Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Krótki kurs o neuropsychologii starzenia

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2500-PL-PS-FO1-09
Kod Erasmus / ISCED: 14.4 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0313) Psychologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Krótki kurs o neuropsychologii starzenia
Jednostka: Wydział Psychologii
Grupy: Fakultety ogólnoakademickie
Psychologia Kliniczna
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

fakultatywne

Skrócony opis:

Celem zajęć jest przekazanie studentom informacji o najważniejszych zmianach psychologicznych, poznawczych oraz mózgowych związanych ze starzeniem. Studenci dowiedzą się m.in., które zdolności umysłowe słabną z wiekiem, jak seniorzy sobie radzą z tymi trudnościami, czym się charakteryzuje rozwój psychiczny w wieku podeszłym, oraz jakie są osiągnięcia psychologiczne tego okresu życia.

Pełny opis:

Pełny opis:

2. Główne problemy psychologii starzenia

Straś-Romanowska M (2011). Późna dorosłość. W: J Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka (s. 326-350). Warszawa: PWN.

Kutyła M (2012). Miejsce osób starszych w społeczeństwie i rodzinie. W: A Zych (red.) Poznać, zrozumieć i zaakceptować starość (s. 359-368). Łask: Over- Group.

3. Starzenie się mózgu i umysłu

Hedden T, Gabrieli J (2004). Insights into the ageing mind: a view from cognitive neuroscience. Nature Reviews. Neuroscience, 5(2), 87-97.

Barulli D, Stern Y (2013). Efficiency, capacity, compensation, maintenance, plasticity: emerging concepts in cognitive reserve. TRENDS in Cognitive Sciences, 17, 502-509.

4. Pamięć autobiograficzna

Maruszewski T (2005). Pamięć autobiograficzna w wieku podeszłym. Pamięć autobiograficzna (s.148-170). Gdańsk: GWP.

Ćwiczenie: Wywiad z seniorem – moje tematy albo propozycje studentów

5. Poznanie społeczne

Cavannaugh J C, Blanchard-Fields F (2006). Chapter 8 Social cognition. Adult development and aging (280-311). Belmont, CA : Wadsworth/Cengage Learning,

6. Wspomaganie funkcjonowania ludzi starzejących się

Zając-Lamparska L (2011). Wspomaganie funkcjonowania ludzi starzejących się. W: J Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka (s. 419-431). Warszawa: PWN.

Łojek E, Stańczak J (2010). Kalifornijski Test Uczenia się Językowego (CVLT). Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP

7. Badanie neuropsychologiczne dla seniora.

Jodzio K (2011). Diagnoza neuropsychologiczna objawów normalnego starzenia się człowieka. Diagnostyka neuropsychologiczna w praktyce klinicznej (s. 226-236). Warszawa: Difin.

Kotapka-Minc, S (2007). Znaczenie badania neuropsychologicznego w diagnostyce otępienia. Pol. Przegl. Neurol 2007;3(2):61-68.

8. Choroby otępienne: choroba Alzheimera, podkorowe otępienie naczyniopochodne

Kotapka-Minc S (2003). Problemy diagnostyczne w zespołach otępiennych – perspektywa neuropsychologiczna. W: J Leszek (red.) Choroby otępienne. Teoria i praktyka (375-388). Wrocław: Continuo

Kłoszewska I (2003). Choroba Alzheimera i otępienie naczyniopochodne – jak rozległe jest pogranicze. W: J Leszek (red.) Choroby otępienne. Teoria i praktyka (357-364). Wrocław: Continuo

Stańczak J (2010). Krótka Skala Oceny Stanu Umysłowego (MMSE). Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP

9. Osobowość

Cavannaugh J C, Blanchard-Fields F (2011). Chapter 9 Personality. Adult aging and development (315-356). Belmont, CA : Wadsworth/Cengage Learning,

Mather M (2012). The emotion paradox in the aging brain. Annals of the New York Academy of Sciences, 1251(1): 33–49.

10. Osoby długowieczne

Łuczywek E, Kądzielawa D (2005). Funkcjonowanie poznawcze polskich stulatków z perspektywy neuropsychologii klinicznej. W: K Jodzio. (red.), Neuronalny świat umysłu (145-166). Kraków: Impuls.

Poon L W et al. (2010). Understanding centenarians' psychosocial dynamics and their contributions to health and quality of life. Current Gerontology and Geriatrics Research, Volume 2010, Article ID 680657

11. Osoby 50+ na rynku pracy

Schimanek T, Kotzian J, Arczewska M (2015). Zarządzanie wiekiem skierowane na osoby 50+ Poradnik dla małych i średnich przedsiębiorców i nie tylko. Poradnik przygotowany przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce w ramach projektu innowacyjnego „ACTIV 50+ – instrumenty wspierające aktywność zawodową pracowników”.

12. Inne rodzaje aktywności, czyli co można robić na emeryturze?

Założenia Długofalowej Polityki Senioralnej w Polsce na lata 2014–2020. UCHWAŁA Nr 238 RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 2013 r.

Agora SA (2015). Ponad 100 sposobów na pamięć. Warszawa: Agora SA

13.Opieka nad seniorem, rola psychologa i neuropsychologa

Materiały na dysku

14.Umieranie, żałoba

Kübler-Ross, E. (2008). Śmierć przez cudze okna (62-69) i Umieranie wśród Alaskich Indian. Znaczenie wyboru (70-78). Śmierć. Ostatni etap rozwoju. Warszawa: MT Biznes.

Rogiewicz M., Buczkowski, K. (2006). Dorosły pacjent w żałobie po śmierci bliskiej osoby — rola lekarza rodzinnego. Polska Medycyna Paliatywna 2006, tom 5, nr 1

Turner J S, Helms, D B (1999). Śmierć i żałoba. Rozwój człowieka (s.591-624). Warszawa: WSiP

Efekty uczenia się:

Wiedza. Student

- ma wiedzę z zakresu psychologicznych, poznawczych oraz mózgowych zmian towarzyszących procesowi starzenia się człowieka

- potrafi zidentyfikować objawy zaburzeń otępiennych, zna ich uwarunkowania oraz przesiewowe metody diagnostyczne

- ma wiedzę z zakresu polityki społecznej i zatrudnienia wobec osób starszych

Umiejętności. Student:

- potrafi znaleźć ofertę usług aktywizujących, kulturalnych, sportowych, opiekuńczych adresowanych do seniorów

- potrafi przeprowadzić Krótką Skalę Oceny Stanu Umysłowego MMSE i ocenić wyniki

Kompetencje. Student

- rozumie konieczność ciągłego uczenia się i

uaktualniania posiadanej wiedzy

Metody i kryteria oceniania:

Obecność (trzeba być na 13 zajęciach), zaliczenie testu końcowego, wykonanie 1 prezentacji na zajęciach, wykonanie ćwiczenia na zajęciach. Przeczytanie lektur jest obowiązkowe i będzie sprawdzane.

Kurs trwa 30 godzin

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)