Pedagogika dla Romanistyki - cz. 2

uprawnienia pedagogiczne

Celem pedagogiki dla specjalizacji nauczycielskiej jest wprowadzenie studenta w podstawowe zagadnienia teorii edukacji; zapewnienie możliwości aktywnego poznawania praktyki wykorzystując metody pośrednie (np. symulacje, modelowe opisy zdarzeń); kształtowanie umiejętności refleksji i badania własnej praktyki edukacyjnej; kształtowanie praktycznych umiejętności w obszarze klasy szkolnej i szerszym środowiskiem szkolnym. Studenci podczas wykładów zostaną zapoznani z głównymi dyscyplinami pedagogicznymi z wykorzystaniem następujących treści kształcenia: teleologiczne i aksjologiczne podstawy współczesnego wychowania; prawidłowości procesu wychowania i nauczania i ich uwarunkowania; metody i formy, rezultaty pracy pedagogicznej; program i treści kształcenia, planowanie pracy, kontrola i ocena rezultatów; procesy integracyjne w obrębie grupy klasowej; metody profilaktyki, diagnostyki i terapii.

Cały kurs składa się z dwóch bloków: wykład (30 godz.) i konwersatorium (45 godz.).

Podczas wykładów omówione zostaną następujące zagadnienia:

1. Przemiany w oświacie na przestrzeni wieków aż do współczesności.

2. Teorie wychowawcze.

3. Metody wychowawcze.

4. Proces poznawania uczniów.

5. Uczeń w procesie wychowania i kształcenia.

6. Niepowodzenia szkolne –diagnoza i przeciwdziałanie.

7. Nauczyciel w procesie wychowania i kształcenia.

8. Szkoła jako instytucja w procesie wychowania i kształcenia.

1.Debesse M., Mialaret G. (red.) Rozprawy o wychowaniu. PWN Warszawa 1998.

2.Dziewulak D.: Systemy szkolne Unii Europejskiej, Żak Warszawa 1997

3.Janowski A., Poznawanie uczniów. WSiP. Warszawa 1985 i nast.

4.Kazanowski Z., Osik-Chudowolska D. (red.) Integracja osób niepełnosprawnych w edukacji i interakcjach społecznych. Wyd. UMCS. Lublin 2003

5.Konarzewski K. (red.): Sztuka nauczania – szkoła, PWN Warszawa 2004

6.Kruszewski K. (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela t.1 PWN W-wa 1995.

7.Kupisiewicz Cz.: Dydaktyka ogólna, Graf-Punkt 2002

8.Kwiatkowska H., Nowa orientacja w kształceniu nauczycieli. Warszawa 1998.

9.Kwieciński Z., Śliwerski B.(red.), Pedagogika. T.1,2 PWN, Warszawa 2003

10.Leveque R. Best F. Filozofia edukacji.

11.Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie. Impuls. Kraków 2003 i nast.

12.Okoń W.: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Żak Warszawa 2003

13.Sośnicki K., Teoria środków wychowania . NK Warszawa 1973

14.Tripp D.: Zdarzenia krytyczne w nauczaniu. Kształtowanie profesjonalnego osądu. WSiP,Warszawa 1996.

15.Zaczyński W.: Praca badawcza nauczyciela. WSiP Warszawa 1997.

I. Efekty kształcenia

Rozumie istotę pedagogiki jako zespołu nauk o wychowaniu, nauczaniu, celach, treściach, metodach, środkach i formach organizacji procesów wychowawczo-dydaktycznych. Zna i rozumie cele i zadania pedagogiki.

II. Kompetencje dziedzinowe

Prawidłowo rozróżnia i identyfikuje główne dyscypliny pedagogiczne.

Zna główne kierunki przemian w oświacie na przestrzeni wieków.

Zna główne teorie wychowawcze.

Rozumie miejsce i rolę ucznia, nauczyciela i instytucji szkoły w procesie wychowania i kształcenia.

III. Kompetencje ogólne

Zna i rozumie rolę pedagogiki w złożonym systemie nauk społecznych.

1. Zaliczenie wykładu na podstawie obecności, ocena końcowa na podstawie wyników egzaminu pisemnego.

2. Do egzaminu wymagana jest:

- znajomość zagadnień prezentowanych na wykładzie (65% oceny końcowej);

- znajomość lektur obowiązkowych (35% oceny końcowej);

- zaliczenie na ocenę konwersatorium (45 godz.).

3. Kryteria oceny:

Prezentacja zdobytej wiedzy z wykładów, konwersatorium i przeczytanej literatury. Ocenie poddana jest umiejętność dokonania prawidłowej analizy i identyfikacji problemu pedagogicznego oraz znajomość pojęć i dziedzin pedagogicznych.

Egzamin pisemny na ocenę, wypowiedź pisemna na jeden z tematów do wyboru, czas trwania 60 min.