(in Polish) Warsztaty grywalizacyjne

Omówienie postaw teorii gier: założeń, strategii, optymalizacji, modeli

Analiza wybranych modeli teorii gier np: dylemat więźnia, chicken game i innych, wraz z realizacją gier symulacyjnych na nich opartych.

Ukazanie walorów analitycznych, optymalizacyjnych i prognostycznych gier strategicznych. Przeprowadzenie symulacji gier oraz grywalizacji np: seria Democracy, 270, Political Machine 2020, Power & Revolution: Geo-political Simulator 4, 4th generation warfare, seria Tropico, Super Power 3, seria Civilization, Diplomacy i inne oraz wybrane gry scenariuszowe i planszowe.

Możliwe gdy symulacje oparte na rzeczywistości wirtualnej VR.

Przedmiot ma na celu zapoznanie uczestników z problematyką gier decyzyjnych, gier symulacyjnych, gier strategicznych. Obejmuje:

1. Elementy racjonalnego modelu podejmowania decyzji i rozgrywania gier

2. Elementy teorii gier: założenia, modele, zasady optymalizacji efektów

3. Warsztaty rywalizacyjne z zakresu teorii gier: dylemat więźnia, "gra w kurczaka", "polowanie na jelenia" itp

4. Omówienia zasad grywalizacji i ich użyteczności w aktywności społecznej i zawodowej

5. Warsztaty grywalizacyjne w zakresie gier komputerowych; m.in.: Democracy 4, Power&Revolution, Political Machine, "270", 4th Generation Warfare i inne

6 Warsztaty grywalizacyjne z zakresu gier scenariuszowych i planszowych m.in: Nowy Świat, Giganci negocjacji, Traktat pokojowy, Diplomacy, Pandemic, Tajemnice Nadrzecznej, Gra Wywiadów i inne.

7. Elementy warsztatów z zakresu prognostyki, analizy scenariuszowej

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Podręcznik podstawowy:

1. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

Literatura podstawowa:

2. Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.

3. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004

4. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.

5. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. routledge, 2016.

6. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 350, 73-81. (2014).

7. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.

8. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.

9. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i Społeczeństwo, (1), 85-100. (2018).

10. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.

11. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.

12. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.

13. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.

14. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.

15. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.

16. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.

17. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, (2 (8)). (2013).

18. Kałuski J., Teoria gier, 2002.

19. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.

20. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011

21. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches. Faculty of" Artes Liberales".(2015).

22. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.

23. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.

24. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.

25. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.

26. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.

27. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.

28. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.

29. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.

30. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

31. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.

32. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.

33. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.

34. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.

35. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.

36. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.

37. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.

38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.

39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania Press, 2015.

40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)

41. Woźniak, J. Grywalizacja w zarządzaniu ludźmi (Gamification in Human Resource Management). Zarządzanie zasobami ludzkimi, (2015 2 (103) Gamifikacja/Grywalizacja (Gamification)), 11-33. (2015).

Omówienie postaw teorii gier: założeń, strategii, optymalizacji, modeli

Analiza wybranych modeli teorii gier np: dylemat więźnia, chicken game i innych, wraz z realizacją gier symulacyjnych na nich opartych.

Ukazanie walorów analitycznych, optymalizacyjnych i prognostycznych gier strategicznych. Przeprowadzenie symulacji gier oraz grywalizacji np: seria Democracy, 270, Political Machine 2020, Power & Revolution: Geo-political Simulator 4, 4th generation warfare, seria Tropico, Super Power 3, seria Civilization, Diplomacy i inne oraz wybrane gry scenariuszowe i planszowe.

Możliwe gdy symulacje oparte na rzeczywistości wirtualnej VR.

Przedmiot ma na celu zapoznanie uczestników z problematyką gier decyzyjnych, gier symulacyjnych, gier strategicznych. Obejmuje:

1. Elementy racjonalnego modelu podejmowania decyzji i rozgrywania gier

2. Elementy teorii gier: założenia, modele, zasady optymalizacji efektów

3. Warsztaty rywalizacyjne z zakresu teorii gier: dylemat więźnia, "gra w kurczaka", "polowanie na jelenia" itp

4. Omówienia zasad grywalizacji i ich użyteczności w aktywności społecznej i zawodowej

5. Warsztaty grywalizacyjne w zakresie gier komputerowych; m.in.: Democracy 4, Power&Revolution, Political Machine, "270", 4th Generation Warfare i inne

6 Warsztaty grywalizacyjne z zakresu gier scenariuszowych i planszowych m.in: Nowy Świat, Giganci negocjacji, Traktat pokojowy, Diplomacy, Pandemic, Tajemnice Nadrzecznej, Gra Wywiadów i inne.

7. Elementy warsztatów z zakresu prognostyki, analizy scenariuszowej

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Podręcznik podstawowy:

1. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

Literatura podstawowa:

2. Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.

3. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004

4. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.

5. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. routledge, 2016.

6. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 350, 73-81. (2014).

7. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.

8. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.

9. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i Społeczeństwo, (1), 85-100. (2018).

10. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.

11. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.

12. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.

13. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.

14. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.

15. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.

16. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.

17. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, (2 (8)). (2013).

18. Kałuski J., Teoria gier, 2002.

19. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.

20. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011

21. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches. Faculty of" Artes Liberales".(2015).

22. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.

23. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.

24. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.

25. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.

26. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.

27. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.

28. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.

29. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.

30. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

31. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.

32. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.

33. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.

34. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.

35. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.

36. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.

37. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.

38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.

39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania Press, 2015.

40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)

41. Woźniak, J. Grywalizacja w zarządzaniu ludźmi (Gamification in Human Resource Management). Zarządzanie zasobami ludzkimi, (2015 2 (103) Gamifikacja/Grywalizacja (Gamification)), 11-33. (2015).