Snycerstwo doby manieryzmu i baroku w Europie Środkowej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3105-LSDM-WE |
Kod Erasmus / ISCED: |
03.6
|
Nazwa przedmiotu: | Snycerstwo doby manieryzmu i baroku w Europie Środkowej |
Jednostka: | Instytut Historii Sztuki |
Grupy: |
Wykład z epok |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski język migowy |
Rodzaj przedmiotu: | nieobowiązkowe |
Skrócony opis: |
Zajęcia poświęcone fenomenowi rozkwitu w XVII i na 1. tercji XVIII w. rzeźby w drewnie w głównych państwach Europy Środkowej: krajach monarchii habsburskiej i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Punktem wyjścia jest szczegółowa analiza specyfiki technik rzeźbiarskich w różnych gatunkach drewna, oraz ich polichromii i innych technik zdobniczych. Zawierają przegląd najważniejszych procesów i zjawisk dotyczących działalności niemieckojęzycznych rzemieślników z krajów Rzeszy i lokalnych twórców, obejmują też panoramę geograficzną regionu z uwzględnieniem migracji najważniejszych warsztatów i recepcji ich sztuki w kolejnych regionach. |
Pełny opis: |
Zajęcia przekrojowe, poświęcone fenomenowi ponownego (po XV i pocz. XVI w.) rozkwitu w ciągu XVII i na 1. tercji XVIII w. rzeźby w drewnie w głównych państwach Europy Środkowej: krajach wchodzących w skład monarchii habsburskiej (kraje austriackie, Czechy z Morawami i Śląskiem, Górne Węgry) i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Punktem wyjścia jest szczegółowa analiza specyfiki technik rzeźbiarskich w różnych gatunkach drewna (lipina, dębina i gatunki luksusowe drzew owocowych), oraz ich wielorakich technik polichromii i innych metod zdobniczych, w tym złoceń i lakierów na srebrze lub miedzi. W programie znajdzie się przegląd najważniejszych procesów i zjawisk dotyczących działalności niemieckojęzycznych rzemieślników z krajów Rzeszy i lokalnych twórców, ponadto panorama geograficzna omawianej części Europy z uwzględnieniem migracji najważniejszych warsztatów i recepcji ich sztuki w kolejnych regionach (grupa artystów z Weilheim, rodziny Zürnów z Waldsee, Austriacy i Czesi, zagadnienie podejmowania zleceń z tej dziedziny przez Włochów, np. Giovanniego Giulianiego w Wiedniu). Omówiona zostanie także charakterystyka i najważniejsze osobowości w poszczególnych ośrodkach i regionach (w RP m.in. w Gdańsku, Krakowie). |
Literatura: |
Barok. Dejiny slovenkého výtvarného umenia, t. II/1-II/2, red. I. Rusina, Bratislava 1998. J. Burian, Baroko v Čechách a na Moravě, Praha 1993. Th. DaCosta Kaufmann, Court, Cloister, and City: The Art and Culture of Central Europe, 1450-1800, Chicago 1995. Th. DaCosta Kaufmann, Toward a Geography of Art, Chicago 2007. Hasła osobowe rzeźbiarzy w Saur / De Gruyter Allgemeines Künstlerlexikon, Słowniku Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 1-10, t. uzup., oraz w Polskim Słowniku Biograficznym. R. Igaz, A barokk Magyarországon, Budapest 2007. I. Krsek, Z. Kudělka, M. Stehlík, J. Válka, Umění baroka na Moravě a ve Slezsku, Praha 1996. M. Karpowicz, Sztuka polska XVIII wieku, Warszawa 1986. M. Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988. A. Lipińska, Wewnętrzne światło. Południowoniderlandzka rzeźba alabastrowa w Europie Środkowo-Wschodniej, Wrocław 2007. R. Sulewska, Dłutem wycięte : snycerstwo północnych ziem Polski w czasach Zygmunta III, Warszawa 2004. Sztuka polska: manieryzm, barok (XVII wiek), red. Z. Bania, Warszawa 2013. Świat polskich Wazów. Przestrzeń – Ludzie – Sztuka. Eseje, red. Z. Hundert, J. Żukowski, Warszawa 2019. M. Wardzyński, Rzeźba nowożytna w kręgu Jasnej Góry i polskiej prowincji zakonu paulinów, Część 1: Ośrodek rzeźbiarski w Częstochówce pod Jasną Górą 1620–1705, t. 1-2, Warszawa 2009. M. Wardzyński, Rzeźbiarze i kamieniarze na usługach polskiej prowincji zakonu Paulinów w epoce nowożytnej, ,,Studia Claromontana” 27: 2009, s. 567–595. M. Wardzyński, Zamojski ołtarz Fabiana Möllera (1635–1637) – nowe spojrzenia na historię powstania i zagadnienia artystyczne, [w:] Obrazy Domenica Tintoretta dla kanclerza Jana Zamoyskiego, red. Artur Badach, Zamek Królewski w Warszawie-Muzeum. Galeria Jednego Obrazu, 18 XI 2017–25 II 2018. Katalog, s. 31–50. M. Wardzyński, Podalpejskie i brodnickie reminiscencje na Mazowszu. Geneza rokokowego wystroju pielgrzymkowej świątyni bernardyńskiej w Ratowie, [w:] Miejsce, które ratuje. Prostota franciszkańska i rokokowa ekspresja w założeniu pielgrzymkowym w Ratowie nad Wkrą, praca zbiorowa pod red. nauk. Michała Wardzyńskiego, wyd. Neriton-Komitet Społeczny ,,Ratujmy Ratowo”, Warszawa-Ratowo 2020, s. 99–117. |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA K2_W01: ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej historii sztuki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej K2_W02: zna terminologię z zakresu historii sztuki na poziomie rozszerzonym K2_W08: zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady prawa autorskiego oraz zarządzania zasobami własności intelektualnej UMIEJĘTNOŚCI K2_U01: potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy K2_U03: potrafi integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych KOMPETENCJE SPOŁECZNE K2_K01: gotów do odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania K2_K03: gotów do przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego K2_K04: prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów związane z wykonywaniem zawodu, rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z zakresu historii sztuki |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie pisemne, złożone z zestawu slajdów i eseju do wyboru, z listy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.