Media Comparative Studies

Porównawcza analiza i interpretacja tekstów reprezentujących różne media: drukowane, ikoniczne, audialne, audiowizualne, digitalne.

Ćwiczenia poświęcone są porównywaniu struktury wybranych tekstów kultury jako przekazów modelowanych medialnie.

Komparatystyka mediów wskazuje na istnienie w przekazach różniących się medialnie, semiotycznie, analogicznych struktur tekstowych. Struktury te (np. narracja, powtórzenie, metafora) stanowią przestrzeń wspólną, przestrzeń międzyludzkiego porozumienia i współtworzenia świata tekstu.

Ćwiczenia dostarczają narzędzi opisu tekstu medialnego. Pokazują, w jaki sposób materia tekstu medialnego poddaje je modyfikacjom. Nie mniej istotne są różnomedialne realizacje powtarzających się motywów, tematów tekstowych. W trakcie ćwiczeń analizie i interpretacji porównawczej poddawane są sposoby realizacji tych samych tematów w różnych mediach, porównywane są zabiegi estetyzacji medialnej a także sposoby sterowania odbiorcą (zabiegi perswazyjne). Podstawowym zagadnieniem są jednak sposoby kształtowania znaczeń w tekstach reprezentujących odmienne media.

Analizie porównawczej poddawane będą przekazy literackie, filmowe, teatralne, cyfrowe, malarskie, muzyczne. Szczególne miejsce zajmują w ćwiczeniach przekazy digitalne, jako te, które poddają reinterpretacji i recyklingowi dotychczasowe teksty medialne.

(prowadzący zastrzega sobie prawo do modyfikacji literatury z wyprzedzeniem, w trakcie semestru)

1. Ewa Domańska, Jakiej metodologii potrzebuje współczesna humanistyka?, "Teksty Drugie"2010, nr 1-2, s. 45-60.

2. Ekrany piśmienności. O przyjemnościach tekstu w epoce nowych mediów, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008 (wybór).

3. Ewa Szczęsna, Poetyka mediów. Polisemiotyczność, digitalizacja, reklama, Wydawnictwo Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007 (wybór).

4. Ewa Szczęsna, Cyfrowa semiopoetyka, Warszawa 2018 (wybór).

5. Ewa Szczęsna, Komparatystyka mediów, semiosfer, dyskursów. Perspektywy rozwoju, „Tekstualia” 2012/4

6. Intersemiotyczność. Literatura wobec innych sztuk (i odwrotnie), red. S. Balbus, A. Hejmej, J. Niedźwiedź, Universitas, Kraków 2004 (wybór).

7. Elżbieta Winiecka, Poszerzanie pola literackiego. Studia o literackości w internecie, Kraków 2020.(wybór)

8. Walter J. Ong, Oralność i piśmienność . Słowo poddane technologii (wybór, Warszawa 2020.

9. Nowe media w komunikacji społecznej XX wieku, red. M.Hopfinger, Warszawa 2005 (wybór).

10. Brygida Pawłowska-Jądrzyk, „Wielka elipsa” w narracji literackiej i filmowej (Piknik pod Wiszącą Skałą), w: Komparatystyka dzisiaj, t.2: Interpretacje, red. E.Kasperski, E.Szczęsna, Warszawa 2011.

11. Electronic Literaturte as Digital Humanities, ed. by D. Grigar, J.O'[Sullivan, Bloomsbury 2021 (wybór)

12. Literatura a rzeźba, red. J.Godlewicz-Adamiec, T.Szybisty, Kraków-Warszawa 2018 (wybór)

13. Filozofia muzyki. Studia, red. K.Guczalski, Kraków 2003 (wybór)

14. Jerzy Szyłak, Poetyka komiksu. Warstwa ikoniczna i językowa, Gdańsk 2000 (wybór)

15. Maria Przedpełska-Bieniek, Sztuka dźwięku. Technika i realizacja, Warszawa 2017(wybór)

Celem ćwiczeń jest kształcenie umiejętności opisu tekstu medialnego: zróżnicowanego semiotycznie, stylistycznie, dyskursywnie i funkcjonalnie. Po ukończeniu ćwiczeń student potrafi określać i wyjaśniać zasady rządzące współczesnym tekstem medialnym, analizować struktury tekstowe wspólne dla różnych typów mediów, dostrzegać i opisywać związki i interakcje, analogie i różnice między tekstami należącymi do odmiennych mediów. Potrafi też rozpoznawać, analizować, oceniać mechanizmy perswazji medialnej. Ćwiczenia służą kształtowaniu rozumiejącego, krytycznego odbioru przekazów medialnych.

Student zalicza przedmiot na podstawie zdanego egzaminu. Warunkiem przystąpienia do egzaminu są obecność na zajęciach oraz wykazanie się zaangażowaniem intelektualnym (oceniane są: bieżące przygotowanie do zajęć, referaty, prezentacje, udział w dyskusji)

brak