Wstęp do przekładoznawstwa
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3221-S1-FBA-WP22-OG |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Wstęp do przekładoznawstwa |
Jednostka: | Katedra Białorutenistyki |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie Katedry Białorutenistyki Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest wprowadzenie studentów w tematykę translatoryczną, zapoznanie ich z głównymi teoriami przekładu. |
Pełny opis: |
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z głównymi kierunkami rozwoju teorii przekładu: od teorii okresu przednaukowego, poprzez teorie lingwistyczne i funkcjonalne, po teorie współczesne, które charakteryzuje podejście interdyscyplinarne i wykraczanie poza dotychczasowe granice translatoryki. W czasie zajęć omawiane są także kwestie praktyczne, m.in. kompetencja translatoryczne, problem błędów tłumaczeniu czy wybór odpowiednich technik tłumaczeniowych. NAKŁAD PRACY STUDENTA – BILANS PUNKTÓW ECTS Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich: 30 godz. ECTS: 3, w tym: Udział w zajęciach 30 godz. - 1 ECTS Obciążenie studenta związane z nauką samodzielną (w tym przygotowanie do zajęć) : 30 godz. i przygotowanie do zaliczenia 30 godz. - 2 ECTS RAZEM obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich oraz związane z nauką samodzielną: 90 godz. ECTS: 3 W przypadku braku możliwości prowadzenia zajęć w formie stacjonarnej zajęcia będą odbywać się przy użyciu narzędzi komunikacji na odległość, najprawdopodobniej Zoom oraz in.zalecanych przez UW. |
Literatura: |
Bukowski P., Magda Heyde, Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków 2009. Barańczak S., „Ocalone w tłumaczeniu”, Warszawa 1992. Hejwowski K., Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa 2004. Pieńkoś Jerzy, „Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki”, Kraków 2003. Zalewska Z., Przejęzyczenie. Rozmowy o przekładzie, Wołowiec 2016. Własne materiały wykładowcy. |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA: Student zna i rozumie w zaawansowanym stopniu - specyfikę przedmiotową i metodologiczną badań językoznawczych; - funkcjonowanie języka w różnych kontekstach, m.in. literatury, kultury, religii, sztuki, polityki, gospodarki oraz mediów UMIEJĘTNOŚCI Student potrafi - wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem źródeł różnojęzycznych, w tym źródeł internetowych; - posługiwać się ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa w czasie komunikowania się z otoczeniem oraz w czasie debat i dyskusji. KOMPETENCJE SPOŁECZNE Student jest gotów do - krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści; - prawidłowej identyfikacji i rozstrzygania dylematów zawodowych zgodnie z tradycjami i zasadami etyki zawodowej |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunki dopuszczenia do zaliczenia końcowego: - systematyczne przygotowanie na zajęcia zadanego materiału - terminowe wykonywanie prac domowych - aktywny udział w pracach nad prezentacjami, wystąpieniami indywidualnymi i grupowymi Zaliczenie - test pisemny. Test - skala ocen: 99 – 100% - 5! (celujący) 93 - 98% - 5 (bardzo dobry) 87 - 92% - 4,5 (dobry plus) 77 - 86% - 4 (dobry) 71 - 76% - 3,5 (dostateczny plus) 60 - 70% - 3 (dostateczny) Poniżej 60% – 2,0 (ocena niedostateczna) Student ma prawo do 2 nieusprawiedliwionych nieobecności, każda następna wymaga złożenia usprawiedliwienia. O uznaniu nieobecności decyduje wykładowca. Przekroczenie nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych na 50% zajęć może być podstawą do niezaliczenia przedmiotu. Warunki zaliczenia przedmiotu w terminie poprawkowym są takie same jak w terminie I. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.