Współczesne metody historii sztuki

obowiązkowe

Prezentacja podstawowych metod badawczych historii sztuki na przestrzeni ostatnich 50 lat, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki „obrazu”, „recepcji”, „wizualności”, analizy natury i ideologicznych uwarunkowań funkcjonowania mediów artystycznych.

Konwersatorium poświęcone jest prezentacji najważniejszych metod i kierunków badawczych w historii sztuki po 1970 roku. Przedmiotem analizy są zjawiska w historii sztuki jako dyscyplinie, za początek których można uznać kryzys ikonologii, reinterpretację spuścizny A. Warburga, spory o status historii sztuki, rozszerzanie się pola historii sztuki o takie propozycje metodologiczne, jak antropologia obrazu, visual studies, hermeneutyka obrazu, dyskusję nad problemem intencji w modelu wyjaśniania dzieła sztuki, wreszcie post-strukturalne propozycje interpretacji wytworów kultury i sztuki. Konwersatorium stawia sobie za cel z jednej strony przybliżenie tych kwestii, z drugiej zwrócenie uwagi na ciągłość pewnych nurtów intelektualnych w dyskusji nad schematami interpretacji dzieł sztuki i szerzej: współczesnej kultury wizualnej (resp. artystycznej). W ramach konwersatorium zakłada się dyskusję z uczestnikami zajęć w oparciu o przygotowane teksty, dotyczące współczesnych paradygmatów historii sztuki.

1/ Svetlana Alpers, Is Art History?, w: Explanation and Value in the Arts, ed. by I. Gaskell, S. Kemal, CUP 1993, s. 109-126.

2/ Michael Baxandall, The Language of Art History, “New Literary History” 1979, vol. 10, nr 3, s. 453-466.

3/ Hans Belting, Antropologia obrazu: szkice do nauki o obrazie. Tł. M. Bryl, Kraków 2007.

4/ Jan Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.

5/ Gottfried Boehm, O obrazach i widzeniu. Antologia tekstów. Red. D. Kołacka, Kraków 2014.

6/ Mariusz Bryl, Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia sztuki od 1970 roku, Poznań 2008

7/ Stanisław Czekalski, Intertekstualność i malarstwo: problemy badań nad związkami międzyobrazowymi, Poznań 2006.

8/ Karin Hellwig, Von der Vita zur Künstlerbiographie, Berlin 2005.

9/ Historia sztuki wobec globalizacji. Red. M. Poprzęcka, Warszawa 2013.

10/ The Language of Art History, ed. by Salim Kemal, Ivan Gaskell, Cambridge 1991.

11/ Hubert Locher, Kunstgeschichte als historische Theorie der Kunst 1750-1950, München 2001.

12/ Stephan Nachtsheim, Kunstphilosophie und empirische Kunstforschung 1870 – 1920, Berlin 1984.

13/ Walter Passarge, Die Philosophie der Kunstgeschichte in der Gegenwart, Berlin 1930 (późniejsze wydanie: Mittenwald 1981).

14/ Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl, P. Juszkiewicz, P. Piotrowski, W. Suchocki, Poznań 2009.

15/ Sztuka przeciwko historii sztuki. Red. M. Poprzęcka, Warszawa 2017.

16/ Tzvetan Todorov, Teorie symbolu, przeł. Tomasz Stróżyński, Gdańsk 2011.

17/ Jean-Jacques Wunenburger, Filozofia obrazów, przeł. Tomasz Stróżyński., Gdańsk 2011.

Ważna antologia tekstów: Art History and Visual Studies in Europe. Transnational Discourses and National Frameworks, ed. by M. Rampley, T. Lenain, H. Locher, A. Pinotti, Ch. Schoell-Glass, K. Zijlmans, Leiden – Boston 2012.

K 2_W05: Uczestnik zajęć ma szczegółową wiedzę o współczesnych dokonaniach, szkołach badawczych, obejmującą wybrane obszary dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki;

K2_W06: ma pogłębioną wiedzę o dziedzinach nauki i dyscyplinach naukowych powiązanych z historią sztuki, pozwalającą na integrowanie perspektyw, właściwych dla kilku dyscyplin naukowych;

K2_W07: zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki.

K2_U03: Uczestnik zajęć potrafi integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych;

K2_U04: przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów dzieł sztuki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia historii sztuki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym.

K2_K03: Uczestnik zajęć jest gotów do przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego.

Egzamin pisemny, złożony z 5 pytań; tezy do egzaminu zostaną podane z wyprzedzeniem. Na egzaminie można uzyskać maks. 50 pkt. – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie min. 26 pkt.