Spizowe sny. O odlewnictwie i kowalstwie artystycznym w dawnej Rzeczypospolitej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3105-SSOKA-WE |
Kod Erasmus / ISCED: |
03.6
|
Nazwa przedmiotu: | Spizowe sny. O odlewnictwie i kowalstwie artystycznym w dawnej Rzeczypospolitej |
Jednostka: | Instytut Historii Sztuki |
Grupy: |
Wykład z epok |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | nieobowiązkowe |
Skrócony opis: |
Zajęcia przekrojowe, omawiające problematykę rozwoju i skali profesjonalizacji w nowożytnej Rzeczypospolitej odlewnictwa artystycznego i głównych zagadnień z nimi związanych. Zawierają przegląd technologii metalurgicznych i odlewniczych znanych w epoce nowożytnej, omówienie zjawiska wybitnych importów artystycznych z głównych centrów artystycznych ważnych dla Europy Środkowej: Norymbergi i innych ośrodków niemieckich i austriackich (m.in. Monachium, Wiedeń, Praga, Wrocław), następnie przegląd głównych centrów krajowych (Gdańsk, Kraków i Warszawa) z uwzględnieniem głównych osobowości. |
Pełny opis: |
Zajęcia przekrojowe, omawiające problematykę rozwoju i skali profesjonalizacji w nowożytnej Rzeczypospolitej odlewnictwa artystycznego i głównych zagadnień z nimi związanych. Była to najbardziej skomplikowana i najdroższa technika wśród metod rzeźbiarskich. Zawierają przegląd technologii metalurgicznych i odlewniczych znanych w epoce nowożytnej, omówienie zjawiska wybitnych importów artystycznych z głównych centrów artystycznych ważnych dla Europy Środkowej: Norymbergi i innych ośrodków niemieckich i austriackich (m.in. Monachium, Wiedeń, Praga, Wrocław), następnie przegląd głównych centrów krajowych (Gdańsk, Kraków, Warszawa i odlewnie świętokrzyskie) z uwzględnieniem głównych osobowości: ludwisarzy dzwonowych, militarnych i artystycznych, oraz autorów modeli (architekci-projektanci, rzeźbiarze, malarze itd.). W podsumowaniu zawarte zostaną uwagi na temat realnego stanu, specyfiki oferty produkcji i perspektyw rozwoju tego rzemiosła na tle innych państw i krain Europy Środkowej, przede wszystkim Cesarstwa, gdzie działania artystyczne wspierały Akademie i profesjonalne gildie zawodowe w dużych, silnych ośrodkach miejskich. |
Literatura: |
M. E. Brensztejn, Zarys dziejów ludwisarstwa na terenach d. Wielkiego Księstwa Litewskiego, Wilno 1924. Th. DaCosta Kaufmann, Court, Cloister, and City: The Art and Culture of Central Europe, 1450-1800, Chicago 1995. Th. DaCosta Kaufmann, Toward a Geography of Art, Chicago 2007. Dawne i nowsze odlewnictwo w Polsce : wyroby żeliwne i inne, red. Katarzyna Kluczwajd, Toruń 2011. J. Gawroński, Odlewnictwo artystyczne: formowanie i odlewanie w sztuczkach oraz metodą wytapianych modeli, Gliwice 2013. Hasła osobowe rzeźbiarzy w Saur / De Gruyter Allgemeines Künstlerlexikon, Słowniku Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 1-10, t. uzup., oraz w Polskim Słowniku Biograficznym. T. Jednaszewska, Z. Massowa, Kowalstwo artystyczne i odlewnictwo. Katalog wystawy, Malbork, Muzeum Zamkowe, 1985. M. Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1984. M. Karpowicz, Sztuka polska XVIII wieku, Warszawa 1986. M. Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988. Ludwisarstwo w Polsce: materiały z III Sesji Naukowej z cyklu Rzemiosło artystyczne i wzornictwo w Polsce, zorganizowanej przez Muzeum Okręgowe w Toruniu oraz Toruński Oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki, w dniach 8-9 listopada 2002 roku, red. K. Kluczwajd, Toruń 2002. G. Montagu, Gold, silver and bronze : Gold, Silver and Bronze: Metal Sculpture of the Roman Baroque, Princetown 1996. Odlewnictwo w Polsce: materiały z VII Sesji Naukowej z cyklu Rzemiosło artystyczne i wzornictwo w Polsce, red. K. Kluczwajd, Toruń 2006. Sztuka polska: manieryzm, barok (XVII wiek), red. Z. Bania, Warszawa 2013. Świat polskich Wazów. Przestrzeń – Ludzie – Sztuka. Eseje, red. Z. Hundert, J. Żukowski, Warszawa 2019. E. Wróblewska, Ludwisarnie Benningków, Wittwercków i Anthonych: studium dziejów gdańskiego cechu odlewniczego, Warszawa 1999. Sz. Zwoliński, Podstawy technik odlewniczych dla rzeźbiarzy, Poznań 2016. |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA K2_W01: ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej historii sztuki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej K2_W02: zna terminologię z zakresu historii sztuki na poziomie rozszerzonym K2_W08: zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady prawa autorskiego oraz zarządzania zasobami własności intelektualnej UMIEJĘTNOŚCI K2_U01: potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy K2_U03: potrafi integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych KOMPETENCJE SPOŁECZNE K2_K01: gotów do odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania K2_K03: gotów do przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego K2_K04: prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów związane z wykonywaniem zawodu, rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z zakresu historii sztuki |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie pisemne, złożone z zestawu slajdów i eseju do wyboru, z listy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.