Akademia Polskiego Filmu-Kino fabularne lata 1969-1982

ogólnouniwersyteckie

Przedmiot Akademia Polskiego Filmu-Kino fabularne lata 1969-1982 będzie uznawany jako przedmiot równoważny przedmiotom ogólnouniwersyteckim

Publiczność przyciągały wielkie polskie widowiska. Ich serię, rozpoczętą w połowie lat sześćdziesiątych Rękopisem znalezionym w Saragossie, Faraonem i Popiołami, zamknęły w 1975 roku Noce i dnie Jerzego Antczaka. Superprodukcje nie tylko były atrakcyjne dla widzów i mobilizujące dla krytyki, potwierdzały także potęgę kinematografii zdolnej do udźwignięcia tych kosztownych przedsięwzięć. Nastroje podgrzewały dodatkowo nominacje do Oscara (które nie przyniosły jednak sukcesu u zagranicznej publiczności), kolejno dla Potopu Jerzego Hoffmana (1974), Ziemi obiecanej Andrzeja Wajdy (1974) i Nocy i dni (1975). Zrealizowane z rozmachem, ożywiane przez pełnokrwiste postacie, dzieła te na nowo wprowadzały do krwiobiegu kultury polską literaturę, wywołując dyskusję nie tylko o tradycji literackiej, ale też o jej znaczeniach i miejscu we współczesnej Polsce

Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest zakup karnetu. Sprzedaż prowadzi kasa kina Iluzjon, ul. Narbutta 50a, tel. 22 848 33 33.

Akademia Polskiego Filmu to czterosemestralny cykl wykładów i projekcji filmowych. Każdy z czterech semestrów zajęć można zaliczać jako odrębny kurs.

Powstała w 2009 r. z inicjatywy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

„Wydaje się, że film polski nie zawsze bywa doceniany. W różnych okresach i z różnych przyczyn bywał on przedmiotem pochopnie uogólniającej krytyki. Bagatelizowano jego popularność, kwestionowano wymiar artystyczny, nie dostrzegano roli najważniejszych naszych filmów w kształtowaniu świadomości zbiorowej. Rytm rozwojowy polskiego filmu, choć nierównomierny i naznaczony przeszkodami (od komercyjnych po polityczne), staje się, zwłaszcza na szczytach, coraz lepiej widoczny. Mieliśmy artystów światowego formatu i prawdziwe filmowe arcydzieła. Niewiele dziedzin rodzimej twórczości artystycznej zdobyło na świecie taki rozgłos jak polska sztuka filmowa.

Program Akademii, składający się z ponad 100 tytułów i rozłożony na cztery semestry, obrazuje dorobek polskiego kina fabularnego w szerokim spektrum nazwisk, gatunków i tematów. Podstawą ich wyboru były dopełniające się kryteria: rangi osiągnięć i poszukiwań artystycznych oraz szczególnie życzliwego przyjęcia przez widownię. Chronologiczna konstrukcja programu ułatwia poznanie tendencji dominujących w danym okresie i kierunków rozwojowych. Pewne ograniczenie liczby utworów wybitnych twórców jest zamysłem świadomym: ma chronić przed ich tzw. nadreprezentacją. Pozwala to na przypomnienie pojedynczych, lecz ważnych dokonań innych reżyserów.

Akademia Polskiego Filmu uzupełnia humanistyczne programy wyższych uczelni. Wykładowcami Akademii są najwybitniejsi filmoznawcy z ośrodków akademickich całego kraju. Zależało nam na takim ich wyborze, który nie byłby czysto formalny. Najlepiej, gdy ogólna wiedza łączy się z przywiązaniem narratora do konkretnego przedmiotu: twórcy, dzieła, okresu czy stylu.” [dr Rafał Marszałek]

Każdy wykład jest prowadzony przez innego wykładowcę. Lista wykładowców z którymi współpracujemy:

Prof. Marcin Adamczak

Prof. Dobrochna Dabert

Prof. Barbara Gierszewska

Prof. Mariusz Guzek

Prof. Małgorzata Hendrykowska

Prof. Marek Hendrykowski

Prof. Małgorzata Jakubowska

Prof. Piotr Kletowski

Prof. Tomasz Kłys

Prof. Natasza Korczarowska-Różycka

Prof. Krzysztof Kornacki

Dr Piotr Kurpiewski

Prof. Paweł Sitkiewicz

Prof. Rafał Syska

Prof. Tadeusz Szczepański

Prof. Andrzej Szpulak

Prof. Joanna Wojnicka

Dr hab. Kamila Żyto

Kontakt do koordynatorki zajęć:

Maria Maciąg

apfwarszawa@fina.gov.pl

tel. 22 182 47 66 (od poniedziałku do piątku w godzinach 8-16)

Tadeusz Lubelski, „Historia kina polskiego 1895–2014”, Universitas: Kraków 2015;

Cykl wykładów na podstawie książki Tadeusza Lubelskiego „Historia kina polskiego”, wykłady i artykuły ze strony www.akademiapolskiegofilmu.pl przyporządkowane do tematów zajęć.

Wiedza: student rozumie odniesienia do klasyki kina polskiego lat 1969-1982, oraz przekaz filmowy w kontekście danej epoki kina, zna najważniejsze zagadnienia i pojęcia związane z rozwojem sztuki filmowej – początki kinematografii(film niemy), zna podstawy języka filmowego.

Umiejętności: przeanalizowanie filmu jako zjawiska społecznego i artystycznego w kinie lat 1969-1982, potrafi analizować oraz interpretować najważniejsze filmy z dorobku kultury polskiej lat 1969-1982, a także wskazywać na ich konteksty kulturowe i historyczne.

Kompetencje społeczne: absolwent akceptuje rozmaitość filmowych upodobań, nawiązuje relacje z innymi również w oparciu o wiedzę z zakresu kinematografii polskiej lat 70tych XX wieku.

zaliczenie pisemne w formie testu – 1h Kilkanaście pytań otwartych, wymagających krótkich odpowiedzi, np. podania nazwiska reżysera lub aktora, opisania zakończenia danej sceny (przewidujemy pokaz fotosów i fragmentów filmów podczas egzaminu), a także nieco dłuższych, np. scharakteryzowania nurtu czy zjawiska w historii filmu. Pytania będą punktowane.

Pytania do testu są ułożone na podstawie zagadnień i pytań od wykładowców prowadzących zajęcia z danego bloku tematycznego) oraz kontrola obecności (zalicza zajęcia 75% obecności studenta)

Warunkiem przystąpienia do testu końcowego jest obecność na zajęciach. Sprawdzana jest lista obecności. Dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.