Historia XX-wiecznej popkultury
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3007-HXX-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0232) Literatura i językoznawstwo
|
Nazwa przedmiotu: | Historia XX-wiecznej popkultury |
Jednostka: | Instytut Polonistyki Stosowanej |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Założenia (opisowo): | Ogólna wiedza z obszaru popkultury. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Przedmiot obejmuje zagadnienia z dziedziny szeroko pojętej kultury popularnej i masowej. Skupiając się na współczesnym świecie popkultury wykład wzbogacany jest o zagadnienia z historii kultury popularnej. |
Pełny opis: |
Przedmiot ma zapoznać studenta z podstawowymi pojęciami i kategoriami związanymi z kulturą popularną, jej historią i teraźniejszością. Na zajęciach omawiane będą między innymi problemy społeczeństwa konsumpcyjnego, zjawiska konwergencji mediów, kiczu, reklamy, kampu, kategorii autentyczności w ramach społeczeństwa masowego, wątków postmodernistycznych w kinie i przestrzeni publicznej, wybranych gatunków literatury popularnej (m.in. fantasy, literatura science fiction, romans, western, horror, manga, kryminał). Osobny blok poświęcony będzie muzyce rozrywkowej, subkulturom oraz dziejom kontrkultury. Problematyka wykładów: Kultura popularna i masowa – historia, teraźniejszość, definicje. Podstawowe gatunki oraz odmiany literatury i kultury popularnej. Postmodernizm – na styku elitaryzmu i egalitaryzmu Dzieje kontrkultury. Subkultury młodzieżowe – geneza i klasyfikacja. Religijne poszukiwania w kontrkulturze. Kultura i antykultura. Grafomania i kicz w popkulturze. Zjawiska ludyczne w kulturze popularnej. Gra w autentyczność (simulacrum) Pornokultura – kultura obnażania Kultura konwergencji zdarzenie starych i nowych mediów. |
Literatura: |
M. Golka, Socjologia kultury, Warszawa 2007. Słownik literatury popularnej, pod red. T. Żabskiego, Wrocław 1997. D. Strinati, Wprowadzenie do kultury masowej, Poznań 1999. J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, Kraków 2010. Tendencje ludyczne w kulturze współczesnej, pod red. J. Grada, H. Mamzer, Poznań 2004. H. Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Warszawa 2007. R. Kasprzycki, Dekada buntu. Punk w Polsce i krajach sąsiednich w latach 1977–1989, Kraków 2013. T. Leary, Polityka ekstazy, Kraków 1998. M. Pęczak, Subkultury w PRL, Warszawa 2002. K. Sipowicz, Hipisi w PRL, Warszawa 2008. N. Postman, Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002. M. Rychlewski, Rewolucja rocka, Gdańsk 2011. W. Godzic, Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996. W. Godzic, Znani z tego, że są znani, Warszawa 2007. A. Roszkowski, Rewolucja lat sześćdziesiątych [w:] Roztrzaskane lustro. Kraków 2019. J. Jarniewicz, All you need is love. Sceny z życia kontrkultury, Kraków 2016. J. Baurdillard, Społeczeństwo konsumpcyjne, Warszawa 2006. J. Baudrillard, Symulakry i symulacja, Warszawa 2005. J. Jarniewicz, Bunt wizjonerów, Kraków 2019. K. Krzan, Ekstaza w wersji pop. Poszukiwania mistyczne w kulturze popularnej, Warszawa 2008. B. McNair, Seks, demokratyzacja pożądania i media, czyli kultura obnażania, Warszawa 2004. |
Efekty uczenia się: |
Celem przedmiotu jest wypracowanie u odbiorcy umiejętności obcowania z wytworami kultury masowej i korzystania z niej w sposób krytyczny. Student potrafi posługiwać się poprawnie cechami dystynktywnymi głównych gatunków popkultury oraz literatury popularnej, zna genezę zjawisk z kręgu popkultury i kontrkultury, potrafi określić zależności między aspektem ekonomicznym a wytworami kultury popularnej. Student jest świadomy podstawowych zasad dotyczących ochrony własności intelektualnej oraz przemysłowej. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody dydaktyczne: wykład informacyjny, wykład problemowy, wykład w formie prezentacji multimedialnej. Kryteria i sposób zaliczenia: Obecność na wykładzie. Dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze. Ocena z wykładu na podstawie krótkiej rozmowy dotyczącej tematyki zajęć. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.