Nowoczesna kultura wizualna i język fotografii

nieobowiązkowe

Fotografia niejednokrotnie w swej historii podejmowała dialog z innymi dziedzinami ze świata sztuk pięknych. Przystępując do badań porównawczych i prób opisu zdjęć z uwzględnieniem szerszego kontekstu kulturowego, często dokonujemy zatem transpozycji pojęć stosowanych w analizach malarstwa czy grafiki; pozostajemy bowiem bezradni wobec medium fotograficznego. Jakim językiem posługuje się fotografia? Jakie środki efektywnie wykorzystywała w swej historii i czy zawsze były one zależne od innych gałęzi plastyki? W toku kursu wspólnie zastanowimy się jakie narzędzia i strategie stopniowo wypracowywało sobie to medium w XX wieku.

Układ zajęć będzie uporządkowany według technik i narzędzi stosowanych przez artystów. Struktura cyklu tym lepiej pozwoli dostrzec fakt, że poszczególne metody i rozwiązania często nie są charakterystyczne wyłącznie dla jednego nurtu rozwijającego się w określonym środowisku, ale dla pewnej szeroko rozumianej postawy obejmującej heterogeniczny zbiór twórców. Zajęcia będą oscylować wokół następujących bloków tematycznych:

• Niewinna soczewka nie istnieje – dystorsje optyczne

• Siła konstrukcji kadru – o śmiałych, aklasycznych rozwiązaniach kompozycyjnych

• Jeden parametr znaczy więcej niż tysiąc słów – głębia ostrości

• Świat iluzjonistycznych trików czy fotografia jarmarczna?

• Abstrakcja „ręcznie malowana” – siła artystycznego gestu, rozwiązania non-camerowe

• Różne oblicza fotogramów: rozwiązania non-camerowe

• Performance fotograficzny – znani artyści z nieznanej perspektywy

• Pseudo-solaryzacje – balansując między obrazem pozytywowym a negatywowym

• Fotomontaż a fotokolaż, czyli „diabeł tkwi w szczegółach”

• Słowo i obraz – zabawa z tekstem w sferze wizualnej

• Jak zobrazować dźwięk?

• Strategie foundfootage w fotografii

W ramach zajęć zapoznamy się z wybranymi fragmentami poniższych publikacji (dokładny spis wymaganej literatury powstanie w uzgodnieniu z uczestnikami zajęć):

R. Barthes, Światło obrazu: uwagi o fotografii, Warszawa 1996.

C. Chéroux, Wernakularne. Eseje z historii fotografii, Warszawa 2014.

U. Czartoryska, Plastyczne przygody fotografii, Gdańsk 2002.

S. Czekalski, Awangarda i mit racjonalizacji: fotomontaż Polski okresu dwudziestolecia międzywojennego, Poznań 2000.

Egzystencje: polska fotografia awangardowa 2. połowy lat 50., red. J. Kordjak-Piotrowska, Warszawa 2005.

L. Lechowicz, Obraz fotograficzny oraz nieruchomość i płynność w poetyce awangardy, „Rocznik Historii Stuki” 1996, nr 31.

S. Sontag, Widok cudzego cierpienia, Kraków 2010.

W kręgu neoawangardy - Warsztat Formy Filmowej, red. A. Rottenberg M. Bomanowska, Łódź 2017.

Student w zakresie wiedzy:

• posiada podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych osiągnięciach w zakresie nauki o kulturze oraz pokrewnych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych (K_W14)

Student w zakresie umiejętności potrafi:

• potrafi krytycznie analizować teksty z obszaru teorii sztuki i nowych mediów, socjologii i filozofii kultury (K_U05)

• posiada umiejętność merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem poglądów różnych badaczy historii sztuki i historii kultury oraz umiejętność wyciągania wniosków (K_U07)

Student w zakresie kompetencji społecznych potrafi:

• ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie światowego i krajowego dziedzictwa kulturowego, standardów upowszechniania, bezpieczeństwa i ochrony dzieł sztuki (K_K02)

1) Obecność na zajęciach (możliwe 2 nieobecności w

semestrze bez konieczności usprawiedliwienia)

2) Aktywność i przygotowanie do zajęć – realizowane

m.in. poprzez: zabieranie głosu w dyskusjach,

realizowanie powierzonych ćwiczeń i zadań (np.

przygotowanie krótkiej, kilkuzdaniowej wypowiedzi na

temat wybranej fotografii z wykorzystaniem pozyskanej

w ramach zajęć terminologii itd.)

3) Przygotowanie krótkiego konspektu opracowania

jednego z omawianych wspólnie zagadnień. Wytyczne

pracy zostaną przedstawione uczestnikom w toku zajęć.