Paleografia [3006-PŁ5] Rok akademicki 2018/19
Ćwiczenia, grupa nr 1

1. B. Bischoff, „Paläographie des römischen Altertums und des abendländischen Mittelalters”, Berlin 1979 (lub przekłady na angielski i francuski);

2. W. Semkowicz, „Paleografia łacińska”, Kraków 1951 (wyd. 2: Kraków 2002);

3. A. Gieysztor, „Zarys dziejów pisma łacińskiego”, Warszawa 1973 (wyd. 2: Warszawa 2009);

4. A. Cappelli, „Dizionario di abbreviature latine ed italiane”, Milano 1912;

5. Frantisek Muzika, Krasne pismo ve vyvoji latinky, vol. 1-2, Praha, 1958.

Na zajęciach omawiane są:

– starsza i młodsza kursywa rzymska;

– littera capitalis quadrata i littera capitalis rustica;

– uncjała i półuncjała;

– pisma insularne;

– pisma wizygockie;

– beneventana;

– kuriała (starsza i młodsza);

– pisma merowińskie;

– minuskuła karolińska;

– pisma gotyckie (kaligraficzne i kursywne);

– pisma humanistyczne.

metoda praktyczna (ćwiczenia samodzielne i grupowe)

metoda podająca (wykład opisowy)

metoda problemowa (wykład konwersatoryjny)

Zaliczenie na podstawie:

- kontroli obecności;

- bieżącego przygotowania do zajęć;

- egzaminu pisemnego.

Egzamin z paleografii łacińskiej na charakter praktyczny i polega na dokonaniu transkrypcji tekstu, określeniu czasu jego powstania i nazwaniu kroju pisma.