Emisja głosu i technika mowy [3007-ZNP-EM] Semestr letni 2018/19
Warsztaty, grupa nr 7

Literatura podstawowa:

1. Ćwiczenia wyrazistości mowy,J.D. Bednarek, 2002.

2. Trening głosu, B. Ciecierska – Zajdel, SAMP 2012.

3. Ćwiczenia relaksowo-koncentrujące, red. Stanisław Krochmal, PZWL 1993.

4. Uczymy się poprawnej wymowy. K. Gawęda, J. Łazewski, wyd.ALFA, 1995.

5. Ja i mój głos, Jolanta Sipowicz, wyd. POLIGRAF, 2009.

Literatura uzupełniająca:

1. Sztuka żywego słowa, Mieczysław Kotlarczyk,

Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”, 2010.

2. Kształcenie głosu, H. Zielińska, POLIHYMNIA, 2002.

3. Mówię i śpiewam świadomie, B. Tarasiewicz,UNIVERSITAS, 2003.

4. Poznaj swój głos, Aneta Łastik, Studio Emka, 2002.

5. Głośno i wyraźnie, Bogumiła Toczyska, GWP, 2007.

6. Elementarne ćwiczenia dykcji, Bogumiła Toczyska, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2000.

7. uczymy się poprawnej wymowy, Mirosław Oczkoś, RM, 2006.

8. Ćwiczenia wyrazistości mowy, J.D. Bednarek, Towarzystwo Wiedzy Powszechnej, 2000.

9. Kultura języka polskiego, Tomasz Karpowicz, PWN, 2009.

10. O dobrej i złej polszczyźnie, W. Kochański, B. Klebanowska, A. Markowski, Wiedza Powszechna, 1987.

11. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. Katarzyna Kłosińska, FELBERG SJA, 2004.

12. Wielki słownik poprawnej polszczyzny, red. A. Markowski, PWN, 2008.

13. Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy, D. Antos, G. Demel, I. Styczek, WSiP, 1978.

14. Foniatria kliniczna, red. Antoni Pruszewicz, PZWL, 1992.

15. Mówimy uprzejmie, Małgorzata Marcjanik, PWN, 200916. Techniki prezentacji, Bjorn Lunden, Lennart Rosell, BL Info Polska, 2006.

17. 33 rady jak przeprowadzić udaną prezentację, Vera Belohlakova, HELION, 2007.

18. Wystąpienia publiczne, Harvard Business School Publishing Corporation, HELION, 2008.

19. Sztuka przemawiania, Joan Detz, GWP, 2003.

20. Jak przygotować profesjonalną prezentację, G. Michael Campbell, Wolters Kliwer Polska, 2007.

1. Budowa i działanie układu oddechowego i aparatu

artykulacyjnego z punktu widzenia ich optymalnego wykorzystania

w pracy z głosem

2. Ćwiczenia postawy ciała umożliwiającej prawidłową emisję.3. Rozluźnienie ciała (techniki relaksacyjne), automasaż, masaż

artykulacyjny. Zwiększenie świadomości ciała .

4. Pobudzenie rezonatorów

5. Ćwiczenia oddechowe

6. Ćwiczenia fonacyjne

7. Ćwiczenia na wyrazistość artykulacyjną.

8. Poszukiwanie i utrwalanie średnicy głosu.

9. Praca z tekstem (akcent, fraza, intonacja)

10. Elementy autoprezentacji.

11. Medyczne aspekty czynności głosowej (zagrożenia wynikające z

nieprawidłowej emisji oraz patologii głosu. Higiena pracy głosem).

12. Psychologia głosu (elementy).

metoda zajęć praktycznych - jest dominującą formą pracy [pokaz z

objaśnieniem, ćwiczenia (doświadczenia) własne] – w czasie

ćwiczeń studenci poznają właściwe mechanizmy oddechowe i

fonacyjne, indywidualne podejście pozwala na wskazanie każdemu

uczestnikowi jego niewłaściwych nawyków.

- metody podające - wykład, teoretyczne wprowadzenie do ćwiczeń,

podsumowanie ćw.

- metody aktywizujące – jako metody uzupełniające

- gry dydaktyczne: symulacyjne, psychologiczne,

- dyskusja dydaktyczna

Ocena ciągła.

Student jest oceniany za:

- punktualność (nieusprawiedliwione spóźnienia skutkują obniżeniem oceny)

- terminowe rozliczanie się z zadanych prac

- bieżące przygotowanie do zajęć

- aktywne uczestnictwo

- obecność (dopuszcza się dwie nieobecności usprawiedliwione zaświadczeniem lub ustnie)*

2. Przeprowadzenie prezentacji końcowej dla grupy ćwiczeniowej.

Prezentacja jest oceniana w sposób opisowy. Student otrzymuje informację o wadach i zaletach wystąpienia i wskazówki do dalszej pracy.

3. Obecność na ostatnich zajęciach ( wykład, na którym omawiane są medyczne aspekty czynności głosowej, np. zaburzenia głosu o różnej etiologii, higiena głosu…)

* Obecność jest istotnym składnikiem oceny, gdyż stanowi niezastąpioną wartość poznawczą gwarantującą zdobycie indywidualnych doświadczeń podczas „pracy z ciałem”.

geografia 2