizacji kursu zostaną omówione wszystkie poziomy obu porównywanych języków w aspekcie synchronicznym, z elementami aspektu diachronicznego.

W trakcie zajęć zostają poddane analizie konfrontatywnej następujące zagadnienia:

1. Typologia lingwistyczna a analiza kontrastywna języków.

2. Tertium comparationis w badaniach konfrontatywnych i kontrastywnych języków pokrewnych.

3. Język białoruski i rosyjski w rodzinie języków słowiańskich.

4. Porównanie alfabetów języków wschodnio i zachodniosłowiańskich.

5. Fonetyka i fonologia systemu wokalicznego i konsonantycznego języków białoruskiego i rosyjskiego w aspekcie synchronicznym.

6. Kategoria rodzaju i liczby rzeczownika w języku białoruskim i rosyjskim.

7. Porównanie rzeczowników dwurodzajowych i nieodmiennych w językach białoruskim i rosyjskim.

8. Wybrane zagadnienia analizy konfrontatywnej liczebników w językach białoruskim i rosyjskim.

9. Podstawy analizy konfrontatywnej fleksji rzeczownika w językach białoruskim i rosyjskim.

10. Analiza konfrontatywna wybranych zaimków w językach białoruskim i rosyjskim.

11. Podstawy analizy konfrontatywnej fleksji przymiotnika w językach białoruskim i rosyjskim.

12. Wybrane zagadnienia analizy konfrontatywnej fleksji czasownika w językach białoruskim i rosyjskim.

13. Wybrane kategorie słowotwórcze poszczególnych części mowy w języku białoruskim i rosyjskim.

14. Podstawy opisu kontrastywnego systemów leksykalnych języka białoruskiego i rosyjskiego.

15. Wybrane zagadnienia białoruskiej i rosyjskiej składni w opisie kontrastywnym.

Nakład pracy studenta:

30 godzin w sali – 1 ECTS

60 godzin przygotowanie do zajęć i przygotowanie do zaliczenia– 2 ECTS

1 Mečkovskaja N.B., Obščeje jazykoznanije. Strukturnaja i social’naja tipologija jazykov, Moskva, 2009.

2. Zmarzer W., Podstawy analizy konfrontatywnej języków pokrewnych, Warszawa 1992.

3. Hryhor’jeva L.M. [red.], Suczasnaja belaruskaja mova, Minsk 2007.

4. Pianka, W., Gramatyka konfrontatywna języków słowiańskich, tom 1, Katowice, 2000.

5. Dalewska-Greń H., Języki słowiańskie, Warszawa, 2002.

6. Stieber Z., Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich, Warszawa 1976

Student zna i rozumie:

w pogłębionym stopniu specyfikę przedmiotową i metodologiczną badań

językoznawczych;

w pogłębionym stopniu terminologię językoznawczą, także z zakresu zaawansowanej wiedzy szczegółowej;

w pogłębionym stopniu funkcjonowanie języka w różnych kontekstach, m.in. literatury, kultury, religii, historii, sztuki, polityki, gospodarki oraz mediów;

w pogłębionym stopniu istotę komunikacji specjalistycznej, jej ograniczenia

oraz wyzwania;

pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności intelektualnej, w tym w szczególności prawa autorskiego.

Student potrafi:

formułować i analizować problemy badawcze z zakresu językoznawstwa, dobierać innowacyjne metody i narzędzia badawcze, w tym zaawansowane techniki informacyjno-komunikacyjne, oraz opracowywać i prezentować wyniki, także w nieprzewidywalnych warunkach;

formułować i testować hipotezy związane z prostymi problemami badawczymi

z zakresu językoznawstwa;

posługiwać się ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami

właściwymi dla językoznawstwa w czasie prowadzonych debat i dyskusji

ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców;

rozpoznać rodzaje tekstów specjalistycznych oraz przeprowadzić ich analizę językową;

rozpoznać związki językoznawstwa z innymi dyscyplinami oraz wskazać implikacje praktyczne;

posługiwać się językiem obcym na poziomie wskazanym w opisie przedmiotu, także w ramach komunikacji specjalistycznej;

kierować pracą w zespole oraz współdziałać w ramach prac zespołowych.

Student jest gotów do:

uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych

i praktycznych oraz sięgania po opinie ekspertów;

prawidłowej identyfikacji i rozstrzygania dylematów zawodowych z zachowaniem

tradycji i zasad etyki zawodowej oraz rozwijania własnych kompetencji zawodowych.

Warunki zaliczenia przedmiotu i dopuszczenia do końcowego zaliczenia:

- obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach;

- systematyczne przygotowanie na zajęcia zadanego materiału;

- terminowe wykonywanie prac domowych i testów kontrolnych.

Składniki oceny:

- ocena ciągła, kształtująca (bieżące przygotowanie do zajęć, aktywność, prace domowe) – 70%

- praca kontrolna – 30%

Kryteria oceny pracy kontrolnej przedstawione są w formie progów procentowych

(punkty uzyskane z pracy)

50% – 58% - 3 (ocena dostateczna)

59% - 67% - 3+ (ocena dostateczna plus)

68% - 76% - 4 (ocena dobra)

77% - 85% - 4+ (ocena dobra plus)

86% - 95 % - 5 (ocena bardzo dobra)

96% -100% - 5 !(ocena bardzo dobra z wykrzyknikiem)

Student ma prawo do 2 nieusprawiedliwionych nieobecności, każda następna wymaga złożenia usprawiedliwienia. O uznaniu nieobecności decyduje wykładowca.

Forma zaliczenia zajęć, na których student był nieobecny jest wyznaczana przez wykładowcę.

Przekroczenie nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych na 50% zajęć może być podstawą do niezaliczenia przedmiotu.